Η κατάσταση έχει ξεφύγει πολύ με τα διαζύγια

«Χωρίζουμε!». Ρήμα που ακούγεται σχεδόν κάθε μέρα πια στην Ελλάδα ανάμεσα στα παντρεμένα ζευγάρια. Έχει αρχίσει να γίνεται τόσο συνηθισμένο που καταντάει να μοιάζει φυσιολογικό. Η κατάσταση αυτή πάει να παγιωθεί και έτσι ούτε που τολμάνε οι κοντινοί του αντρόγυνου, έστω κι αν αυτό είναι ακόμη και σε διάσταση, να ρωτήσουν το τί έφταιξε. Είναι πολύ λυπηρό να θεωρούν όλοι σχεδόν ότι έχουν δικαίωμα να διαλύουν τον γάμο τους για το παραμικρό!

Οι αιτίες για τις οποίες φτάνουν οι νυμφευμένοι στο διαζύγιο είναι λίγο-πολύ γνωστές. Εδώ θα αναφερθώ σε δύο που ίσως να μας διαφεύγουν.

Το πρώτο πρόβλημα για το οποίο θα ήθελα να γράψω εδώ είναι ότι οι γυναίκες ντύνονται έτσι που να φαίνονται τα … ακατάλληλα σημεία του σώματός τους. Πολλές νέες αλλά και μεγαλύτερες φορούν πολύ προκλητικά ρούχα. Πιστεύουν πως έτσι θα τραβήξουν τα βλέμματα κάποιων ανδρών πάνω τους και πως θα τους γοητεύσουν. Όμως συχνά κάνουν λανθασμένες προβλέψεις, επειδή πολλοί άνδρες έχουν κορεστεί από την γύμνια που κυκλοφορεί και δεν τους κάνει όρεξη ούτε να τις καλοκοιτάξουν. Έχει γεμίσει, δυστυχώς, τόσο ο τόπος από φωτογραφίες με γυμνά σώματα γυναικών που για ορισμένους άνδρες χόρτασαν τα μάτια τους και το πλήθος των εικόνων καταντάει να προκαλεί, θα λέγαμε, μέχρι και αηδία.

Με την άσεμνη εμφάνιση νομίζω πως η γυναίκα εξευτελίζεται και μοιάζει με εμπορικό, καταναλωτικό προϊόν. Όταν ο σύζυγος βρει μία νεότερη και ωραιότερη, αφήνει την σύζυγό του για την άλλη. Ακόμη, με την γύμνια χάνεται το αίσθημα της ντροπής και όταν αυτό λείπει, τα πάντα επιτρέπονται. Δεν ντρέπεται ο άνθρωπος ούτε τους γονείς, ούτε τους φίλους μα ούτε και τα παιδιά του. Ομολογεί κυνικά ότι βάζει αυτό που του αρέσει πάνω από όλους και από όλα. Πόσο μπορεί να είναι υγιής και να προοδεύσει έτσι μια κοινωνία;

Το δεύτερο θέμα που νομίζω πως επηρεάζει αρνητικά τις σχέσεις και ίσως και τις συζυγίες είναι η υπερβολική εξάρτηση των ανθρώπων από την χρήση του κινητού.

Παρατηρώ πως όσοι χρησιμοποιούν πολύ τα κινητά τους τηλέφωνα έχουν αρχίσει να απομονώνονται επικίνδυνα και αυτό για μένα είναι ένα τεράστιο ζήτημα που θα πρέπει να προβληματίσει σοβαρά τους επιστήμονες. Να εξηγήσω πώς νομίζω ότι η κατάσταση αυτή μπορεί να προκαλέσει στο μέλλον ακόμη περισσότερα διαζύγια.

Κάποιοι που χρησιμοποιούν υπερβολικά τα κινητά τους τηλέφωνα, όταν συναντιούνται με άλλους, τείνουν να επικοινωνούν ολοένα και λιγότερο με τους γύρω τους επειδή θέλουν να παρακολουθούν συνεχώς τα μηνύματα που τους στέλνουν τρίτοι. Έτσι, ανταλλάσουν τις τελείως απαραίτητες κουβέντες και, με την πρώτη ευκαιρία, αποβλακώνονται μπροστά σε μια μικρή οθόνη ξεχνώντας τους άλλους συνανθρώπους που είναι γύρω. Δηλαδή, αυτοί δεν επικοινωνούν σωστά και έτσι δείχνουν κατάμουτρα ότι δεν έχουν την ελάχιστη υπομονή και διάθεση να συνομιλήσουν με τους παραβρισκόμενους.

Αυτή είναι μια γενικευμένη κατάσταση που την ζούμε στον καιρό μας. Φοβάμαι ότι η παθητική απομόνωση λόγω ενασχόλησης με τα κινητά, στην οποία έχουν πέσει πολλοί, θα τους οδηγήσει αργότερα σε σοβαρά ψυχικά προβλήματα. Ο άνθρωπος έχει τον προφορικό λόγο για να συζητάει με τους άλλους και όχι για να επικοινωνεί μόνο με μηνύματα, που σίγουρα είναι ένας πιο φτωχός τρόπος επικοινωνίας. Ούτε βελτιώνει, νομίζω, τις προσωπικές του σχέσεις όταν έχει συνεχώς μέσα στο χέρι του ένα μηχανηματάκι που ονομάζεται κινητό τηλέφωνο.

Σκέφτομαι ότι όταν πολλοί άνθρωποι είναι μονίμως μπροστά σε μια οθόνη, δεν τους μένει χρόνος να ασχοληθούν με τον διπλανό τους. Έτσι, σιγά-σιγά γίνονται δούλοι της απρόσωπης επικοινωνίας και αυτό τους φέρνει σε κάποια απομόνωση. Αυτό που φοβάμαι περισσότερο είναι τί θα συμβεί όταν θα έχουν αυτή την δυσκολία δύο σύζυγοι. Ενδεχομένως να διαπιστώσουν ότι ο ένας, ή και οι δυο, δεν δίνουν τον απαιτούμενο χρόνο για την μεταξύ τους επικοινωνία. Εάν σπαταλούν τις ώρες τους στις οθόνες του σπιτιού και δεν ενδιαφέρονται για την ύπαρξη του άλλου που βρίσκεται στο ίδιο περιβάλλον, θα νιώθουν σαν δύο ξένοι χωρίς να μπορούν να ανταλλάξουν ούτε τις βασικές κουβέντες. Ενδέχεται να πλήττουν, να βαρεθούν και να φτάσουν να χωρίσουν, επειδή θα έχει πάψει να υπάρχει η κοινή οικογενειακή ζωή τους.

Έγραψα για δύο παράγοντες που φοβάμαι ότι οδηγούν σε χωρισμούς. Αυτά είναι θεωρητικά και δεν βασίζονται σε στοιχεία. Αν τυχόν τα ερευνήσουν οι ειδικοί στο μέλλον, ίσως επιβεβαιωθούν. Ο καιρός θα δείξει κατά πόσο θα βγουν αληθινά.