Εκείνοι που καμάρωναν με το όνομα της φιλοσοφίας, αφού αποχαιρέτησαν τις δικές τους διδασκαλίες, πόθησαν τη σκιά του Θεού και κατέφυγαν σ’ αυτήν!

Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

76.- Στον Πρεσβύτερο Ήρωνα

Σ’ αυτό που έχει λεχθεί· «Η βασιλεία των ουρανών μοιάζει με κόκκο σιναπιού»*

Η δεινότητα της ερμηνείας παρουσιάζει με σαφέστερες εμφάσεις αυτό που λέγεται, και κατά κάποιον τρόπο θέτει μπροστά στα μάτια αυτό που διαφεύγει την προσοχή, εξαιτίας της οποίας και οι ακροατές, σαν να βρίσκονται κάτω από λύρες, και ιδιαίτερα όταν η έρευνα δεν γίνεται για τα συνηθισμένα, ούτε για τα πολυζημωμένα, αλλά για τα άγνωστα στους πολλούς, και η σοφία αυτών που τα διασαφηνίζουν, από την οποία και η επιθυμία αυτών που ακούνε είναι ζωηρή.

Γιατί είναι ελκυστικό αυτό που δεν είναι πολύ συνηθισμένο.

Αυτά λοιπόν τα είπα, επειδή μου έγραφες, Τι σημαίνει το ότι η βασιλεία των ουρανών
έχει παρομοιασθεί με κόκκο σιναπιού.

Βέβαια ο λόγος του θείου κηρύγματος είναι μικρός, όταν σπείρεται, και από αυτά που δεν
λέγονται ποτέ από τις διδασκαλίες που θεωρήθηκαν ότι είναι σοφά δόγματα, και λέγεται με πολύ λίγες λέξεις, όχι μόνο εξαιτίας της συντομίας του, αλλά και εξαιτίας των απλών λέξεών του.

Όταν όμως καλλιεργείται, μεγαλώνει και απλώνεται, και βρίσκεται πάνω από τους λόγους που ποτέ μέχρι τώρα δεν θαυμάσθηκαν, επειδή φυσικά κυοφορεί την αλήθεια, και δεν ωραιοποιεί το ψέμα.

Μεγαλύτερο βέβαια από την αλήθεια δεν υπάρχει τίποτε.

Γι’ αυτό και εκείνοι που καμαρώνουν με το όνομα της φιλοσοφίας, αφού αποχαιρέτησαν τις δικές τους διδασκαλίες, ποθούν τη σκιά του Θεού και καταφεύγουν σ’ αυτήν.

Πράγματι πόσοι Πυθαγόρειοι δάσκαλοι αλαζονικοί και υπερόπτες, έχουν γίνει μαθητές του λόγου;

Και πόσοι Πλατωνικοί, εγκαταλείποντας την έπαρσή τους για την κομψότητα και γλαφυρότητα του λόγου τους, τοποθετήθηκαν κάτω από τη σκιά αυτού;

Πόσοι Αριστοτελικοί και Στωικοί, περιφρονώντας τη σοφία, για την όποια καμάρωναν, προτίμησαν να ταχθούν μεταξύ των πιστών;

Από τον τόμο Ισιδώρου Πηλουσιώτου, «Άπαντα τα έργα 4 , Επιστολές, βιβλίον δ’, (Επιστολές Α’-ΣΑ), του εκδοτικού οίκου Ελευθερίου Μερετάκη, «Το Βυζάντιον» Θεσσαλονίκη 2000. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτη Παπαευαγγέλου δρ. Θεολογίας.