Όσιος Ηλίας ο Νέος, Για ποιους λόγους ο Θεός μας στέλνει τις θλίψεις και η αντιμετώπισή τους

Όσιος Ηλίας ο Νέος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

44. Αυτός λοιπόν έμεινε έγκλειστος στο μοναστήρι γιατί ήταν πια γέρος, και δεχόταν όλους εκείνους που πήγαιναν. Εκείνοι του εξιστορούσαν, όπως τα παιδιά στον πατέρα, τις θλίψεις και τις αιχμαλωσίες που είχαν υποστή από τους θεομίσητους Ισμαηλίτες, γιατί όταν η λύπη λέγεται στους άλλους, η καρδιά γενικά ελευθερώνεται από το βάρος της.

Ο αοίδιμος πάλι πατήρ, παρακινώντας αυτούς στην υπομονή, έλεγε:
Να μην αποθαρρύνεσθε, παιδιά μου, στις θλίψεις: ‘η γαρ θλίψις, κατά τον θείον Απόστολον, υπομονήν κατεργάζεται, η δε υπομονή δοκιμήν, η δε δοκιμή ελπίδα· η δε ελπίς ου καταισχύνει’ (Ρωμ. 5,3-5). Κάνετε υπομονή και ο Θεός μπορεί μαζί με τον πειρασμό να φέρη και την απαλλαγή.

Νομίζω ότι για δύο λόγους ο Θεός μας στέλνει τις θλίψεις, ή για να δοκιμάση την υπομονή μας, αν βέβαια τις υποφέρουμε με γενναιότητα, ή για να μετανοήσουμε και να συνετισθούμε, ώστε, εκείνα που δε θελήσαμε να κατορθώσουμε μέσα στην άνεση, να τα κατορθώσουμε παιδευόμενοι με τις θλίψεις.

45. «Πρέπει, λοιπόν, αυτός που πλήττεται από τις θλίψεις και τα λοιπά λυπηρά της ζωής, να έρευνα μόνος του την αιτία των ενοχλήσεων. Κι αν βέβαια δε συλλαβή τον εαυτό του ν’ αδική, ή να συκοφαντή, ή να μνησίκακη, μήτε να αυτοδικαιώνεται και να κατακρίνη τον πλησίον, μήτε να επιβουλεύεται των άλλων τους γάμους, ή να παραδοθή στην πορνεία ή στην μέθη και στις λοιπές ακαθαρσίες του σώματος, αυτός ο άνθρωπος να έχη θάρρος να μην αποθαρρύνεται γιατί ο Θεός του έστειλε τις θλίψεις για να τον δοκιμάση, ώστε, αφού δείξη υπομονή, να τον στολίση με τα στεφάνια της υπομονής.

Τέτοιος ήταν ο Ιώβ που έλεγε στο Θεό:
‘Υπομένω σε έως αν πάλιν γένωμαι’ και ‘άξη μοι χρόνον εν ω μνείαν ποιήση μου’ (Ιώβ 14,13-14)· ‘μακάριος άνθρωπος ον ήλεγξεν ο Κύριος, νουθέτημα δε Παντοκράτορος μη απαναίνου. Αυτός γαρ αλγείν ποιεί, και πάλιν αποκαθίστησιν· έπαισε, και ιάσατο. Εξάκις εξ αναγκών εξελείταί σε, εν δε τω εβδόμω ου μη αψηταί σου κακόν’. (Ιώβ 5, 17-19).

Και ο Δαυίδ έλεγε: ‘Δοκίμασόν με, Κύριε, και πείρασόν με’ (Ψαλμ. 25, 2). Βλέπεις πως ο ίδιος μόνος του προσκαλεί τους πειρασμούς; Για ποιο λόγο; Για να φανή με τις δοκιμασίες περισσότερο λαμπρός· γιατί κανένα αδίκημα δεν έβρισκε στον εαυτό του, όπως λέγει άλλου: ‘Κύριε, ο Θεός μου, ει ποίησα τούτο, ει έστιν αδικία εν χερσί μου, ει ανταπέδωκα τοις ανταποδιδούσι μοι κακά, αποπέσοιμι άρα από των εχθρών μου κενός’ (Ψαλμ. 7,4).

Τέτοιος ήταν και ο Παύλος που έλεγε: ‘Ευδοκώ εν θλίψεσιν, εν ασθενείας, εν ύβρεσιν, εν ανάγκαζες, εν διωγμοίς’ (Β’ Κορ. 12, 10).

Συνεχίζεται

Από το βιβλίο Ανωνύμου Μοναχού «Βίος και πολιτεία του οσίου πατρός ημών Ηλία του Νέου (του Σικελιώτη)» των εκδόσεων Ακρίτας. Επιμέλεια εκδόσεως και μετάφραση στη Νέα Ελληνική του αγιορείτη Μοναχού Κοσμά. Μετάφραση στην ιταλική Stefano Del’ Isola.