Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Για να δείξει ο Παντοδύναμος Θεός πως εκείνο το φορτίο το δικό Του χέρι το κρατούσε!

Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Μαξιμιανός, επίσκοπος πόλεως Συρακουσών

Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος: Σκέπτομαι πως δεν πρέπει να αποσιωπήσω και αυτό το θαύμα που αξίωσε να επιδείξει ο Παντοδύναμος Θεός στο πρόσωπο του δούλου του Μαξιμιανού1, τωρινού επισκόπου Συρακουσών2, και τότε πατρός του μοναστηριού μου:
Όταν κατόπιν εντολής του ποντίφηκός μου βρισκόμουν σε υπηρεσία στο παλάτι της Κωνσταντινουπόλεως για εκκλησιαστικές υποθέσεις, εκεί ήρθε σε μένα, σπρωγμένος από την αγάπη του, αυτός ο ευσεβής Μαξιμιανός μαζί με αδελφούς3.

Όταν αυτός επέστρεφε στη Ρώμη στο μοναστήρι μου, τον έπιασε μεγάλη κακοκαιρία στην Αδριατική θάλασσα.

Τότε κατά τρόπο ασύλληπτο και με ένα θαύμα ασυνήθιστο γνώρισε και την οργή και την εύνοια του Παντοδυνάμου θεού πάνω σε αυτόν και όλους όσοι βρίσκονταν μαζί του:
Από την υπερβολικότητα των ανέμων τα κύματα σηκώνονταν και εξαγριώνονταν προς θανάτωσίν τους, χάθηκαν οι οίακες4 του πλοίου, το κατάρτι έσπασε, τα πανιά ρίχθηκαν στη θάλασσα, ολόκληρο το σκάφος σείσθηκε από τα πελώρια κύματα και διαλύθηκε κάθε του αρμογή.

Από τις ρωγμές λοιπόν που ανοίχθηκαν μπήκε μέσα η θάλασσα και γέμισε το καράβι μέχρι το πάνω κατάστρωμα, έτσι ώστε αυτό που έβλεπε κανείς ήταν όχι τόσο καράβι μες στα κύματα, όσο κύματα μες στο καράβι.

Ευρισκόμενοι τότε μέσα σε αυτό το πλοίο κι αναστατωμένοι όχι πια από το πλησίασμα, αλλά από την παρουσία και τη θέα του θανάτου, έδωσαν αναμεταξύ τους ασπασμό ειρήνης και μετέλαβαν το Σώμα και το Αίμα του Σωτήρος5, αποθέτοντας ο καθένας τον εαυτό του στο Θεό, για να παραλάβει ευμενώς τις ψυχές τους, μια και παρέδωσε τα σώματά τους σε τόσο τρομακτικό θάνατο.

Αλλά ο Παντοδύναμος θεός που τρομοκράτησε τόσο θαυμαστά το λογισμό τους, ακόμη πιο θαυμαστά φύλαξε και τη ζωή τους: Επί οκτώ ήμερες το καράβι αυτό έπλευσε γεμάτο με νερά μέχρι την πάνω γέφυρα, εξακολουθώντας την πορεία του. Και την ένατη μέρα οδηγήθηκε στο λιμάνι του κάστρου Κρότωνος6, αυτοί που έπλεαν μαζί με τον ευσεβή Μαξιμιανό, βγήκαν στην ξηρά όλοι σώοι.

Κι όταν μετά από αυτούς βγήκε τελευταίος κι ο ίδιος, την ίδια στιγμή το πλοίο καταποντίσθηκε στον βυθό του λιμανιού εκείνου, θαρρείς και, μόλις βγήκαν έξω κι ελάφρωσε το φορτίο, αυτό αντίθετα έχασε τη δύναμη του να επιπλέει. Αυτό που γεμάτο ανθρώπους κουβάλησε τα νερά μες στο πέλαγος και έπλευσε, αυτό δίχως ανθρώπους μες στο λιμάνι δεν μπόρεσε να τα κουβαλήσει.

Για να δείξει ο Παντοδύναμος Θεός πως εκείνο το φορτίο το δικό Του χέρι το κρατούσε: όταν άδειασε από ανθρώπους και εγκαταλείφθηκε από αυτούς, δεν μπόρεσε να παραμείνει πάνω στα νερά.

1. Maximianus: Αναγράφεται στο Ρωμαϊκό εορτολόγιο στις 9 Ιουνίου.
2. Syracusae, η γνωστή πόλη της Σικελίας, ελληνική αποικία.
3. Το γεγονός χρονολογείται στο φθινόπωρο του 584, γιατί ο Πελάγιος Β’ με επιστολή της 4ης Οκτωβρίου 584 ζητά από τον άγιο Γρηγόριο να στείλει πίσω τον Μαξιμιανό.
4. Τα πηδάλια του πλοίου.
5. Προφανώς δεν τελέσθηκε τότε θ. Λειτουργία, αλλά πρόκειται εδώ για κάποια αρχαία τάξη μεταφοράς στα ταξίδια και μετά από ασπασμό αγάπης κοινωνίας αγ. Άρτου.
6. Croton, tο γνωστό λιμάνι της Κάτω Ιταλίας, αρχαία ελληνική αποικία.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Άγιος Γρηγόριος ο Διάλογος, «Βίοι αγνώστων ασκητών», έκδοση Ιεράς Καλύβης αγίων Αποστόλων – «Πατριάρχου». Εισαγωγή, μετάφραση, σημειώσεις, Ιερομονάχου Ιωάννου.