Ας αλλάξει η νοοτροπία μας σχετικά με την πολυτεκνία

Η απόκτηση παιδιών στην Ελλάδα σημειώνει πολύ αρνητικό ρεκόρ. Παλαιότερα, περίπου εκατό χρόνια πριν, οι πιο πολλές οικογένειες είχαν πάνω από έξι παιδιά. Τότε τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά. Χρειάζονταν, βέβαια, πολλά χέρια για τα χωράφια, αλλά επίσης θεωρούσαν το κάθε παιδί δώρο Θεού και έτσι τα θέματα της απόκτησης παιδιών τα άφηναν στα χέρια του Θεού. Σπάνια έβλεπες οικογένειες με δύο παιδιά ή με μοναχοπαίδια. Είναι επίσης αλήθεια ότι παλαιότερα πέθαιναν πολύ περισσότερα βρέφη και παιδιά, όμως με την πολυτεκνία νικιόταν ο θάνατος.

Αυτή η στάση ζωής είναι ηρωική και συγχρόνως καθαρά κοινωνική. Έτσι, σε εποχές που δεν υπήρχαν οι σημερινές ευκολίες, όχι μόνο αυξανόταν ο πληθυσμός, αλλά άντεξε το έθνος μας σε πολέμους, προσφυγιές, πανδημίες, σκλαβιά, κατοχή και σε ποικίλους κατατρεγμούς. Και επιπλέον, η φυλή μας δημιουργούσε σπουδαίο πολιτισμό και έχει να παρουσιάσει θαύματα ηρωισμού.

Στην σημερινή εποχή πολύ σπάνια βλέπεις υπερπολύτεκνες οικογένειες. Όμως, συνήθως μέσα στην εκκλησία υπάρχουν αρκετές και έτσι γνωρίζω και εγώ κάποιες. Δεν μπορώ να περιγράψω πόσο μεγάλη χαρά νιώθω όταν παρατηρώ να μεταλαμβάνουν την Θεία Κοινωνία όλα τα μέλη των οικογενειών αυτών, συχνά τρεις γενιές, και να φαίνονται ενωμένες. Και, πράγματι, μέσα στις δεκαετίες που τις γνωρίζω, παραμένουν ενωμένες.

Πολλές γυναίκες τρομάζουν μόνον με την ιδέα της πολυτεκνίας. Δεν έχουν άδικο, αφού αυτή σημαίνει ότι θα θυσιάσουν την καλοπέρασή τους και γενικά απαιτεί πολλές θυσίες και κόπους. Από την άλλη πλευρά, όταν αποκτούν πολλά παιδιά, τα πρώτα που μεγαλώνουν στηρίζουν τα μικρότερα μέλη της πολύτεκνης οικογένειας. Αυτό φαίνεται πως τα ωριμάζει γενικότερα και επίσης είναι ενδεχόμενο να δημιουργήσουν και αυτά με την σειρά τους πολύτεκνες οικογένειες.

Γνωρίζω μια πολύ μεγάλη οικογένεια με δεκατρία παιδιά, τα οποία είναι σήμερα όλα παντρεμένα και τα μεγαλύτερα ήδη και αυτά υπερπολύτεκνα. Έτσι οι δύο γονείς τους έχουν κιόλας ενενήντα εγγόνια και, αν θέλει ο Θεός, θα ξεπεράσουν τα εκατό. Εδώ είναι φανερή και η ευλογία του Θεού.

Στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης υπάρχει υπογεννητικότητα, ο πληθυσμός είναι γερασμένος οπότε δεδομένου ότι, όπως λένε, η φύση μισεί το κενό, έχουν εγκατασταθεί πολλοί Μουσουλμάνοι οι οποίοι αυξάνονται γρήγορα και έτσι κινδυνεύει η Ευρώπη να αλλοιωθεί πολιτιστικά.

Σε μια εποχή που κοιτάμε την καλοπέρασή μας πριν από όλα, την εμφάνιση, την σιλουέτα και φοβόμαστε μήπως δεν μπορέσουμε να προσφέρουμε στα παιδιά μας όλα τα περιττά της καταναλωτικής μας κοινωνίας, με το ζόρι αποκτούμε το πολύ δυο παιδιά και μετά αποφεύγουμε να κάνουμε κι άλλα. Νομίζουμε ότι έτσι εξασφαλίζουμε μια καλύτερη ζωή, όμως δεν συνειδητοποιούμε ότι ζημειώνουμε από πολλές πλευρές διότι είναι γνωστό ότι με την μείωση του πληθυσμού, καταρρέει το ασφαλιστικό σύστημα, δεν επαρκούν οι άνδρες για το στρατό και για την φύλαξη των συνόρων και το κυριότερο, επικρατεί μία εγωκεντρική νοοτροπία που επηρεάζει τα πάντα. Πολύ θαυμάζω αυτές τις υπέρ πολύτεκνες οικογένειες και πιστεύω ότι από αυτές θα σωθεί η Ελλάδα, εάν υπάρχει ακόμα ελπίδα.

Το άρθρο 21 του Συντάγματος προβλέπει την προστασία της οικογένειας γενικά και ειδικότερα της πολύτεκνης. Δυστυχώς το κράτος με όλες τις κυβερνήσεις μας δεν λαμβάνει πολύ γενναία μέτρα για να αντιμετωπίσει την υπογεννητικότητα. Έτσι δεν εφαρμόζεται αυτό το άρθρο. Αν υπήρχε η βούληση, θα μπορούσαν να περικόπτονται κάποιες ανώφελες δαπάνες και έτσι να εξοικονομούνται εκατομμύρια που να δίνονται για σπουδαίους σκοπούς και, γιατί όχι, για τις πολύτεκνες οικογένειες.

Επίσης, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης θα μπορούσαν να προβάλουν παραδείγματα από τον αγώνα αλλά και τις επιτυχίες των πολύτεκνων οικογενειών, αντί για όλα τα λανθασμένα και βλαβερά πρότυπα με τα οποία μας βομβαρδίζουν.

Τελειώνοντας θέλω να γράψω μια πρόταση που μας έλεγε ο καθηγητής της Θεολογικής σχολής, ο κύριος Ιωάννης Κογκούλης, στα μαθήματά του. Μας ευχόταν να δημιουργήσουμε ευλογημένες πολύτεκνες οικογένειες. Πραγματικά αυτό αξίζει να το προσπαθήσουν όλοι όσοι έχουν την δυνατότητα, αντί να διαλύουν την οικογένειά τους με την παραμικρή αφορμή.