Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης, Το «Χριστός ανέστη» και η αγάπη στους ανάποδους ανθρώπους…

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης (1912-2006).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

– Χριστός ανέστη, Γέροντα [Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης], του είπε κάποτε ένα πνευματικό του παιδί, λίγο πριν την η μέρα της Αναλήψεως.
– Αληθώς ανέστη, μανούλα μου.
– Είναι το τελευταίο «Χριστός ανέστη» που λέμε σήμερα, Πάτερ.
– Όχι, όχι το τελευταίο. Να το λέμε συνεχώς το «Χριστός ανέστη». Εγώ, προτού πάω να κοινωνήσω, Του λέω: «Χριστός ανέστη, Χαρά μου». Να μην το σταματάμε καθόλου. Γιατί είναι Ανάσταση ο Κύριος. Πάντα μας ανασταίνει.

****

Γέροντα, έχω έναν συνάδελφο «ανάποδο» στη δουλειά μου. Σε αυτούς τους «ανάποδους» πρέπει να δίνουμε την καρδιά μας, να δείχνουμε την αγάπη;
– Την καρδιά μας, παιδί μου, πρέπει να τη δίνουμε λίγο στον έναν, λίγο στον άλλον, αλλά πιο μεγάλο κομμάτι να δίνουμε σε αυτούς, που δεν αγαπάμε. Να τη μοιράζουμε την καρδιά μας σε όλους τους ανθρώπους για να μας δώσει και ο Κύριος τη δική Του καρδιά. Ξέρεις γιατί ο Κύριος έχει απλωμένα τα χέρια Του πάνω στον Σταυρό; Γιατί θέλει να μας αγκαλιάσει όλους. Έτσι και εμείς, πρέπει να αγκαλιάσουμε όλους τους ανθρώπους, δίνοντάς τους την αγάπη μας.

Από το βιβλίο της Ι. Μ. Δαδίου Παναγία η Γαυριώτισσα, «Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης, Ο πνευματικός της Μονής Δαδίου, Ο επιστήθιος φίλος του αγίου Πορφυρίου», των εκδόσεων Άθως. Κείμενα Μιχάλης Λεβέντης.