Όμορφα Χριστούγεννα σημαίνει να έρθει το Θείο Βρέφος μέσα μας

Κάθε 25 Δεκεμβρίου η Αγία εκκλησία μας πανηγυρίζει τα Χριστούγεννα, δηλαδή γιορτάζει και βροντοφωνάζει την γέννηση του Χριστού και με τον τρόπο αυτό την έλευσή Του στη γη μας και την είσοδό Του στην ανθρώπινη ιστορία.

Πάντα την Κυριακή πριν από την πολύ σπουδαία αυτή γιορτή της Χριστιανοσύνης, η ευαγγελική περικοπή που ακούμε στην θεία λειτουργία αναφέρει όλους τους προγόνους του Χριστού μας. Από το κατά Ματθαίον ευαγγέλιο διαβάζεται αυτή η ιστόρηση πολλών ονομάτων με την επανάληψη ο τάδε εγέννησε τον δείνα, δηλαδή τον γιο του. Είναι ο κατάλογος των προπατόρων, όπως απλά τον ονομάζουμε, που ξεκινάει από τον Αβραάμ και φθάνει ως τον Ιωσήφ, τον μνηστήρα της Παναγίας.

Εδώ μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι επί τόσο πολλά χρόνια, επί αιώνες, οι Εβραίοι αλλά και πολλοί άνθρωποι από διάφορους λαούς, με υπομονή και λαχτάρα περίμεναν τον ερχομό του Θεϊκού Βρέφους.

Έπειτα από αυτό το ολίγον κουραστικό τμήμα, το ιερό κείμενο μας παρουσιάζει ολόκληρη την εξιστόρηση της ενανθρώπισης του Χριστού.

Η υπέροχη υμνογραφία των Χριστουγέννων για αρκετό διάστημα πριν από την γιορτή, μας παρακινεί να ετοιμάσουμε τις ψυχές μας για να δεχθούν Αυτόν που θα γεννηθεί ως βρέφος, τον προαιώνιο Θεό, τον Χριστό μας δηλαδή. Κι εμείς δεν έχουμε ετοιμάσει ούτε καν λίγο χώρο, μια μικρή σπηλιά της ψυχής μας, ώστε να ξαναγεννηθεί μέσα μας ο Χριστός.

Όλα καλά είναι τα κοσμικά γύρω από τα Χριστούγεννα, όμως ας μην μένουμε μόνον στα υλικά αγαθά. Ας βρούμε το πραγματικό νόημα των Χριστουγέννων. Όταν αυτό που ακούμε «Χριστός ετέχθη», το οποίο θα έπρεπε να το λέμε και να το βροντοφωνάζουμε οι πιστοί, αλλά αρκούμαστε μόνο σε ένα τυπικό Χρόνια πολλά, πόσο φτωχικό είναι αυτό μπροστά στο νόημα της ευχής, που είναι και διακήρυξη συγχρόνως. Θα είναι σπουδαίο να προσπαθούμε να χρησιμοποιούμε αυτήν την ευχή από δω και στο εξής και κυρίως να την ζούμε.