Το λιοντάρι αρνιόταν να φάει τον Μοναχό!

(Σχέδιο Ιωάννη Βράνου).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Οι πατέρες της ίδιας μονής μας διηγήθηκαν και για κάποιον άλλο γέροντα τα εξής:
«Ήταν εδώ κάποιος στο όνομα αββάς Παύλος, Ρωμαίος στην καταγωγή. Κάποια μέρα λοιπόν βγήκε έξω με τα μουλάρια και στο ξενοδοχείο που κατάλυσε βρέθηκε ένα μικρό παιδί. Από διαβολική λοιπόν ενέργεια, χωρίς να το γνωρίζει ο αββάς Παύλος, πάτησε το μουλάρι το παιδί και το σκότωσε.

Επειδή στενοχωρήθηκε πολύ ο αββάς Παύλος, κίνησε και πήγε στον Αρονά· κι εκεί έγινε αναχωρητής θρηνώντας παντοτινά το θάνατο του παιδιού και λέγοντας:
‘Εγώ έκανα το φόνο του παιδιού και θα κριθώ σαν φονιάς στη μέλλουσα κρίση’.

Ήταν δε κοντά ένα λιοντάρι κι ο αββάς Παύλος πήγαινε καθημερινά στη φωλιά του λιονταριού πειράζοντας και αγριεύοντάς το, για να σηκωθεί και να τον φάει. Το λιοντάρι όμως δεν τον έβλαπτε καθόλου.

Τότε, επειδή είδε ότι δεν ωφελεί σε τίποτε, λέει μέσα του: ‘Aς κοιμηθώ στο δρόμο του λιονταριού και όταν έρχεται και πάει στο ποτάμι να πιει νερό, με τρώει’.

Καθώς λοιπόν ξάπλωσε, να μετά από λίγο και το λιοντάρι, το όποιο σαν άνθρωπος υπερπήδησε ήσυχα-ήσυχα το γέροντα κι ούτε που τον ακούμπησε καθόλου. Τότε ο γέροντας πληροφορήθηκε ότι του συγχώρησε ο Θεός την αμαρτία.

Και πήγε ξανά στο μοναστήρι του, όπου πέρασε τη ζωή του ωφελώντας και οικοδομώντας τους πάντες, μέχρι την προς Θεόν ανάπαυσή του».

Απόσπασμα από το βιβλίο Ιωάννου Μόσχου, «Λειμωνάριον», εισαγωγικά, μετάφραση, σχόλια Μοναχού Θεολόγου. Έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Αγίου Όρους.