Μακάριος Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης, ένα άγιος απλοικός ποιμένας λογικών προβάτων

Μακάριος Παπα-Δημήτρης Γκαγκαστάθης,

ένα άγιος απλοικός ποιμένας λογικών προβάτων

Κοιμήθηκε εν Κυρίω στις 29 Ιανουαρίου 1975

Ένας σύγχρονος Άγιος, που συνδύαζε, όπως έλεγε, τρυφερότητα και ακαμψία, λεπτότητα και δύναμη, ευαισθησία και αυστηρότητα, είναι το διαμάντι του Πλατάντου των Τρικάλων,ο αγαθός λευΐτης, Γέροντας Δημήτριος Γκαγκαστάθης. Με την τρυφερότητα πλησίαζε τις καρδιές, με την ακαμψία έμενε ακλότητος στις αρχές του Ευαγγελίου. Με την λεπτότητα της συνειδήσεως προσέγγιζε το θείο με την δύναμη των έργων πλησίαζε την λογική του ποίμνη. Με την ευαισθησία παρηγορούσε καρδιές και με την αυστηρότητα έλεγχε τους ασεβείς και πρωτίστως έλεγχε τον εαυτό του. Ήταν αυστηρός στον εαυτό του και επιεικής στους άλλους εφαρμόζοντας το Παύλειο! «Το επιεικές υμών γνωσθήτω πάσιν ανθρώποις» (Φιλιπ. δ΄ 5).

Ο Παπα-Δημήτρης δεν ήταν κάτοχος της σοφίας του κόσμου. Με δυσκολίες τελείωσε το δημοτικό στο χωριό του. Ήταν βοσκός προβάτων και αξιώθηκε να γίνει και βοσκός ψυχών. Από μικρός είχε πλήρη επικοινωνία με τον Χριστό μας μέσα από την γλυκύτητα της προσευχής, είχε μνήμη θανάτου και πόθο εκκλησιαστικής ζωής. Όταν έκλεινε τα πρόβατα στην στάνη πήγαινε με δάκρυα κατ’ ευθείαν στην Εκκλησία του χωριού του, στους αγαπημένους του Ταξιάρχες, για να ζητήσει την χάρη τους, να τους διακονήσει, να τους νοιώσει κοντά του. Όταν δεν κατόρθωνε να το κάνει, για κάποιους λόγους που ήταν πέρα από τις δυνάμεις του, γονάτιζε εκεί που ήταν στα βουνά και έκλαιγε, ζητώντας το έλεος του Θεού και συγγνώμη, γιατί βρισκόταν μακριά από τον οίκο Του. Διάβαζε με πολλή κατάνυξη βίους Αγίων και τους αισθανόταν φύλακες, ευεργέτες και προστάτες, τους ένοιωθε δίπλα του. Είχε ζωντανή την αίσθηση της παρουσίας τους.

Ο θεόπνευστος και θεόσοφος ιερέας και λειτουργός των αχράντων του Θεού μυστηρίων, που αξιωνόταν να μυροβλύζει η Αγία Τράπεζα όταν λειτουργούσε, αν και ολιγογράμματος, πατήρ Δημήτριος, ζητούσε καθημερινά τον θείο φωτισμό για να μπορεί να διδάσκει, να συμβουλεύει και να εμπνέει τους νέους. Ως φοιτητής θυμάμαι πως με ενέπνεε με τα γράμματά του και τις προσευχές του. Ήταν στήριγμα και ένωνε γη και ουρανό με τις προσευχές του και την ισάγγελη βιοτή του. Θυμάμαι πόσο τον ευλαβείτο η Εκκλησία μας και τι υποδοχή του έκαναν οι Μονές των Αγίων Μετεώρων σε μια επίσκεψή του σε αυτές, που αξιώθηκα να παρευρεθώ.

Ο τότε Μητροπολίτης του, ο Τρίκκης και Σταγών Σεραφείμ του έγραφε κατά την ασθένειά του:

«Αγωνίζεσαι ένα θαυμαστόν αγώνα και είμαι βέβαιος ότι εξέρχεσαι πάντοτε νικητής».
Ο Όσιος Εφραίμ, ο Κατουνακιώτης, έγραφε:

«Θα σας παρακαλέσω, όπως εμείς οι ανάξιοι σας ενθυμούμεθα στην προσευχή μας, έτσι και σείς να μας ενθυμήσθε, αγαπητέ αδελφέ. Ποτέ δεν θα σας ξεχάσω. Το πρόσωπό σας λες και χαράχτηκε μέσα στην ψυχή μου. Τα λόγια σας τα θεία αντηχούν συνεχώς στα αυτιά μου. Ευλογημένη η ώρα που σας γνώρισα. Ευλογημένη η συνάντησίς μας. Δόξα τω αγίω Θεώ πάντων ένεκεν».

Ο μακαριστός ηγούμενος της Σιμωνόπετρας, Γέροντας Αιμιλιανός, ο οποίος τον τιμούσε ιδιαίτερα, έγραφε:

«Πόσο μου αρέσει αυτό που κάνατε, ότι δηλαδή σηκώνεσθε για προσευχή στις δύο την νύκτα. Μέσα στην σιωπή της νυκτιάς μια ψυχή να δοξολογή μόνη τον Δημιουργό Της.

Πόσο θα χαίρεται την ώρα εκείνη ο άγγελός της; …

Με συγκινεί η ευλάβειά σας εις τους Ταξιάρχας, που ασφαλώς θα μεσιτεύσουν στον Κύριο για σας. Ιδιαίτερη, όμως, εντύπωση μου κάνει η πνευματική εγκαρτέρησίς σαςγιά τον σάλον που συνετάραξε το σκάφος της Εκκλησίας μας».

Για την προσευχή έγραφε κάποτε σε επιστολή του ο π. Δημήτριος:

«Η προσευχή είναι ένα τηλέφωνο, ένας ασύρματος που επικοινωνείς κατ’ ευθείαν με τον Θεό. Παίρνεις το νούμερο διά να πιάσεις με το τηλέφωνο της προσευχής τον Θεό και Εκείνος απαντά. Τον ακούς καθαρά, πολύ κοντά τον αισθάνεσαι. Όταν έχεις κάτι, να παίρνεις το τηλέφωνο και να μιλάς στον Θεό. Εκείνος σαν πονετικός Πατέρας θα σου ακούσει και θα γεμίσει την καρδιά σου από χαρά, ειρήνη, αγάπη».

Ο μακαριστός Ηγούμενος της Μονής Γρηγορίου, Γέροντας Γεώργιος Καψάνης, θαυμάζοντας την προσευχητική αυτή κατάσταση του πατρός Δημητρίου έγραφε:

«Το πρόγραμμα της προσευχής που εφαρμόζετε είναι πράγματι θαυμάσιο και ικανό να πτερώσει την ψυχή και να την ενώσει με τον ποθούμενο Κύριο. Εύχεσθε και ημείς να δυνηθώμεν να εφαρμόσωμεν παρόμοιον πρόγραμμα».