Οσία Ξένη, Τα σημεία κατά την οσιακή της κοίμηση!

Οσία Ξένη.

(Διασκευή, επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Η οσία Ξένη όταν ανακοίνωσε στις μοναχές της Μονής της ότι έφτασε η ώρα της κοίμησής της αυτές άρχισαν να κλαίνε απαρηγόρητες. Ιδιαίτερα οι δύο υπηρέτριές της με τις οποίες εγκατέλειψε από νεαρής ηλικίας την οικογένειά της και το αρχοντικό της για να αφοσιωθούν εξ ολοκλήρου στον Χριστό.

Η οσία ζήτησε από αυτές να μην κλαίνε και να εκφράσουν με την ζωή τους τον ζήλο των φρονίμων παρθένων.

Ακολούθως, αφού προσευχήθηκε μαζί τους και ζήτησε συγχώρεση από όλες τις αποχαιρέτησε.

Στη συνέχεια πήγε στον ναό, γονάτισε και άρχισε να προσεύχεται. Οι δύο πρώην υπηρέτριες της την ακολούθησαν και κοιτούσαν από την χαραμάδα της πόρτας όσα συνέβαιναν μέσα στην εκκλησία.

Ξαφνικά ένα φως από τον ουρανό κατέβηκε και μια ευωδία ανείπωτος που δεν έμοιαζε με λουλούδια και θυμιάματα, αλλά επρόκειτο για γλυκύτατη παραδείσια ευωδία κατέκλυσε όλο το μέρος.

Οι δύο μοναχές, τότε, άνοιξαν τις πόρτες και μπήκαν και οι ίδιες μέσα στον ναό. Εκεί, όμως, βρήκαν την οσία Ξένη «μακαρίως υπνώσασαν».

Τότε ήλθαν και οι άλλες μοναχές και δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν τα κλάματα και τα δάκρυα τους για τον θησαυρό τον οποίο στερήθηκαν.

Ο Θεός, όμως, έδωσε ακόμη ένα σημείο για την δούλη του, αφού παρόλο που ήταν ώρα μεσημεριού και ο ουρανός δεν είχε σύννεφα και ο ήλιος έλαμπε, σχηματίστηκε στον ουρανό ένας στεφάνος από αστέρια που στην μέση του βρισκόταν ένας σταυρός καμωμένος από λαμπρότατα άστρα.

Ένα ακόμη σημείο για την παρρησία που αξιώθηκε η αγία ενώπιον του θρόνου του Θεού που όλοι παρατηρούσαν και θαύμαζαν!

Το σημείο αυτό είδε και ο Γέροντάς τους Επίσκοπος Παύλος ο οποίος ιερουργούσε σε μία πανήγυρη ο οποίος είπε τα παρακάτω λόγια φωτισμένος από το Άγιο Πνεύμα.

«Η κυρία Ξένη εκοιμήθη, και γι’ αυτό φάνηκε αυτό το θαυμάσιο σημείο».

Για τον λόγο αυτό όλοι όσοι ήταν στην πανήγυρη πήγαν μαζί με τον Επίσκοπο στο Μοναστήρι της αγίας Ξένης χωρίς να παρακαθίσουν στο γεύμα που θα ακολουθούσε.

Στην μονή, άνδρες και γυναίκες και ιδιαίτερα οι γυναίκες έλεγαν στον Επίσκοπο:
– Μην κρύψεις τον μαργαρίτη, Δέσποτα. Μην θάψεις τον θησαυρό. Μην καλύψεις τον έπαινο και την δόξα της πόλης. Αλλά ας κρατήσουμε και εμείς τον λύχνο αυτό φανερά, για να ντροπιαστούν οι Ιουδαίοι και οι ειδωλολάτρες και να γνωρίσουν την δύναμη του Εσταυρωμένου.

Ο Επίσκοπος, αφού προσκύνησε την Οσία με πολλή φωτοχυσία και θυμιάματα, έδωσε εντολή να σηκώσουν στα χέρια την κλίνη με το ιερό λείψανο της αγίας και όλοι μαζί το πέρασαν από το κέντρο της πόλης.

Ενώ, όπου μεταφερόταν η κλίνη στην οποία βρισκόταν η αγία, τους ακολουθούσε και ο θαυμάσιος εκείνος στέφανος των αστεριών που βρισκόταν στον ουρανό. Και, μάλιστα, όταν σταματούσαν αυτοί που κρατούσαν το κρεβατάκι της αγίας για να κάνουν σε κάθε Εκκλησία που συναντούσαν, σύμφωνα με την τάξη, λιτανεία και δέηση, στεκόταν και ο στέφανος.

Βλέποντας, το θαυμαστό αυτό σημείο και οι άνθρωποι από τα περίχωρα ήλθαν και αυτοί για να αποχαιρετήσουν την αγία και να πάρουν την ευλογία της και έτσι έγινε μεγάλος συνωστισμός.

Εκείνη την νύκτα την πέρασαν αγρυπνώντας και ψάλλοντας και πολλοί ασθενείς έγιναν καλά, αγγίζοντας το άγιο λείψανο. Η ταφή της έγινε σε ένα μέρος της πόλης που ονομαζόταν Σικίνιο, όπως ήταν η επιθυμία της οσίας.

Μετά την ταφή εξαφανίστηκε ο λαμπερός στέφανος με τον σταυρό από τον ουρανό και, έτσι, έγινε πιο εμφανές ότι το σημείο αυτό ακολουθούσε το ιερό λείψανο της αγίας.

Ο Επίσκοπος Παύλος για να παρηγορήσει όσους παρευρίσκονταν εκεί έδωσε εντολή να διαμοιραστούν σ’ αυτούς ως ευλογία τα σεντόνια που βρίσκονταν πάνω στο κρεβάτι που μετέφεραν την αγία.

Η οσία Ξένη γιορτάζει τις στις 24 Ιανουαρίου.

Διασκευή από τον «Μέγα Συναξαριστή της Ορθοδόξου Εκκλησίας», μήνας Ιανουάριος, τόμος α’.