Αγία Φιλοθέη, Είναι Κυρά και μάνα. Να της μιλάμε. Και όπου κι αν βρισκόμαστε η αγία έρχεται και δε μας αφήνει!

Αγία Φιλοθέη. Διά χειρός Φωτίου Κόντογλου. Ι. Ν. Αγίου Ανδρέου οδού Λευκωσίας Πατήσια Αθήνα.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Η αγία Φιλοθέη η προστάτις των Αθηνών

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=393140

Και η αγία είχε μετόχι και στο Ψυχικό· είχε φτιάξει κι εκεί πηγάδι να πίνουν οι περαστικοί και οι διαβάτες και οι διψασμένοι. Και το ‘καμε ψυχικό, συγχώριο δηλαδή για τους γονείς της. Κι από τότε η περιοχή ονομάζεται «Ψυχικό» και «Νέο Ψυχικό».

Αλλά και η πλατεία Ρηγίλλης έχει σχέση με τη «Ρεγούλα» ή «Ρηγίλλα» όπως την έλεγαν. Κι ας ευλογήσει η αγία και τους πολιτικούς εκεί, που οι καημένοι, μια παράταξη, έχουν τόσο δυσκολευτεί που δεν ξέρουν τι να κάνουν. Κι ας φωτίσει η αγία και αυτούς που μας κυβερνούν και ας βοηθήσει όλες τις δυσκολεμένες ψυχές και μάλιστα τους νέους και τις νέες μας που βρίσκονται σε τόσο δύσκολο σταυροδρόμι και μπροστά σε πολλά και μεγάλα αδιέξοδα.

Έχουμε πει και άλλοτε ότι στα αδιέξοδα αυτά των ανθρώπων την «έχει στήσει» και περιμένει ο Ναζωραίος. Πέφτουμε στην αγκαλιά Του αφού απελπιστούμε από όλους και από όλα και Του παραδινόμαστε. Δεν βλέπετε θαύματα που γίνονται κάθε μέρα στις ψυχές των ανθρώπων; Και ψάχνουν πια η τηλεόραση και οι άλλοι να βρουν θαύματα.

Μα τα θαύματα είναι τα ψυχικά· είναι οι ηθικές νεκραναστάσεις· είναι οι αναστάσεις των ψυχών και της ζωής των ανθρώπων· είναι οι αναγεννήσεις, είναι οι μεταστροφές και οι επιστροφές στο Χριστό και στην αγία Εκκλησία.

Άκουγα προ καιρού στο ραδιόφωνο κάποιον νεαρό να λέγει:
«Εγώ δεν είχα καμία σχέση με την Εκκλησία και το Χριστό μας και μερικές φορές ειρωνευόμουνα και έβριζα, ή ήμουνα ψυχρός και αδιάφορος. Και κάποια μέρα εκεί που καθόμουν ολομόναχος ήρθε στην ψυχή μου μια χάρη, με επισκέφθηκε κάτι το πολύ ωραίο, το πολύ ανάλαφρο, το πολύ συγκινητικό. Κι άνοιξε η ψυχή μου και μίλαγε με το Χριστό, που δεν ήθελα τίποτε άλλο»!

Ποιος τον έφερε αυτό τον άνθρωπο στην Εκκλησία; Γιατί στη συνέχεια εκκλησιάστηκε, εξομολογήθηκε, κοινώνησε και προσπαθεί να ζει τη ζωή της Εκκλησίας. Ούτε παπάς, ούτε απόστολος, ούτε χριστιανός, ούτε τίποτα! Ο ίδιος ο Κύριος! Ο οποίος εβγήκε στους δρόμους και μαζεύει το λαό του. Γι’ αυτό να μη φοβούμεθα.

Αν ο διάβολος είναι ισχυρός, όπως τον ονομάζει και ο ίδιος ο Χριστός στο Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κι αν ο διάβολος φαντάζει κοσμοκράτορας, κι αν ο διάβολος με τα όργανά του μας τρομοκρατεί και μας καταπλήσσει, ο Χριστός μας, ο Θεάνθρωπος, ο Κύριος, ο Εις της Τριάδος τι είναι; Είναι ισχυρότερος –κατά τον δικό του λόγο, στο ίδιο πάλι Ευαγγέλιο– είναι ισχυρότερος.

Και τι κάνει ο ισχυρότερος; Δένει τον ισχυρό και του διαρπάζει τα σκεύη, του παίρνει τα λάφυρα! Κι αυτό είναι που δεν μπορεί να χωνέψει ο πονηρός δαίμων, ότι μπορεί για πολλά χρόνια στις ψυχές των ανθρώπων να έχει κυριαρχία, να τους δένει με διάφορα πάθη και με ό,τι άλλο εκείνος ξέρει και με τεχνάσματα τα οποία μεταχειρίζεται, αλλά έρχεται μια στιγμή που ο Ναζωραίος κόβει όλα τα σκοινιά και όλα τα δεσμά του διαβόλου, που έχει φτιάξει στην ψυχή του ανθρώπου και ο άνθρωπος ανασταίνεται.

[…]

Έφτασε λοιπόν η αγία στο έτος 1588 και γιόρταζε στο μετόχι, εκεί που είναι ο π. Γαβριήλ, τον άγιο ιερομάρτυρα Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, τον πολιούχο των Αθηνών, τρεις του μηνός Οκτωβρίου, όχι που λένε Οκτωμβρίου, Οκτωβρίου. Κι ήταν αγρυπνία. Το έμαθαν οι Τούρκοι και πέντε απ’ αυτούς ανέβηκαν τα κάγκελα, θα λέγαμε, και τους φραγμούς εκεί, μπήκαν μέσα και την έπιασαν την αγία, την έδειραν ανηλεώς.

Πού σε πονεί και πού σε σφάζει. Την άφησαν αιμόφυρτη κι έφυγαν. Οι πιστοί την πήραν και την πήγαν στην Καλογρέζα στο άλλο μετόχι, όπου τη φρόντισαν, αλλά τα τραύματα ήταν μεγάλα. Η Κυρά των ‘Αθηνών ήταν πλέον 67 ετών. Και ο Κύριος σαν σήμερα 19 Φεβρουαρίου 1589 την εκάλεσε κοντά του. Ορφάνεψε η Αθήνα.

Την έκλαψαν, την πόνεσαν, τους έλειψε. Σε 20 μέρες το σκήνωμά της άρχισε να ευωδιάζει και ένιωθαν πάλι κοντά της!

Και πέρασε των Αθηναίων η πόλις η περιώνυμος όλα τα χρόνια της σκλαβιάς παρέα με την αγία Φιλοθέη. Την είχε κοντά και σωματικώς τους άλλους αιώνες, και μέχρι σήμερα την έχει κοντά του και πνευματικώς.

Γι’ αυτό είπαμε είναι πολιούχος, η προστάτις των Αθηνών και των πέριξ, η αγία Φιλοθέη, και το μεγάλο παράδειγμα. Και τελειώνει, και να τελειώσω και ‘γω εδώ, γιατί για την αγία δεν τελειώνουμε ποτέ αυτά που πρέπει να λέμε, κι όσοι βρισκόμαστε κατά Μητρόπολη μεριά και περνάμε από κει, ας πηγαίνουμε. Ας λέμε τα βάσανά μας.

Είναι Κυρά και μάνα. Είναι μεγάλη, πολύ μεγάλη αγία η Φιλοθέη. Να της μιλάμε. Και όπου κι αν βρισκόμαστε η αγία έρχεται και δε μας αφήνει.
Και ας μιμηθούμε από τις αρετές της, όπως λέει και ο άγνωστος βιογράφος της ό,τι μπορούμε: Άλλος την αγάπη της, άλλος την υπομονή της, άλλος τη φιλανθρωπία της, άλλος τη γενναιότητά της, άλλος το μεγαλείο της κι άλλος ό,τι μπορεί.

Κι ας την παρακαλέσουμε ολόθερμα, προσκυνώντας ταπεινά και τιμητικά το ιερό της σκήνωμα, να συνεχίσει να σκεπάζει των Αθηναίων την πόλη την περιώνυμη, την Αττική ολόκληρη και να πρεσβεύει και να παρακαλεί στο Χριστό μας για όλους μας, για όλους τους χριστιανούς και για όλη την οικουμένη. Να έχουμε την ευχή της, να μας συντροφεύει πάντα η αγάπη της και να τη γιορτάσουμε και πάλι πάλι συν συν Θεώ και του χρόνου.

Χίλιες ευχαριστίες και χίλιες ευχές.

Ας ψάλωμε το «Θεοτόκε Παρθένε…» γιατί όλοι δεν θα γνωρίζουν το απολυτίκιο, και να φύγουμε. Θεοτόκε Παρθένε…

19/2/1998

Απόσπασμα από το βιβλίο του μακαριστού Αρχιμανδρίτη, π. Ανανία Κουστένη, «Λόγοι γ’», των εκδόσεων Αρμός.