Ακούστε τα ιδιόμελα των Αίνων της Κυριακής της Τυρινής από τον Πρωτοψάλτη Αγ. Βαρβάρας Πατρών Δημήτρη Γαλάνη. Ακολουθεί η μετάφραση των κειμένων από τον Καθηγητή Μιχάλη Κουτσό για την καλύτερη προσέγγιση των ύμνων.
Οἴμοι! ὁ Ἀδάμ … Ἦχος πλ. α’
Οἴμοι! ὁ Ἀδάμ, ἐν θρήνῳ κέκραγεν,
ὅτι ὄφις καὶ γυνή θεϊκῆς παρρησίας με ἔξωσαν,
Αλίμονό μου, έσκουζε ο Αδάμ με θρήνο
Γιατί το φίδι και η γυναίκα με απομάκρυναν
από την θεϊκή παρουσία
καὶ Παραδείσου τῆς τρυφῆς ξύλου βρῶσις ἡλλοτρίωσεν.
Και η βρώση του ξύλου της ζωής
με αποξένωσε από την απόλαυση του Παραδείσου
Οἴμοι! οὐ φέρω λοιπόν τὸ ὄνειδος,
ὁ ποτὲ βασιλεὺς τῶν ἐπιγείων πάντων κτισμάτων Θεοῦ,
νῦν αἰχμάλωτος ὤφθην ὑπὸ μιᾶς ἀθέσμου συμβουλῆς,
Αλίμονό μου, πώς να υποφέρω τέτοια ντροπή
Εγώ, που ήμουν κάποτε βασιλιάς σε όλα τα επίγεια κτίσματα του Θεού,
τώρα εμφανίστηκα σαν ένας αιχμάλωτος
εξαιτίας μιας συμβουλής έξω από τους θεσμούς που υπήρχαν
καὶ ὁ ποτὲ δόξαν ἀθανασίας ἠμφιεσμένος
τῆς νεκρώσεως τὴν δοράν ὡς θνητὸς ἐλεεινῶς περιφέρω.
Εγώ που κάποτε ήμουν ντυμένος με τη δόξα της αθανασίας
Τώρα περιφέρομαι ως ελεεινός θνητός φορώντας τη φθορά της νέκρωσης
Οἴμοι! τίνα τῶν θρήνων συνεργάτην ποιήσομαι;
Αλίμονο ποιον θρήνο να έχω συνεργό
Ἀλλὰ σὺ Φιλάνθρωπε,
ὁ ἐκ γῆς δημιουργήσας με εὐσπλαγχνίαν φορέσας
τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ ἀνακάλεσαι καὶ σῶσον με.
Αλλά Εσύ Κύριε Φιλάνθρωπε, Εσύ που με δημιούργησες από το χώμα
Εσύ, που φόρεσες το ρούχο της ευσπλαχνίας,
απάλλαξέ με από τη δουλεία του εχθρού και σώσε με.
Το στάδιον τῶν ἀρετῶν …Ἦχος πλ. α’
Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέῳκται,
οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε,
ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα·
Το στάδιο της άσκησης των αρετών έχει ανοίξει.
Όσοι θέλετε να αγωνιστείτε μπέστε μέσα
αναλαμβάνοντας τον αγώνα τον καλό της Νηστείας.
οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται,
Γιατί όσοι αθλούνται νόμιμα, δίκαια στεφανώνονται.
καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ,
τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα,
Κι αφού φορέσετε την πανοπλία του Σταυρού,
αντιπαραταχθείτε στον εχθρό
ὡς τεῖχος ἄρρηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν,
καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν,
καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην,
έχοντας ως τείχος απαρασάλευτο την Πίστη
και ως θώρακα την προσευχή
και ως περικεφαλαία την ελεημοσύνη.
ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν,
ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν.
Αντί για κοφτερό μαχαίρι να έχετε την Νηστεία,
η οποία αποκόπτει από την καρδιά κάθε κακία.
Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον,
παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως.
Αυτός που κάνει αυτά παίρνει το αληθινό στεφάνι
από τον Παμβασιλέα Χριστό την ημέρα της κρίσης.
