“’Κύριε, εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με’, για να μη ντροπιάζομαι καθώς προσεύχομαι».

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Για τον στρατιώτη Ιωάννη τον Αλεξανδρινό

Μας διηγήθηκε κι αυτό ο αββάς Παλλάδιος:
«Ήταν κάποιος στρατιώτης από την Αλεξάνδρεια στο όνομα Ιωάννης, ο οποίος είχε αυτήν τη ζωή: Όλη τη μέρα, από τα χαράματα μέχρι το απόγευμα, παράμενε στο μοναστήρι του, κοντά στα σκαλοπάτια του αγίου Πέτρου, μόνος, φορώντας ένα τρίχινο ρούχο και πλέκοντας ζεμπιλάκια από φοινικόφυλλα, σιωπώντας και μη λέγοντας τίποτε σε κανένα.

Καθόταν λοιπόν στο κελί του κάνοντας το εργόχειρό του και λέγοντας μόνο αυτό μελωδικά:
“’Κύριε, εκ των κρυφίων μου καθάρισόν με’*, για να μη ντροπιάζομαι καθώς προσεύχομαι».

Αφού έλεγε αυτόν το στίχο, σιωπούσε για πολλή ώρα και πάλι, μετά την ώρα, έπιανε τον ίδιο στίχο.

Και τον έλεγε εφτά φορές όλη τη μέρα, χωρίς να λέει τίποτε άλλο απολύτως.

Και το απογευματάκι έβγαζε το τρίχινο ρούχο και φορούσε τη στρατιωτική στολή, δηλαδή τα ρούχα του, κι έτσι πήγαινε στη μονάδα του.

Μαζί του έμεινα κι εγώ οχτώ χρόνια κι ωφελήθηκα πολύ από τη σιωπή και τον τρόπο της ζωής του».

* Ψαλμ. ιη’, 13

Απόσπασμα από το βιβλίο Ιωάννου Μόσχου, «Λειμωνάριον», εισαγωγικά, μετάφραση, σχόλια Μοναχού Θεολόγου. Έκδοση Ιεράς Μονής Σταυρονικήτα Αγίου Όρους.