Άγιος Ανανίας (Χατζη-Ανανίας), Ο Επίσκοπος έμεινε με ανοιχτό το στόμα!

Άγιος Ανανίας (Χατζη-Ανανίας) εκ Μαλλών Κρήτης (1837-1907).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Πού ακούστηκε μάνα να μη θέλει το παιδί της!

Στην Ιερά Μονή Παναγίας Εξακουστής [στην Ιεράπετρα Κρήτης] έρχονταν πολλοί άνθρωποι από τη Σητεία, το Μεραμπέλο, τήν Ιεράπετρα, τη Βιάννο, το Ηράκλειο και αλλού, για να πάρουν την ευχή του Γέροντα [του αγίου Ανανία Ηγουμένου της Ιεράς Μονής Παναγίας Εξακουστής Μαλλών], να του πουν τα προβλήματα που τους απασχολούσαν, τον πόνο που είχαν στην καρδιά τους και να του ζητήσουν να μεσιτεύσει στην Παναγία για τη λύση αυτών των προβλημάτων.

Ο Γέροντας τους δεχόταν όλους με αγάπη, με στοργή, άκουγε αυτά που είχαν να του πουν, τους έδινε συμβουλές και πολλές φορές τους θεράπευε κιόλας στο όνομα του Κυρίου Ιησού Χριστού και της Παναγίας Μητέρας Του.

Αυτό όμως κίνησε το φθόνο μερικών και τον συκοφάντησαν στον διερχόμενο από τη Μονή Εξακουστής διά περιοδείαν Επίσκοπον Ιεραπύτνης καί Σητείας Αμβρόσιο Σφακιανάκη ότι έκανε δήθεν με μαγική δύναμη θαύματα και ότι σκανδάλιζε τους συνασκητές του και τους πιστούς.

Ο Επίσκοπος πείστηκε από τους κατηγόρους του Γέροντα και τον κάλεσε στο Ηγουμενείο όπου τον επέπληξε αυστηρά λέγοντάς του να σταματήσει αμέσως να κάνει όσα πράττει και κυρίως τη θεραπεία ασθενών, γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα τον τιμωρούσε αυστηρά.

Ο Γέροντας έσκυψε το κεφάλι με ταπείνωση, έβαλε εδαφιαία μετάνοια στον Επίσκοπο και του είπε:
– Άγιε Δέσποτα, δεν είμαι ούτε μάγος ούτε αγύρτης είμαι απλώς ένας αμαρτωλός και ανάξιος μοναχός που θρηνώ για τις αμαρτίες μου και παρακαλώ τον Θεό να με ελεήσει.

Ο Επίσκοπος όμως του επανέλαβε με αυστηρότατο ύφος να σταματήσει «να παριστάνει το θαυματουργό», γιατί σε διαφορετική περίπτωση θα τον έδιωχνε από το Μοναστήρι. Ύστερα ανέβηκε πάνω στην ετοιμόγεννη φοράδα του και επέστρεψε στην έδρα της Επισκοπής του, στον Αγιασμένο Ιεράπετρας.

Μετά από μερικές ημέρες η φοράδα γέννησε ένα αλογάκι. Όμως αμέσως κατελήφθη από «μανία», δεν άφηνε το αλογάκι να την πλησιάσει για να θηλάσει και έδειχνε επιθετική και άγρια διάθεση εις βάρος του και σε όποιον άλλο προσπαθούσε να την πλησιάσει.

Ο Επίσκοπος πληροφορήθηκε το γεγονός από τον αγωγιάτη του και αφού το διαπίστωσε και ο ίδιος, έκανε έναν αγιασμό, ράντισε τη φοράδα και το μικρό της και παρακάλεσε τον Θεό να βοηθήσει την κατάσταση. Η φοράδα όμως δεν άλλαξε συμπεριφορά και το αλογάκι κινδύνευε να πεθάνει από την πείνα, από την αδιαφορία και την επιθετική συμπεριφορά τής μητέρας του.

Βλέποντας αυτά ο Επίσκοπος, θυμήθηκε τον Χατζη-Ανανία και έστειλε το διάκο του π. Ιερόθεο στην Εξακουστή με την εντολή να βρει το Χατζη-Ανανία και να του πει να τον ακολουθήσει στον Αγιασμένο όπου τον ήθελε ο Δεσπότης.

Το πρωί στην Εξακουστή ο Χατζη-Ανανίας μετά την Ακολουθία ετοιμάστηκε για ταξίδι. Φόρεσε το ρασάκι του, έδεσε το σκούφο του με το μαντίλι τής κεφαλής, όπως συνήθιζε να κάνει, όταν έβγαινε από το Μοναστήρι και κάθισε στην αυλή κάνοντας κομποσκοίνι και περιμένοντας το Διάκο του Δεσπότη!

Γνώριζε ήδη ότι ο Δεσπότης θα τον καλούσε στο Επισκοπείο, τον λόγο που τον ήθελε και ότι ο Διάκος του ήταν καθ’ οδόν προς την Εξακουστή!

Πραγματικά, σε λίγο έφτασε στη Μονή ο Διάκος, είπε στο Γέροντα την εντολή του Δεσπότη, χωρίς να του πει το λόγο που τον ήθελε και τον πήρε μαζί του, για να πάνε στον Αγιασμένο. Αυτοί που τον είχαν κατηγορήσει χάρηκαν, γιατί νόμισαν ότι ο Επίσκοπος θα τον τιμωρούσε και δεν θα τον άφηνε να επιστρέψει στη Μονή. Καθώς πήγαιναν προς την Ιεράπετρα ο Γέροντας διηγήθηκε στο Διάκονο τα συμβάντα και το λόγο που τον κάλεσε στον Αγιασμένο ο Δεσπότης κι ο Διάκονος έμεινε με ανοιχτό το στόμα!

Όταν έφθασαν στο Επισκοπείο, ο Επίσκοπος Αμβρόσιος είπε στο Γέροντα τα καθέκαστα και του ζήτησε τη γνώμη του. Υστέρα πήγαν μαζί στο μέρος που είχαν την αγριεμένη φοράδα και το δύστυχο αλογάκι της. Μόλις η φοράδα αντίκρισε το Γέροντα, τινάχτηκε, μάζεψε τα πόδια της «σε όσο τόπο χωρεί ένα πιάτο», έτρεμε σύγκορμη και κοίταξε το Γέροντα φοβισμένη.

Ο Γέροντας Χατζη-Ανανίας την πλησίασε, τη σταύρωσε και στη συνέχεια τής είπε:
– Πού ακούστηκε μάνα, να μη θέλει το παιδί της! Και δε θες κι εσύ το δικό σου; Ντροπή σου, ντροπή σου!

Αμέσως η φοράδα ηρέμησε, άνοιξε τα πόδια της, κούνησε την ούρα της, πλησίασε η ίδια το αλογάκι της και το άφησε να θηλάσει.

Ο Επίσκοπος έμεινε με ανοιχτό το στόμα βλέποντας αυτό το θαυμαστό γεγονός.

Αυθόρμητα έπιασε το χέρι του Γέροντα, το φίλησε και του ζήτησε συγγνώμη και συγχώρηση για όσα είχαν γίνει τις προηγούμενες ήμερες.

Μάλιστα του είπε να συνεχίσει να βοηθά τους ανθρώπους, όπως έκανε μέχρι τότε, και έδωσε εντολή στον Ηγούμενο να μην τον ενοχλεί κανείς, αλλά να τον αφήσουν απερίσπαστο στο έργο του.

Ο τότε Διάκονος του Επισκόπου Αμβροσίου Ιερόθεος Πετράκης, μετέπειτα Ηγούμενος της Μονής Φανερωμένης και κατά τα έτη 1949-1952 Ηγούμενος της Μονής Τοπλού, αφηγήθηκε ο ίδιος το παραπάνω περιστατικό στον Αρχιμανδρίτη Ιωαννίκιο Ανδρουλάκη.

Μάλιστα του είπε ότι, όταν ο Επίσκοπος φίλησε το χέρι του Γέροντα Ανανία, όσοι ήταν εκεί παραξενεύτηκαν γι’ αυτή την πράξη του Δεσπότη και τη σχολίασαν. Θεώρησαν μάλιστα ότι μ’ αυτόν τον τρόπο ο Επίσκοπος «ταπείνωσε τον εαυτόν του και το αρχιερατικό του αξίωμα».

Ο Αμβρόσιος το αντιλήφθηκε και το βράδυ μετά το δείπνο τους είπε:
– Αντιλήφθηκα ότι με σχολιάζετε και θέλω να μάθω το λόγο.

Ένας Ιερομόναχος ονόματι Ευμένιος του είπε, εκπροσωπώντας και τους άλλους:
– Θεοφιλέστατε, ή χειρονομία σας να φιλήσετε το χέρι του Μοναχού Ανανία μάς έκαμε εντύπωση, έχοντας μάλιστα υπ’ όψιν μας ότι «το έλασσον υπό του κρείττονος ευλογείται».

Ο Δεσπότης του απάντησε:
– Και στην προκειμένη περίπτωση, παιδιά μου, αυτό έγινε. Δε φίλησα το χέρι του Μοναχού Ανανία ως υφισταμένου μου, ως κατωτέρου. Άλλα προσκύνησα την Αγιότητά του, που δεν έχω εγώ ο Επίσκοπος. Αγιότητα που είναι ανωτέρα από εμέ τον Επίσκοπο. Έτσι λοιπόν και σ’ αυτήν την περίπτωση το έλασσον υπό του κρείττονος ευλογήθη.

Από την ιστοσελίδα: https://www.voucherergasia.gr/article/epikairotita/ta-thaymata-toy-osioy-chatzi-anania/amp/?/article/epikairotita/ta-thaymata-toy-osioy-chatzi-anania/