Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης, Γι’ αυτούς που δίνουν όρκο να κάνουν κάτι και δεν τον κάνουν

Άγιος Αναστάσιος Σιναΐτης.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Ερώτηση: Αν κάποιος αποφασίσει με όρκο να πραγματοποιήσει κάτι καλό, όπως λ.χ. να μη δοκιμάσει κρασί για ορισμένο καιρό ή να νηστέψει ή να κάνει κάτι άλλο παρόμοιο, και μετά από αδυναμία δεν μπορέσει να τελειώσει αυτό που άρχισε, τι πρέπει να κάνει;

Απόκριση: Πρώτα-πρώτα, είναι γενικά σφαλερό και απαράδεκτο το να ορίζουμε κάτι τέτοιο με όρκο· γιατί δεν αγωνιζόμαστε ακατάπαυστα (για το καλό) από καταναγκασμό, αλλ’ από αυτεξούσια προαίρεση.

Δεν πρέπει, επομένως, να δεσμεύουμε την ελευθερία της βουλήσεώς μας με τα δεσμά του όρκου ούτε ν’ απέχουμε από κάποιο πράγμα που δημιούργησε ο Θεός, σαν κακό τάχα, αλλά να τα χρησιμοποιούμε όλα με διάκριση.

Ωστόσο οι μακάριοι Πατέρες, που συνέταξαν για μας τις ιερές ευχές, έκαμαν και γι’ αυτή την περίπτωση μιαν ευχή, που λύνει τον άνθρωπο μέσω του ιερέως (από την αυτοδέσμευση του όρκου)*.

Γιατί είναι ειπωμένο στους κανονικούς ιερείς του Θεού: «όσα εάν λύσητε επί της γης, έσται λελυμένα εν τω ουρανώ» (Ματθ. 18:18). Εκείνος πάντως που δεν τήρησε

τον όρκο, οφείλει να ομολογεί το σφάλμα του ενώπιον του Θεού και να κατηγορεί τον εαυτό του για ραθυμία και αμέλεια.

Γιατί αν αυτός που θα κάνει μια συμφωνία με θνητό βασιλιά, δεν τολμάει να την παραβεί ως το θάνατό του, πόσο μάλλον είναι ένοχος τιμωρίας εκείνος που έδωσε ένορκη υπόσχεση στον αθάνατο και ουράνιο Βασιλιά, και μετά αθέτησε ό,τι υποσχέθηκε;

Τελικά όμως η μετάνοια όλα μπορεί (να τα επανορθώσει).

* Βλ. «Ιερατικόν», Ευχή συγχωρητική (α) επί εξομολογουμένων: «… είτε τω ιδίω αναθέματι υπέπεσον ή όρκω υπήχθησαν…».

Η μνήμη του αγίου τιμάται στις 21 Απριλίου.
 

Από τον «Μικρό Ευεργετινό» της Ιεράς Μονής Παρακλήτου.