Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης, Φιλαρχία και αιρέσεις
22 Απριλίου 2024
Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης.
(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)
Άγιος Ισίδωρος Πηλουσιώτης
Ότι οι αιρέσεις φυτρώνουν από τη φιλαρχία και τις προλήψεις
Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=383743
56. Στον σχολαστικό Πέτρο
Για το ίδιο θέμα
Νομίζω ότι οι αιρέσεις γεννήθηκαν ή από φιλαρχία ή από προκατάληψη, δύο πάθη που δύσκολα καταπολεμούνται. Γιατί αυτοί που δεν αξιώθηκαν να είναι μεταξύ των πιστών, ή δεν και τα δέχθηκαν, έσπειραν σπόρο νεώτερης διδασκαλίας, επειδή δεν δέχθηκαν να μείνουν πιστοί στις καθιερωμένες διδασκαλίες.
57. Σον Αδαμάντιο
Για το ίδιο θέμα.
Γιατί απορείς, που μετά την ένσαρκο παρουσία του Σωτήρα γεννήθηκαν πολλές αιρέσεις, επειδή ο διάβολος, ακούοντας καθαρά και κατηγορηματικά, ότι όλα θα υποβληθούν σε δίκη και θα τιμωρηθούν, έσπειρε αυτές, για να έχει πολλούς που θα κολασθούν μαζί του, αφού και πριν από την παρουσία του υπήρχαν όχι λίγες αιρέσεις;
Γιατί από τους ανθρώπους, άλλοι πίστευαν πως ούτε καν υπάρχει Θεός, άλλοι, ότι υπάρχει βέβαια, αλλά δεν φροντίζει τον κόσμο, άλλοι πάλι ότι προνοεί βέβαια, αλλά μόνο για τα ουράνια, και άλλοι, ότι προνοεί όχι μόνο για τα ουράνια, αλλά και για τα επίγεια, όχι για όλους όμως, αλλά μόνο γι’ αυτούς που εξέχουν, όπως οι βασιλείς και οι άρχοντες.
Άλλοι επίσης είπαν ότι υπάρχει αυτοματισμός, άλλοι ειμαρμένη, και άλλοι ότι όλα φέρονται στην τύχη.
Άλλοι πάλι νόμιζαν ότι είναι ευσέβεια το να προσκυνούν τα είδωλα, άλλοι το να νυμφεύονται τις μητέρες τους, άλλοι το να κάνουν ανθρωποθυσίες, άλλοι το να θυσιάζουν ζώα, άλλοι το να θυσιάζουν βόδια, και άλλοι το να σφάζουν καμήλες.
Άλλοι τέλος το να τρώνε ο ένας τον άλλο, και άλλοι το να τρώνε χόρτα.
Αλλά εάν τα αναφέρω όλα, ίσως βέβαια να μη γίνω πιστευτός, αλλά δεν θα κατηγορηθώ. Εάν λοιπόν το ανθρώπινο γένος πάντοτε εστασίαζε προς τον εαυτό του και δεν πίστευε τα ίδια (γιατί κατά καιρούς οι άνθρωποι γίνονταν νεωτεριστές, ή, και όταν στασίαζαν, άλλαζαν βέβαια τα κατεστημένα, αλλά νομοθετούσαν εκείνα που πίστευαν), γιατί λοιπόν απορείς, εάν και τώρα προσποιούνται ότι διαφωνούν για ένα πράγμα θεϊκό, κυριευμένοι με μανία από τη φιλαρχίας;
Από τον τόμο Ισιδώρου Πηλουσιώτου, «Άπαντα τα έργα 4 , Επιστολές, βιβλίον δ’, (Επιστολές Α’-ΣΑ), του εκδοτικού οίκου Ελευθερίου Μερετάκη, «Το Βυζάντιον» Θεσσαλονίκη 2000. Εισαγωγή, μετάφραση, σχόλια Παναγιώτης Παπαευαγγέλου δρ. Θεολογίας.
