Οι μάρτυρες της Αναστάσεως (Κυριακή Μυροφόρων)

Η τρίτη Κυριακή από της Αναστάσεως είναι αφιερωμένη στην τιμή και την ιερή μνήμη των Μυροφόρων γυναικών, του εξ Αριμαθαίας Ιωσήφ, κρυφού μαθητή του Κυρίου, και του ευσχήμονος βουλευτή Νικοδήμου, του νυκτερινού μαθητή του Κυρίου, μαρτύρων της Αναστάσεως του Κυρίου. Τα πρόσωπα των Αγίων αυτών μαρτύρων αποκαλύπτουν την ουσία και τη δύναμη της πίστεως, τον οντολογικό δεσμό και την κοινωνία ανάμεσα στον Θεό και τον άνθρωπο.

Το νόημα της πίστεως

Η πίστη είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος, είναι η ενδημία και παρουσία του πιστεύοντος στον Θεό και του Θεού μέσα σ’ αυτόν που πιστεύει, είναι αποτέλεσμα της συνεργίας ανθρώπου και Θεού. Διά της πίστεως αναγεννηθήκαμε και διά της πίστεως ενωθήκαμε με τον Χριστό, γίναμε μέτοχοι και κοινωνοί στην καινή Του θεωθείσα ανθρώπινη φύση και στη θεία Ζωή Του, και επομένως «Θείας κοινωνοί φύσεως» (Β’ Πέτρ. 1,4).

Μόνο με αυτή την αγία πίστη του Χριστού μας, που είναι η αρχή της ενώσεώς μας με τον Θεό, μπορούμε να αντέχουμε και να δίδουμε τη μαρτυρία του Κυρίου, να μάθουμε τί είναι η Χάρη του Θεού, να μη φοβόμαστε, να γνωρίζουμε πόσο υπεύθυνη είναι η ζωή μας ως χριστιανών, και να σηκώνουμε τον λίθο, όπως Άγγελος Κυρίου απεκύλισε τον λίθο από τη θύρα του μνημείου του Δεσπότου Χριστού.

Τί ζητάει ο Θεός από εμάς;

Και σήμερα η Εκκλησία αναγγέλλει στον κόσμο την ύπαρξη του ζώντος Θεού και την ελπίδα της ελεύσεως της Βασιλείας του Θεού στην ιστορία. Ο Θεός είναι Θεός ελέ¬ους και φιλανθρωπίας, συγχώρεσης και στοργής. Από τρελή αγάπη για τον άνθρωπο ο Θεός Αυτός καταλύει τα σκοτάδια του άδη, για να φωτισθεί το κάλλος του προσώπου και να φανερωθεί η ωραιότητα του κόσμου. Ο Θεός δε ζητά τίποτε άλλο παρά μόνο εμπιστοσύνη και ανταπόκριση στο κάλεσμά Του. Αυτό που σώζει τον άνθρωπο, που τον αφήνει ακέραιο, μη υποκείμενο στη φθορά και τον θάνατο, είναι η κίνηση αυτοπροσφοράς και αυτοπαραδόσεως στα χέρια του Θεού. Τότε ο άνθρωπος, αφού έχει νικήσει τον φόβο, γίνεται, με πνευματική ανδρεία, μάρτυς της Αναστάσεως του Ιησού Χριστού. Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος: «Πρώτα (ο Άγγελος) απαλλάσσει τις μυροφόρες από τον φόβο και έπειτα ομιλεί περί αναστάσεως… Αφού τις απήλλαξε, λοιπόν, από τον φόβο, και με τα λόγια και την εμφάνισή του…, επρόσθεσε λέγων “γνωρίζω ότι ζητείτε τον Ιησού τον Εσταυρωμένο”. Και δεν ντρέπεται να Τον αποκαλεί Εσταυρωμένο, διότι αυτό ήταν η απαρχή των αγαθών. “Ανέστη!”. Και εκείνες εξήλθαν από το μνήμα με χαρά και φόβο, διότι είδαν καταπληκτικό και παράδοξο πράγμα, κενό τον τάφο, όπου προηγουμένως Τον είχαν δει να ενταφιάζεται».

Μυροφόροι και αναστημένοι άνθρωποι

Η κρίση της εποχής μας δεν είναι παρά μόνο πρόκληση να εμβαθύνουμε στο μυστήριο της ζωής του Χριστού, του «γνώναι Αυτόν και την δύναμιν της αναστάσεως Αυτού και την κοινωνίαν των παθημάτων Αυτού» (Φιλ. 3,10). Να γίνουμε κι εμείς μυροφόροι. Γιατί, μυροφόροι δεν είναι μόνο οι γυναίκες εκείνες που πήγαν στον Τάφο του Χριστού με μύρα, αλλά είναι όλη η ανθρώπινη φύση μετά την Ανάσταση του Κυρίου και ιδιαιτέρως όσοι ζουν μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία.

Προς όλους εσάς ευαγγελιζόμαστε το μήνυμα της Αναστάσεως, την ισχυρή παράκλησή μας, επαναλαμβάνοντας τους λόγους του Αναστάντος Κυρίου προς τις Μυροφόρες: «Χαίρετε. Ειρήνη υμίν!». ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ!

(Αγαθαγγέλου, Επισκόπου Φαναρίου, Η ζύμη του Ευαγγελίου, σσ. 122-124)