Η άλλη διάσταση της ζωής στο Κονγκό

Καθώς διανύουμε την αναστάσιμη περίοδο και όλα λάμπουν από το Φως το Αληθινό και ευωδιάζουν από αιωνιότητα, εδώ στην εσχατιά της Αφρικής, παρ’ όλες τις δυσκολίες, αισθανόμαστε τη χαρά της Αναστάσεως και νοιώθουμε μια απέραντη γαλήνη στη ψυχή μας.

Όπως αφήνει πίσω της η περίοδος του Πεντηκοσταρίου την περίοδο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, έτσι και εδώ στο Κολουέζι του Κονγκό η περίοδος των βροχοπτώσεων αφήνει την θέση της στην περίοδο της ξηρασίας. Το πράσινο που έχει καλύψει τη γη του Κονγκό και δίνει ζωή στη δημιουργία του Θεού, θα δώσει πλέον τη σκυτάλη του στο κίτρινο χρώμα. Ένα χρώμα που συνδέει την ευχαρίστηση με την χαρά. Εδώ όμως συνδέεται πλέον με την μονότονη ξηρασία.

Αυτή η περίοδος της ξηρασίας που έχει ήδη ξεκινήσει και θα αρχίσει να καλύπτει σιγά σιγά το πράσινο χρώμα, δηλαδή την αρμονία της φύσης και την ανάπτυξη, δεν θα καλύψει τη μονότονη ζωή εδώ των ανθρώπων.

Το πέπλο της φτώχειας, των ασθενειών, του θανάτου και της ανεργίας που έχει φθάσει το 70%, απλώνεται σαν σκιά και δυσκολεύει τη ζωή των ανθρώπων.

Χρόνια ολόκληρα ψάχνεις να βρεις τα απομεινάρια του χθες που άφησε η Δύση σε αυτόν εδώ τον ταλαιπωρημένο λαό, αλλά διαπιστώνεις ότι η στασιμότητα του χθες έχει φέρει ένα νέο προηγμένο πολιτισμό σε σημείο που αυξάνει σε τραγικό βαθμό τη θνησιμότητα.

Μία στασιμότητα δεκάδων ερωτηματικών. Η στάση τους, ο απλός έως τραγικός τρόπος ζωής αυτών των ανθρώπων, σου δίνουν απαντήσεις στα ερωτηματικά.

 Αναζητούν να βρουν κάτι το ασυνήθιστο, για να αλλάξουν κάτι από τη ζωή τους, να γίνει λίγο πιο ανθρώπινη. Άνδρες, γυναίκες, παιδιά, στοιβαγμένοι στο δικό τους κόσμο,  απροσπέλαστοι και νοητικά απαίδευτοι, ζούνε σαν μελλοθάνατοι. Δεν μπορείς να καταλάβεις τι σκέφτονται και πώς το εννοούν. Ούτε τους παρεξηγείς. Έχουν μία αξιοπρέπεια. Από την άλλη πλευρά η πολιτισμένη Ευρώπη μαζεύει τα απομεινάρια της ελευθερίας της και τα συντρίμμια της υπεροψίας της.

Τι και αν έχουν άλλο χρώμα, είναι άνθρωποι με αισθήματα, αγαπάνε, ερωτεύονται, πονάνε, κλαίνε και ιδιαιτέρως έχουν υψηλό το αίσθημα των πνευματικών τους αναζητήσεων.

Το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Μπορεί η φτώχεια και η δυστυχία να τους αναγκάζει να γίνονται παραβάτες του νόμου του Θεού και του κράτους, αλλά, αν συνομιλήσεις μαζί τους, θα ανακαλύψεις χαρισματικούς ανθρώπους, όπου αρκετοί από αυτούς έχουν αναξιοποίητα τα χαρίσματά τους.

Μία από τις βασικές αιτίες που μένουν  αναξιοποίητα τα χαρίσματά τους είναι η φτώχεια.  Λόγω της ανεργίας και του χαμηλού μηνιαίου εισοδήματός τους αναγκάζονται να μένουν και να ζουν στο περιθώριο. Ο Βίκτωρ Ουγκώ είπε: Η φτώχεια πλάθει ανθρώπους, ενώ ο πλούτος πλάθει τέρατα.

Δεν έχουν πολλές επιλογές. Οι πολλές επιλογές τους φθείρουν και τους δυσκολεύουν. Η αβεβαιότητα για το αύριο δεν τους αφήνει περιθώρια για όνειρα και έργα. Απλά, υπομένουν και ελπίζουν στο αύριο του Θεού. Αυτό το αύριο του Θεού τους γεμίζει σταλαγματιές ελπίδας σηματοδοτώντας νέες ευκαιρίες, αξιοποίηση του χρόνου και των πνευματικών τους αναζητήσεων.

Πολλά παιδιά διακόπτουν το σχολείο τους, γιατί οι μηνιαίες απολαβές των γονέων από την εργασία τους είναι πάρα πολύ μικρές, ώστε να μην μπορούν να πληρώσουν τα μηνιαία δίδακτρα των παιδιών τους. Τα παιδιά αναγκάζονται να βγουν στην εργασία από μικρή ηλικία, για να μπορέσουν να βοηθήσουν τις οικογένειές τους με τα ελάχιστα χρήματα που θα πάρουν, αγοράζοντας την καθημερινή τους τροφή. Αποτέλεσμα, πάρα πολλά παιδιά να έχουν πολύ χαμηλό μορφωτικό επίπεδο.

Βλέποντας όλα αυτά, συγκρίνεις τη ζωή των ανθρώπων που ζουν στον υπόλοιπο πλανήτη και την ανισότητα που υπάρχει μεταξύ των δύο αυτών κόσμων, εκφράζοντας το παράπονο: Πού είναι η δικαιοσύνη;

Σε αυτό το σημείο, να θυμηθούμε την δικαιοσύνη του Θεού και την δικαιοσύνη των ανθρώπων. Ο Θεός είναι δίκαιος και «δικαιοσύνην ηγάπησεν». Με δικαιοσύνη κυβερνά τον κόσμο. Δικαιοσύνη θα αποδώσει στην άλλη ζωή. Αλλά δικαιοσύνη ζητεί και από τον άνθρωπο «Δικαιοσύνην μάθετε οι ενοικούντες επί της γης», λέγει ο Θεός στην Παλαιά Διαθήκη, ενώ ο Κύριος μακαρίζει τους «πεινώντας και διψώντας την δικαιοσύνην», εκείνους δηλαδή που με πείνα και δίψα επιθυμούν σφόδρα την επικράτηση της δικαιοσύνης στον κόσμο. Αλήθεια, πόσο ευτυχής θα ήταν ο άνθρωπος, αν είχε στη ζωή του, σαν κανόνα την δικαιοσύνη. Θα έβλεπε με τα μάτια της ψυχής ένα ουράνιο τόξο που θα ανοιγόταν μπροστά του και θα μετέφερε με τα χρώματα των αρετών του μία νέα σελίδα στη ζωή του. Μία νέα σελίδα που θα άλλαζε τη συμπεριφορά του.

Έτσι και εδώ, μία νέα σελίδα άρχισε να αλλάζει τη ζωή μας, όπως και τη ζωή ολοκλήρου του πλανήτη. Ξεκινάμε από το μηδέν να ξαναγράψουμε νέα ιστορία στη τοπική κοινωνία. Μία ιστορία με νέους κανόνες και νέες διαδρομές και ευκαιρίες. Αυτή η ιστορία δείχνει να υψώνει ένα τείχος μπροστά μας απροσπέλαστο προς στιγμήν. Το όνομά του  Κορωναιός. Είναι ένας νέος ιός, που ήρθε να εξαπλωθεί και να σκορπίσει το θάνατο.

Ήρθε να διαγράψει τον τρόπο που ζούσαμε μέχρι τώρα και να μας οδηγήσει εκεί που θέλει αυτός. Χτύπησε τη θύρα της ζωής μας και αυτούς που του άνοιξαν και μπήκε, τους έκλεισε μέσα σε ένα φέρετρο. Άγνωστος ο χρόνος παραμονής του, άγνωστη και η εξάπλωσή του. Είναι μία καινούργια ασθένεια – πανδημία. Εδώ στο Κονγκό και γενικά σε ολόκληρη την Αφρική υπάρχει μεγάλος φόβος για την εξάπλωσή του λόγω έλλειψης υγιεινής, ιατρικών μέσων, ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού και κατάλληλων χώρων φροντίδας των ασθενών.

Σε αυτό το σημείο, πρέπει να σημειώσουμε το εξής. Όπως είπαμε και πιο πάνω, ένα από τα πολλά χαρακτηριστικά της Αφρικής είναι και οι πολλές ασθένειες. Εδώ που ζούμε, το Κονγκό μαστίζεται από άλλες ασθένειες: Μαλάρια (Ελονοσία), Χολέρα, Τυφοειδή πυρετό, Ηπατίτιδα, Αids, Έμπολα, Κίτρινο πυρετό. Οι άνθρωποι είναι τόσο εξοικειωμένοι με τις ασθένειες που δεν εκπλήσσονται με νέες ασθένειες, όπως και στην περίπτωση της ασθένειας του Κορωναιού. Συνοδοιπορούν οι άνθρωποι με τις ασθένειες και το θάνατο. Η ζωή εδώ δεν έχει καμία αξία. Γι’ αυτό, μπορεί να χαρακτηριστεί η Αφρική ως μία << απέραντη χωματερή πτωμάτων >>.

Με όλα αυτά που βιώνουμε εδώ, εάν δεν είχαμε την προστασία του Θεού, δεν θα έπρεπε να ζούσαμε με τόσες ασθένειες που κυκλοφορούν. Δεν είναι σχήμα λόγου. Έρχονται στιγμές που μας παρηγορεί ο πανάγαθος Θεός. Έρχονται ακτίνες της χάριτος του Θεού που μας ενισχύουν, για να μπορούμε να ξεπερνούμε τα εμπόδια που συναντούμε και που πολλές φορές μπλοκάρουν το έργο του Ευαγγελισμού των Αφρικανών αδελφών μας.

Όλα αυτά σε κάνουν να θωρακίζεσαι, να αναθεωρείς πράγματα στη ζωή σου και να συμβιώνεις με αυτούς τους ανθρώπους. Συμβιώνοντας μαζί τους:

 – Μαθαίνεις να μοιράζεσαι και όχι να γίνεσαι πλεονέκτης.

– Μαθαίνεις να ακούς και όχι μόνο να σε ακούνε.

– Μαθαίνεις να κοιτάς και όχι να σε κοιτάνε.

– Μαθαίνεις να εκτιμάς και όχι να αδιαφορείς.

– Μαθαίνεις να σέβεσαι το χρώμα και τον τρόπο ζωή τους και όχι να είσαι ρατσιστής.

 – Μαθαίνεις να συνεργάζεσαι και όχι να τους περιφρονείς.

– Μαθαίνεις να εξοικειώνεσαι με το θάνατο και όχι να φοβάσαι.

– Μαθαίνεις να αγαπάς γιατί: η τέλεια αγάπη φυγαδεύει το φόβο (Ά Ιωάν. 4, 18).

Τελικά, όλοι ζούμε κάτω από τον ίδιο ουρανό, αλλά δεν έχουμε τον ίδιο ορίζοντα (Κόνραντ Αντενάουρ ).