Όσιος Παΐσιος: Για τον μοναχό που έκανε τον δαιμονισμένο!

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Παλιά υπήρχαν Πατέρες που έκαναν ακόμη και τον δαιμονισμένο, για να κρύψουν την αρετή τους και να χαλάσουν οι άλλοι τον καλό λογισμό που είχαν γι’ αυτούς.

Όταν ήμουν στην Μονή Φιλόθεου [(1956-1958)], που ήταν τότε ιδιόρρυθμο, ήταν ένας Πατέρας που ασκήτευε προηγουμένως στην Βίγλα*.

Αυτός, μόλις κατάλαβε ότι οι Πατέρες εκεί είχαν πάρει μυρωδιά την άσκησή του και την πνευματική του προκοπή, έφυγε με την ευλογία του πνευματικού του.
– Άντε, τους είπε, βαρέθηκα να τρώω εδώ μουχλιασμένο παξιμάδι. Θα πάω σε κανένα ιδιόρρυθμο, να τρώω και κρέας, να ζήσω σαν άνθρωπος! Χαμένο τόχω να μείνω εδώ;

Και ήρθε στην Μονή Φιλόθεου και έκανε τον δαιμονισμένο.
Άκουσαν οι παραδελφοί** του ότι δαιμονίσθηκε και έλεγε ο ένας στον άλλον:
– Κρίμα, ο καημένος δαιμονίσθηκε. Εμ, επόμενο ήταν να δαιμονισθή. Έφυγε από ’δω, γιατί βαρέθηκε το μουχλιασμένο παξιμάδι, και πήγε σε ιδιόρρυθμο, για να τρώει κρέας.

Αυτός τι έκανε;
Παραπάνω από είκοσι πέντε χρόνια ούτε μαγείρευε ούτε κοιμόταν. Όλη την νύχτα γύριζε στους διαδρόμους με ένα φανάρι, για να μην κοιμάται.

Όταν κουραζόταν, ακουμπούσε λίγο στον τοίχο και, μόλις τον έπαιρνε ο ύπνος, πετιόταν, έλεγε για λίγο ψιθυριστά την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ….» και μετά την συνέχιζε νοερά.
Καμμιά φορά του ξέφευγε, και ακουγόταν η ευχή.
Όταν συναντούσε κανέναν αδελφό, του έλεγε:
– Εύχου, εύχου να φύγει το δαιμόνιο.

Έτσι όλοι τον είχαν για δαιμονισμένο.
Ένα μικρό καλογέρι, δεκαπέντε χρόνων, μου είπε μια μέρα:
– Άντε τον δαιμονισμένο!
– Μην το λες αυτό, του είπα· αυτός έχει πολλή αρετή, αλλά κάνει τον δαιμονισμένο.

Μετά τον είχε σε ευλάβεια.
Όταν πέθανε, τον βρήκαν οι Πατέρες να κρατάη στα χέρια του ένα χαρτί στο οποίο είχε γράψει το όνομα κάθε αδελφού και δίπλα ένα παρατσούκλι, για να διώξη, και πεθαμένος ακόμη, και τον παραμικρό καλό λογισμό που μπορεί να είχε κάποιος γι’ αυτόν.
Τελικά ευωδίασε. Βλέπεις, αυτός πήγε να κρυφθή, αλλά η Χάρις του Θεού τον πρόδωσε.
Γι’ αυτό δεν πρέπει να βγάζη κανείς συμπεράσματα για έναν άνθρωπο από αυτό που φαίνεται, εάν δεν μπορή να διακρίνη αυτό που κρύβεται.

* Η έρημος της Βίγλας βρίσκεται στο νοτιοανατολικό τμήμα της χερσονήσου του Άθωνα.
** Οι μοναχοί μιας Καλύβης, οι οποίοι έχουν λάβει την μοναχική κουρά από τον ίδιο Γέροντα.

Από το βιβλίο Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, «Πνευματικός αγώνας, Λόγοι γ’», έκδοση Ιερού Ησυχαστηρίου «Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος», Σουρωτή Θεσσαλονίκης.