Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός: Με συνοδοιπόρους τους Αγίους Αναργύρους στη ζωή και στον θάνατο

Η μέρα του θανάτου για τον Χριστιανό είναι η σπουδαιότερη στιγμή της ζωής του. Όλη η ευαγγελική διδασκαλία, οι διδαχές των Πατέρων και η ζωή της Εκκλησίας προετοιμάζουν τον εις το Όνομα της Αγίας Τριάδος βαπτισμένο άνθρωπο για εκείνη την ημέρα. Για τα ανθρώπινα μέτρα και ειδικά για τον σύγχρονο άνθρωπο που έχει μάθει να βλέπει τη ζωή του μέσα από το πρίσμα της ευκολίας και της άνεσης, μία τέτοια θεώρηση φαντάζει ως ανέφικτη και κάθε τέτοια υπενθύμιση του προκαλεί άγχος και δυσάρεστα συναισθήματα.

Η Ορθόδοξη Παράδοση όμως, δίνει σε εκείνη την ώρα ύψιστη σημασία. Αυτό φαίνεται ιδιαίτερα στις προσευχές του λειτουργικού νυχθημέρου προς την Παναγία και σπρος όλους τους Αγίους, τους οποίους κάθε χριστιανός επικαλείται ως βοηθούς την στιγμή της εξόδου του από τον επίγειο βίο. Ο Όσιος Σωφρόνιος του Έσσεξ λέει χαρακτηριστικά ότι η Εκκλησία ποτέ δεν εύχεται για πράγματα ανέφικτα. Την αλήθεια αυτή το Άγιο Πνεύμα, το οποίο συγκροτεί όλον τον θεσμό Της, επισφραγίζει κατά καιρούς με σημεία της χάριτός Του. Έτσι ενισχύονται τα μέλη της Εκκλησίας στην πίστη τους και αναλαμβάνουν με μεγαλύτερη προθυμία τον αγώνα της σωτηρίας τους.

Η Ιερά και Μεγίστη Μονή του Βατοπαιδίου, αλλά και η Πεμπτουσία, κάθε χρόνο τέτοια ημέρα 1η Ιουλίοτ, των Αγίων Αναργύρων, χαίρουν χαρά μεγάλη. Τέτοια μέρα πριν από έντεκα έτη κοιμήθηκε ο Γέρων Ιωσήφ Βατοπαιδινός, πνευματικός πατέρας της Βατοπαιδινής αδελφότητας, πνευματικό τέκνο του Οσίου Ιωσήφ του Ησυχαστού, χαρισματούχος διδάσκαλος της νηπτικής πράξεως και θεωρίας, εξ εμπειρίας θεολόγος. Σε όλη του τη ζωή είχε έναν ιδιαίτερο δεσμό με τους Αγίους Αναργύρους. Γεννήθηκε στην εορτή τους πριν από 99 χρόνια. Τον προστάτευσαν πολλές φορές. Εγκατεβίωσε στην καλύβη που τιμάται στη μνήμη τους στη Νέα Σκήτη. Του παραστάθηκαν στα προβλήματα υγείας που είχε και τον συνόδευσαν στην έξοδό του τέτοια μέρα το 2009 στο Βατοπαίδι. Την παρουσία τους δίπλα του κατά την προς Κύριον εκδημία την σφράγισαν χαρίζοντάς του το χαρακτηριστικό εκείνο χαμόγελο μετά θάνατον, σημείο της παρουσίας του Θεού όταν δέχεται τους αγίους Του εις τους κόλπους Αβραάμ. Και ταυτόχρονη παραμυθία και ενίσχυση για τα μέλη της στρατευομένης εκκλησίας, όλους εμάς τους “περιλειπόμενους εις την Βασιλείαν του Κυρίου”.

Αιωνία η μνήμη του Γέροντός μας Ιωσήφ του Βατοπαιδινού!

Ας έχουμε την ευχή Του