Μια ιδιαιτέρως στιβαρή και μεστή ερμηνευτικά εκτέλεση του Ειρμού «Παντάνασσα Πανύμνητε», εκ του Καλοφωνικού Ειρμολογίου του Μελετίου Συναΐτου του Νέου σε ήχο Δ’ «άγια». Οι Καλοφωνικοί Ειρμοί παρουσιάζουν ως μουσικό είδος μεγάλο ενδιαφέρον για την ιστορία της βυζαντινής μελοποιΐας. Είναι έντεχνοι και καλοφωνικά ανεπτυγμένοι ειρμοί. Αναπτύχθηκαν σαν είδος στα χρόνια της Tουρκοκρατίας, συγκεκριμένα του 17ου αι. Ψάλλονταν “στες τράπεζες” ή “εν ευθυμίες”, δηλαδή η χρήση τους δεν ήταν καθαρά λειτουργική ενώ στα νεώτερα χρόνια ψάλλονταν κατά τη διανομή του αντιδώρου. Είναι μέλη εξωστρεφή στα οποία το πρώτο λόγο έχει η μουσική.
