Πώς έγινε το γένος των Ιουδαίων;

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος.

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, «Περίληψη της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκη υπό την μορφή υπομνήματος»

Συνέχεια από εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=337954

Για να μάθουμε όμως πως έγινε το γένος των Ιουδαίων, είναι ανάγκη να πούμε λίγα λόγια. Ύστερα από τον Αδάμ γεννήθηκε ο Σηθ, έπειτα ο Ενώχ, έπειτα άλλοι μέχρι περισσότερες γενεές. Και τότε γεννήθηκε ο Νώε, στην εποχή του οποίου γίνεται ο κατακλυσμός, επειδή η κακία διέφθειρε τους ανθρώπους. Έπειτα, αφού σταμάτησε ο κατακλυσμός και βγήκε από την κιβωτό αυτός με τα τρία παιδιά του, γέμισε τη γη από τη δική του γενεά, αφού ήταν πολλοί αυτοί που γεννιούνταν διαδοχικά.

Μόλις λοιπόν έγιναν πολλοί, θέλησαν να κτίσουν έναν πύργο, που να φθάνει μέχρι τον ουρανό. Επειδή γνώρισε την απόφασή τους ο θεός, προκάλεσε σύγχυση στις γλώσσες τους και χώρισε τη μία σε πολλές. Αναγκαστικά λοιπόν δεν άκουε ο ένας τον άλλο, ούτε μπορούσαν να ζήσουν μαζί. Και αυτό έγινε η αιτία που διασκορπίσθηκαν σ’ όλα τα σημεία της γης.

Λέγεται ότι σ’ αυτή τη σύγχυση των γλωσσών ο Έβερ, ο πρόγονος των Ιουδαίων, δε θέλησε να πάρει μαζί τους μέρος στην επιχείρηση και ότι έμεινε μόνος για να διατηρήσει τη γλώσσα του, αφού τιμήθηκε έτσι για την άριστη απόφασή του. Απόγονος αυτού υπήρξε ο Αβραάμ. Γι’ αυτό και η γλώσσα των Ιουδαίων ονομάζεται εβραϊκή από τον Έβερ.

Απόγονος λοιπόν του Έβερ υπήρξε ο Αβραάμ, του Αβραάμ ο Ισαάκ, και αυτού ο Ιακώβ. Αυτός γέννησε τους δώδεκα πατριάρχες, τον Ρουβείμ, τον Συμεών, τον Λευί, τον Ιούδα, τον Ισαχάρ, τον Ζαβουλών, τον Νεφθαλείμ, τον Γωδ, τον Λαν, τον Ασήρ, τον Ιωσήφ, τον Βενιαμίν.

Το όνομα αυτών των ένδεκα πατριαρχών έφεραν στη συνέχεια οι φυλές. Γιατί ο καθένας γέννησε μία φυλή, και οι απόγονοι ονομάζονταν απ’ αυτούς.

Από τον Ιωσήφ όμως δε γίνεται μόνο μία φυλή, αλλά δύο. Γιατί δε θέλησε ο πατέρας του Ιωσήφ να δώσει αυτός το όνομά του σε μία φυλή. Τι λοιπόν γίνεται; Επειδή ο ίδιος ήταν ένας, για να γίνει διπλός πατριάρχης, έκαμε τα δύο παιδιά του τον Εφραίμ και τον Μανασσή να δώσουν το όνομά τους σε δύο φυλές, και οι δύο αυτές φυλές λογαριάζονταν στον Ιωσήφ.

Επομένως έτσι υπήρχαν δεκατρείς φυλές, δηλαδή οι ένδεκα φυλές των άλλων και οι δύο του Ιωσήφ με τα παιδιά του.

Αποκλείεται η φυλή του Λευί και ορίζεται στην υπηρεσία της ιερωσύνης, γιατί δεν ήταν ανάγκη να καταλάβει κάποιο άλλο αξίωμα.

Έτσι μένει ακέραιος ο αριθμός των δώδεκα φυλών. Οι δώδεκα λοιπόν φυλές έκαναν όλα τα άλλα, ενώ η φυλή του Λευί είχε αναλάβει μόνη τα ιερατικά καθήκοντα. Απ’ αυτήν καταγόταν ο Μωυσής. Αυτοί λοιπόν, οι δώδεκα πατριάρχες που έφυγαν στην Αίγυπτο, ενώ εκπληρωνόταν η υπόσχεση του Θεού στον Αβραάμ που έλεγε, «Θα κάμω τους απογόνους σου σαν τα αστέρια του ουρανού», έγιναν οι πρόγονοι στις εξακόσιες χιλιάδες.

Από εδώ συγκροτήθηκε το γένος των Ιουδαίων που πήρε το όνομα από τη φυλή του Ιούδα την πιο εκλεκτή, απ’ όπου θα γίνονταν οι βασιλείς,

Το πρώτο λοιπόν μέρος της Παλαιάς Διαθήκης είναι το ιστορικό, αυτό που είπαμε προηγουμένως. Το δεύτερο είναι το διδακτικό, όπως είναι οι Παροιμίες, η Σοφία Σειράχ, ο Εκκλησιαστής και τα Άσματα των ασμάτων. Και το τρίτο είναι το προφητικό, όπως δηλαδή οι δεκαέξι Προφήτες, η Ρούθ και ο Δαυίδ*.

Θα μπορέσει όμως κανείς να βρει ότι τα είδη αυτά είναι χωρισμένα μεταξύ τους σε γενικές γραμμές.

Τι θέλω να πω· στις ιστορίες θα συναντήσει κανείς προφητεία και θ’ ακούσει τους προφήτες να αναφέρουν πολλά ιστορικά. Και το είδος το διδακτικό και το είδος το παραινετικό θα το βρει να υπάρχει και στα δύο αυτά, δηλαδή και στην προφητεία και στην ιστορία.

Όλα αυτά όμως, όπως είπα παραπάνω, αποβλέπουν σ’ ένα πράγμα, τη διόρθωση αυτών που ακούν, ώστε και από τη διήγηση των προηγούμενων γεγονότων και από τη συμβουλή και την παραίνεση και από την προφητεία να διορθώνονται προς το σωστό.

Βέβαια έργο της προφητείας ήταν περισσότερο αυτό, το να προαναγγέλλει τα μελλοντικά, είτε είναι καλά, είτε είναι οδυνηρά, για να προσελκύσουν άλλους, και ν’ απομακρύνουν με το φόβο άλλους από την κακία. Υπάρχει όμως και άλλο είδος προφητείας, που προλέγει τα σχετικά με το Χριστό, όπου λέγεται με ακρίβεια όχι μόνο για την παρουσία του, αλλά και για εκείνα που επρόκειτο να κάνει όταν έρθει, και για το χρόνο της έλευσής του», και για τη γέννησή του, και για τη σταύρωσή του, και για τα θαύματά του, και για την εκλογή των μαθητών του, και για την Καινή Διαθήκη, και για το τέλος, της ιουδαϊκής θρησκείας και για την εξαφάνιση της ειδωλολατρείας και για την ευγενική καταγωγή της Εκκλησίας, και για όλα τα άλλα γεγονότα που έγιναν στη συνέχεια.

Όλα αυτά με κάθε σαφήνεια τα προείπαν οι προφήτες πριν από πολλά χρόνια, άλλα με τύπους και άλλα με λόγια.

* Τα κανονικά βιβλία της Π.Δ, είναι 49 και χωρίζονται σε ιστορικά, διδακτικά ή ποιητικά και προφητικά.

Συνέχεια εδώ: http://www.pemptousia.gr/?p=340280

Από τον τόμο «Ιωάννου Χρυσοστόμου, Άπαντα τα έργα», τόμος 1, της σειράς «Έλληνες Πατέρες της Εκκλησίας» των Πατερικών Εκδόσεων, «Γρηγόριος Παλαμάς», Θεσσαλονίκη 1984.