Πρόδρομος Μποδοσάκης – Αθανασιάδης: Ο εμπνευσμένος εθνικός ευεργέτης και πρωτοπόρος επιχειρηματίας!

Με τα γονίδια ενός αξεπέραστου επιχειρηματία, βιομηχάνου, την αστείρευτη εργατικότητα και δημιουργικότητα των Ελλήνων του τιμημένου μικρασιατικού ελληνισμού, αλλά και την αδάμαστη θέληση να πετύχει, κόντρα στους ριπτασμούς της ζωής, πραγμάτωσε μια μοναδική πορεία μεγαλουργίας στο φάσμα της οικονομίας, ο μοναδικός «γίγας» – έτσι αρέσκετο να τον αποκαλούν, κατά αντιδιαστολή προς το μικροκαμωμένο σώμα του – Πρόδρομος «Μποδοσάκης» – Αθανασιάδης.

Ένεκα των ευφυών επιχειρηματικών του κινήσεων και της αστείρευτης δημιουργικότητάς του, αναγορεύτηκε ως ο πατριάρχης της ελληνικής βιομηχανίας – το εύρος των επιχειρήσεών του ήταν ατελείωτο, από όπλα μέχρι οινοπνευματώδη – και επηρέασε καθοριστικά με την κορυφαία συμβολή του, την φυσιογνωμία της εθνικής μας οικονομίας και της ελληνικής κοινωνίας. Το προσωνύμιο «Μποδοσάκης», που έκτοτε τον ακολουθούσε ως δεύτερο όνομά του, το είχε προσλάβει από τους τούρκους, διότι έτσι σήμαινε στα τούρκικα «Πρόδρομος», Μποδοσάκης!

Ο Πρόδρομος Μποδοσάκης είδε το φως της ζωής το 1890 στον Πόρο – Μπόρ, χωριό της επαρχίας Νίγδης, στην ενδοχώρα της Ασίας, μέσα στο ταπεινό περιβάλλον μιας φτωχής οικογένειας. Πατέρας του ήταν ο Θωμάς και η μητέρα του η Δέσποινα Αθανασιάδη και είχε άλλα τέσσερα αδέλφια.

Ανήσυχος νους καθώς ήταν και θέλοντας να αποδράσει από την κατήφεια και την αποτελμάτωση της τουρκικής επαρχίας, έφυγε να δουλέψει προς αναζήτηση καλυτέρας τύχης στα Άδανα. Και ήδη από τα δεκαεπτά του χρόνια, με το εμπορικό του δαιμόνιο, είχε κατορθώσει να ανελιχθεί ως κορυφαίος επιχειρηματίας. Ανέπτυξε σπουδαία εμπορική δραστηριότητα, αρχικά στην Μερσίνη και αργότερα στην Κωνσταντινούπολη, που του απέφερε πελώρια περιουσία. Με την ευφυΐα του πραγματοποιεί δυο συμβολικές κινήσεις, που ωστόσο, θα του προσδώσουν υψηλό κύρος και δυνατότητα εισόδου στα μεγάλα πολιτικά σαλόνια, που σε όλην του την ζωή, του είχε γίνει έθος. Αγοράζει έτσι το «Σπόρτινγκ Κλάμπ» της Σμύρνης, με την προοπτική να το κάνει Λέσχη Αξιωματικών του Ελληνικού Στρατού και Ναυτικού, αλλά και το ξενοδοχείο «Πέρα Παλλάς» στην Κωνσταντινούπολη, που το καθιστά κέντρο των κοσμικών εκδηλώσεων της περιοχής. Και με αυτές του τις κινήσεις ο δαιμόνιος Μποδοσάκης  – εν παραλλήλω με την οικονομική αυτοδυναμία που πλέον έχει – εισδύει σε όλα τα κέντρα των αποφάσεων, που θα του ήταν χρήσιμα, για την περαιτέρω οικονομική του απογείωση. Σύντομα λοιπόν θα γιγαντωθεί οικονομικά και θα έχει γραμμή επικοινωνίας, με όλα τα κομβικά πρόσωπα, του επιχειρηματικού και του πολιτικού πεδίου.

Μετά την μικρασιατική τραγωδία και ενώ έχει γνωρίσει και τον μεγάλο Ελευθέριο Βενιζέλο, έρχεται με προτροπή του τελευταίου στην Ελλάδα, μαζί με την τεράστια περιουσία του. Ωστόσο το κλίμα της εθνικής ήττας και η οδυνηρή αποδυνάμωση μετά την τραγωδία της ελληνικής οικονομίας – που είχε να θρέψει και να συνδράμει ενάμιση εκατομμύριο τραγικούς Μικρασιάτες, οι οποίοι είχαν εκριζωθεί από τις πατρογονικές τους εστίες- οδηγεί βαθμιαία στο να απολέσει ο Μποδοσάκης την περιουσία του. Άκαμπτος όμως καθώς είναι και με γρανιτένια θέληση, ξεκινά από την αρχή την  κατακλυσμιαία επιχειρηματική του παρουσία στο φάσμα της βιομηχανίας και σύντομα, με τις έξυπνες και διορατικές του κινήσεις, γίνεται κυρίαρχος της ελληνικής βιομηχανίας. Αναπτύσσεται στην κυριολεξία σε όλο το φάσμα της και φτάνει να ελέγχει το 35% του βιομηχανικού ενεργητικού της χώρας. Ορυχεία, μεταλλεία, ναυτιλιακές επιχειρήσεις, πυρομαχικά, υαλουργεία, οινοπνευματώδη, χημικές βιομηχανίες, συνιστούν το πελώριο εύρος, της πολυεδρικής βιομηχανικής του δραστηριότητας. Και με αυτή του την βιομηχανική μεγαλουργία, τόνωσε ζωτικά το εργατικό δυναμικό της χώρας. Απασχολούσε στις επιχειρήσεις του πάνω από 15.000 έλληνες εργαζόμενους!

Αλλά παντού και πάντα, μαζί με την οικονομική του ευημερία, ο εμπνευσμένος Έλληνας Πρόδρομος Μποδοσάκης – Αθανασιάδης, έχει ως κεντρικό του μέλημα την Ελλάδα και την πρόοδό της. Αυτή την αγάπη του εκδηλώνει με σωτήριο τρόπο, με την έκσπαση του Β΄ παγκοσμίου πολέμου. Οι προβλέψεις τότε σε πυρομαχικά του κράτους που είχαν γίνει – και σε συνάρτηση με την αδύναμη οικονομία της Ελλάδος – ήταν πολύ μικρού χρονικού ορίζοντα. Μόλις και μετά βίας έφθαναν για να καλύψουν τις πολεμικές ανάγκες ενός μηνός. Και τότε ήλθε η σωστική παρέμβαση του μεγάλου και διορατικού Έλληνα, που είχε διαβλέψει τις οδυνηρές εξελίξεις και είχε γεμίσει την εταιρεία του πυρομαχικών «ΠΥΡΚΑΛ», με τεράστιο στόκ, πυρομαχικών, τα οποία και απέβησαν σωτήρια για τον ελληνικό στρατό. Άλλως ο ελληνικός στρατός, θα είχε πέσει από τον πρώτο μήνα – για τόσο επαρκούσαν τα αποθέματά του, ενώ προμήθεια πολεμοφοδίων από το εξωτερικό θα απαιτούσε έξι μήνες ! – και είναι αμφίβολο, αν θα είχε υπάρξει το χρυσό έπος του ΄40 ! Στον Μποδοσάκη οφείλει η ελληνική πατρίδα, τεράστιες ηθικές χάριτες και για αυτήν την προσφορά του!

Αλλά διαρκής και με ευγενές όραμα για την Ελλάδα, είναι η ευεργετική συμβολή του Μποδοσάκη, προς κάθε κατεύθυνση, για να στηρίξει τους κοινωνικά ασθενεστέρους, αλλά και την ελληνική παιδεία, στην οποία πίστευε τόσο πολύ και υπήρξε ο προεξάρχων στόχος του. Προέβη έτσι σε μεγάλες δωρεές, για νοσοκομεία, σχολεία, ορφανοτροφεία, πανεπιστήμια, επιχορήγηση ερευνητικών ιδρυμάτων, αλλά και σε πλήθος άλλες κοινωνικές δομές, που δέχθηκαν τις γενναιόδωρες ενισχύσεις του.

Επιχορήγησε το Οικουμενικό Πατριαρχείο και πολλές εκκλησίες και καλλιτεχνικούς οργανισμούς. Διένειμε πλήθος υποτροφιών, σε αδύναμους οικονομικά νέους για σπουδές. Επιχορήγησε την αγορά έκτασης 185 στρεμμάτων στην Κάντζα, για την οικοδόμηση του «Μποδοσάκειου Δημοτικού Σχολείου» του Κολλεγίου Αθηνών, το οποίο εγκαινιάσθηκε το Σεπτέμβριο του 1977. Προσέφερε την βίλα του στο Παλαιό Ψυχικό, για να διαμένει μετά τον θάνατό του, ο εκάστοτε πρωθυπουργός της Ελλάδος – σήμερα στεγάζεται εκεί, το «Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού». Ίδρυσε την Γηριατρική Κλινική, στο Κρατικό Θεραπευτήριο Ψυχικών Παθήσεων Αθηνών. Για να ακολουθήσουν και πλήθος άλλων δωρεών και παρεμβάσεων κοινωνικής αλληλεγγύης, που τεκμηρίωναν αδιάσειστα, την ακένωτη ηθικά αγάπη του για την Ελλάδα. Πάνω από όλα όμως σε αυτήν την ατίμητη μακρά αλυσίδα κοινωνικής ευποιΐας, ο Μποδοσάκης έθεσε την εθνική μας παιδεία. Για τον σκοπό αυτό, συνέστησε το 1972 το «Ίδρυμα Μποδοσάκη», με κεντρική του μέριμνα την θέσπιση και οικονομική υποστήριξη ειδικών προνοιών, για την προαγωγή της έρευνας και της τεχνολογίας, αλλά και την οικονομική αρωγή νέων επιστημόνων, με υψηλές ακαδημαϊκές επιδόσεις, που δεν έχουν την οικονομική υποδομή να προχωρήσουν την σταδιοδρομία τους.

Στις 18 Ιανουαρίου του 1979, ο μεγάλος Έλληνας και εμπνευσμένος βιομήχανος Πρόδρομος – Μποδοσάκης Αθανασιάδης, έφυγε πλήρης δόξης και ημερών από την ζωή στην Αθήνα, έχοντας διαγράψει μια μοναδική καμπύλη ηθικής και οικονομικής ευημερίας στην ζωή του. Πάνω από όλα όμως,  ο Μποδοσάκης, υπήρξε ένας υψηλόφρονας Έλληνας, που το απεδείκνυε με κάθε ευκαιρία, στον ενάρετο και πολύπλαγκτο βίο του!