Γέρων Θαδδαίος, Ηρεμία, θλίψη και η κατάσταση στην οποία όταν βρίσκεσαι λαμβάνεις θεία αποκάλυψη

Ο Σέρβος Γέροντας, Ιερομόναχος Θαδδαίος της Βιτόβνιτσας (1914-2003).

(Επιμέλεια Στέλιος Κούκος)

Για τις καταστάσεις της ψυχής

Για να φυλαχθεί η ηρεμία της ψυχής, πρέπει να απομακρύνουμε την οκνηρία, πρέπει να φροντίζουμε να έχουμε χαρούμενο πνεύμα και όχι θλιμμένο, πρέπει να μην κατακρίνουμε και με σιωπή να φυλάσσουμε την ηρεμία της ψυχής.

Όταν ο άνθρωπος βρίσκεται σε τέτοια κατάσταση, τότε λαμβάνει τη Θεία αποκάλυψη…

Ο θλιμμένος μοναχός δεν σηκώνει τον νου προς τη θεωρία και ποτέ δεν μπορεί να κάνει καθαρή προσευχή…

…Όποιος νίκησε τα πάθη, νίκησε και τη θλίψη, ενώ όποιος έχει νικηθεί από τα πάθη, δεν μπορεί να αποφύγει τα δεσμά της θλίψης.

Όποιος αγαπά τον κόσμο, του είναι αδύνατο να μη θλίβεται, ενώ όποιος περιφρονεί τον κόσμο, είναι πάντα χαρούμενος.

Όποιος είναι απασχολημένος με το να γνωρίσει τον εαυτό του, δεν έχει χρόνο να κοιτά τους άλλους.

Να κατακρίνεις τον εαυτό σου και θα σταματήσεις να κατακρίνεις τους άλλους.

Για να λυτρωθείς από το να κατακρίνεις τους άλλους, πρέπει να προσέχεις τον εαυτό σου, και από κανέναν δεν πρέπει να δέχεσαι τις σκέψεις και πρέπει προς όλα να είσαι νεκρός…

…Όταν οι άνθρωποι μας επαινούν, πρέπει να μας γίνει σαφές ότι δεν αξίζουμε τον έπαινο. Εμείς πάντα πρέπει να ταπεινώνουμε τον εαυτό μας μπροστά σε όλους, όπως λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος: «Ταπείνωσε τον εαυτό σου και θα δεις τη δόξα του Θεού μέσα σου»…

…Στις ικεσίες του οσίου Παϊσίου του Μεγάλου για να απελευθερωθεί από την οργή, ο Κύριος του είπε: «Εάν θέλεις να νικήσεις την οργή και τη μανία, μην επιθυμήσεις τίποτα άσχημο, ούτε να μισείς κάποιον, και κανέναν να μην ταπεινώνεις».

Η «κατάθλιψη» είναι συνδυασμός των σκέψεων. Ο άνθρωπος συνδυάζει το ένα, το δεύτερο, το τρίτο και να.

Σκέπτεται, θα γίνει αυτό, θα γίνει εκείνο, ενώ στην πραγματικότητα δεν θα γίνει τίποτα.

Μόνο περιπλέκει, χαλάει τη διάθεσή του, κάποιος τώρα του φταίει επειδή αυτός είναι κακοδιάθετος.

Πέρασε κάποιος και του χάλασε τη διάθεση. Αλλά δεν φταίει αυτός ο άλλος άνθρωπος, αλλά ο ίδιος. Ο καθένας κουβαλάει το δικό του φορτίο.

Πηγαίνεις στον δικό σου, στον πιο κοντινό σου, στον οικείο σου, αλλά είσαι κάπως κακοδιάθετος, τίποτα δεν σου πάει και αυτή τη δική σου κακή διάθεση τη φέρνεις στο σπίτι, στους δικούς σου, στους οικείους σου και τους χαλάς τη δική τους διάθεση.

Τη μεταφέρεις στους δικούς σου, στους οικείους σου και μετά σου φταίει κάποιος άλλος.

Μόνος φταις, μόνος χάλασες τη διάθεσή σου και όλων γύρω σου.

Εσύ είσαι τέτοιος, οι δικές σου σκέψεις ακτινοβολούν μέσα από εσένα, εκπέμπεται η δύναμη των σκέψεων, όλοι δέχονται αυτό που εσύ φέρνεις, γι’ αυτό λένε οι άνθρωποι:
«Αμ καλύτερα να μην έμπαινε στο σπίτι, που έφερε φωτιά και μας το έκαψε. Ποτέ δεν έχει καλή διάθεση, ποτέ δεν είναι ήρεμος».

Πώς θα ξέρουμε αν ζούμε κατά το θέλημα του Θεού ή όχι; Να πώς.

Αν θλίβεσαι για οτιδήποτε, σημαίνει ότι δεν παραδόθηκες εντελώς στο θέλημα του Θεού, αν και βλέπεις απ’ έξω ότι το έκανες.

Όποιος ζει κατά το θέλημα του Θεού, αυτός δεν ανησυχεί για τίποτα.

Όταν κάτι χρειάζεται, προσεύχεται στον Θεό γι’ αυτό, εάν δεν λάβει ό,τι ζήτησε, παραμένει γαλήνιος σαν να το έλαβε.

Η ψυχή που παραδόθηκε στο θέλημα του Θεού, δεν φοβάται τίποτα, ούτε τις απειλές, ούτε τους ληστές, τίποτα, και για ό,τι τη βρίσκει λέει: «Έτσι ήθελε ο Θεός».

Αν πρόκειται για αρρώστια, σκέπτεται, η αρρώστια για κάποιο δικό μου όφελος είναι, αλλιώς ο Θεός δεν θα μου την είχε στείλει.

Έτσι φυλάσσεται η ηρεμία στην ψυχή και στο σώμα.

Απόσπασμα από το βιβλίο, Γέρων Θαδδαίος, «Ένας πνευματικός της εποχής μας», των εκδόσεων Πορφύρα. Μετάφραση από τα σερβικά Σβετλάνα Πέτσιν.