Page 22 - Περί Ιερωσύνης
P. 22

ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 36 /  Ιερωσύνη / 18 Ιανουαρίου 2016                                                                                                                       www.pemptousia.gr



















































         μηνύματος και διασφαλίζουν τις σωτηριολογικές προ-    σάγει αριστοτεχνικά στην ευχή και το πρόσωπο του
         ϋποθέσεις για τα μέλη του εκκλησιαστικού σώματος.     Αγίου Πνεύματος. Ο Υιός είναι «ζωή, αγιασμός, δύνα-
         Η ποιμαντική χωρίς τη θεολογία γίνεται τυπική και     μις, το φως το αληθινόν, παρ  οὗ το Πνεύμα το Άγιον
         επιφανειακή. Εγκλωβίζεται σε κώδικες δεοντολογίας,    εξεφάνη, το της αληθείας Πνεύμα, το της υιοθεσίας
         ή μετατρέπεται σε καθηκοντολογία.                     χάρισμα, ο  αρραβών της μελλούσης  κληρονομίας, η
                                                               απαρχή των αιωνίων αγαθών»[12].
         Ο λειτουργικός τρόπος των ευχών
                                                               Η ορθή πίστη στον Τριαδικό Θεό αποτελεί τη βάση
         Στην ευχή της Αναφοράς του Μ. Βασιλείου[8] συ-        για την ανάπτυξη της κοσμολογίας, της ανθρωπολογί-
         μπυκνώνεται η δογματική και ηθική διδασκαλία της      ας, και της σωτηριολογίας. Κεντρικό θέμα της ευχής
         Εκκλησίας. Η λογική λατρεία προσφέρεται «εν καρ-      η ενανθρώπηση, το σωτηριολογικό έργο του Χριστού
         δία συντετριμμένη και πνεύματι ταπεινώσεως»[9]. Ο     και το μυστήριο της κενώσεως του Λόγου. Η πρό-
         χριστιανός γνωρίζει τον Θεό κατά το μέτρο της απο-    σληψη της ανθρώπινης φύσης από τον Υιό και Λόγο
         κάλυψής Του, που γίνεται σταδιακά και διαδοχικά.      του Θεού ακυρώνει τις επιπτώσεις της αμαρτίας του
         Ο Θεός Πατήρ υπάρχει καθεαυτόν και αποκαλείται        Αδάμ στο ανθρώπινο γένος. Ο Μ. Βασίλειος σαφέστα-
         άναρχος, αόρατος,  ακατάληπτος, απερίγραπτος  και     τα δηλώνει τον εκκλησιολογικό χαρακτήρα της ανα-
         αναλλοίωτος. Η αποκάλυψη του Τριαδικού Θεού           καίνισης του ανθρώπου και την αγιοπνευματική ενό-
         φανερώνεται  στο πρόσωπο  του Χριστού,  ο οποίος      τητα των μελών του εκκλησιαστικού σώματος με τον
         ονομάζεται από το  Μ. Βασίλειο  καταρχήν «Σωτή-       Χριστό και μεταξύ τους[13]. Όπως έχει τονισθεί, «η
         ρας». Η «οικονομική» αυτή ιδιότητα και προσωνυ-       Εκκλησία εικονίζει σε κτιστό επίπεδο την άκτιστη Θε-
         μία του Υιού συμπληρώνεται από την αναφορά στον       ότητα, ενοποιώντας κατ  εἰκόνα του Τριαδικού Θεού
         τρόπο της αΐδιας ύπαρξής Του και της σχέσης του       τη μυριοϋπόστατη ανθρωπότητα. Ο εξεικονισμός αυ-
         με τον Πατέρα. Ο Υιός ως «εικών του Θεού του αο-      τός πραγματοποιείται με την πνευματική περιχώρηση
         ράτου»[10], και «Λόγος ζων, Θεός αληθινός, η προ      των μελών της Εκκλησίας κατά το πρότυπο της πε-
         αιώνων σοφία» αποκαλύπτει στους ανθρώπους το          ριχωρήσεως των προσώπων της Αγίας Τριάδος»[14].
         αρχέτυπο που εικονίζει[11]. Με την υπενθύμιση του     Στο πλαίσιο αυτό η Εκκλησία προσεύχεται για όλες
         σωτηριώδους έργου του Χριστού, ο Μ. Βασίλειος ει-     τις ανθρώπινες πνευματικές και υλικές ανάγκες, αλλά


         Σελίδα 22
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27