Page 6 - GerElisaios-vios-didaxes

Αρχιμ. Ελισσαίου Σιμωνοπετρίτου

και εκκλησιαστικών έργων. Είχε πολύ μεγάλη δίψα πνευματική.

Κοιτάει και ερευνάει κάθε κείμενο που αναφέρεται στην οργάνωση και
λειτουργία του ορθοδόξου μοναχισμού, και μάλιστα του κοινοβιακού
εμβαθύνοντας στους μοναχικούς θεσμούς της ορθοδόξου ανατολικής

εκκλησίας και στα τυπικά των διαφόρων αρχαίων μονών.

Ενώ η πολιτεία του ήταν καθαρώς ασκητική - ήταν ένας ασκητής - το
1962 ο μητροπολίτης του αναθέτει την διακονία του κηρύγματος, της

εξομολογήσεως και της διαπαιδαγωγήσεως της νεότητος στην επαρχία
του. Ήρεμος, εύχαρις πάντοτε και προσηνής, ιεροπρεπής και

αρχοντικός, λειτουργεί σχεδόν καθημερινώς στο μοναστήρι. Έκτοτε
και μέχρι την ασθένειά του ζει και ζωογονείται από τον Άρτο της Ζωής.

Στα εξομολογητάρια τον κύκλωνε πλήθος νέων και παιδιών, χάριν των

οποίων προσέφερε αφειδώς κόπο, χρόνο, δάκρυα και προσευχή. Δεν
είναι πλέον μόνος. Γίνεται ένας πατέρας για πολλούς υιούς και
θυγατέρας του Θεού. Ζει και αισθάνεται ως αληθινός απόστολος.

Στην αρχή της θεμελιώσεως της μοναχικής ζωής εις τα Μετέωρα
συμβουλεύεται και συνάπτει πνευματικούς δεσμούς με σύγχρονές του
οσιακές μορφές. Τον πατέρα Αθανάσιο Χαμακιώτη, τον παπα-Δημήτρη

Γκαγκαστάθη, τον όσιο Αμφιλόχιο της Πάτμου, τον Γέροντα Φιλόθεο
Ζερβάκο, τον πατέρα Σίμωνα τον Αρβανίτη, τον πατέρα Δαμασκηνό του

Μακρινού. Την ίδια περίοδο συνδέεται με τους διαπρεπείς νυν Σέρβους
ιεράρχας και φοιτητές τότε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, πνευματικά
τέκνα του αγίου Γέροντος μακαριστού, οσίου πλέον, πατρός Ιουστίνου

Πόποβιτς, τον οποίο θα επισκεφθεί στη Σερβία το 1976 ως
καθηγούμενος πλέον της Ιεράς Μονής Σίμωνος Πέτρας. Την ίδια εποχή

5