Page 22 - Gkrillas_EkklhsiastikoDikaio
P. 22

μεταγενέστερες  Συνόδους,  οι  οποίες  αποφαίνονται  για  τις  δογματικές

                   αποφάσεις  προγενέστερων  Συνόδων  με  όρους  που  ενδυναμώνουν  το
                   δογματικό      περιεχόμενο      όπως:      «γινώσκομεν»,       «επισφραγίζομεν»,

                   «επικυρούμεν», «κρατύνομεν». Κατά αντίθεση, για τους πειθαρχικούς Κανόνες
                   εντοπίζουμε  όρους  όπως  «ανανεούμεν»,  ο  οποίος  δηλώνει  επικαιροποίηση

                   προϋπάρχοντος  Κανόνος  στην  σύγχρονη  Εκκλησιαστική  πραγματικότητα  ή
                   ακόμα τον όρο «ασπασίως εστερνιζόμεθα», ο οποίος ουσιαστικά επικαιροποιεί

                   την  αυθεντία  προϋπάρχοντος  κανόνος  στην  παροντική  πραγματικότητα  της

                   εκκλησιαστικής πρακτικής.
                          Η Εκκλησία στο περιβάλλον του κόσμου και της κοινωνίας που βιώνει,

                   είναι λογικό να παρουσιάζει οργάνωση ως προς τον τρόπο της διοίκησής της,
                   έτσι ώστε να μην αποκλίνει από την πνευματική της πορεία. Η διοίκηση αυτή

                   είναι φυσικό να απορρέει από την θεσμοθέτηση Διατάξεων και Κανόνων, που
                   στο περιβάλλον μιας στενής τεχνικής έννοιας αποτελούν την πηγή Δικαίου της

                   Εκκλησίας. Εντός αυτού του Δικαίου, οι Κανόνες από την αρχή της Εκκλησίας

                   και εντεύθεν, έχουν πρωτεύουσα σημασία και τούτο αποτελεί τοποθέτηση στην
                   οποία  συγκλίνουν  όλοι  οι  ερευνητές,  είτε  αποδέχονται  την  δυνατότητα

                   μεταβολής των Κανόνων είτε όχι. Ωστόσο, ως προς την θέση αποδοχής των

                   αρχαίων Κανόνων της Εκκλησίας έναντι κάθε άλλης πηγής του Εκκλησιαστικού
                   Δικαίου  και  της  σχέσης  που  απορρέει  από  την  σύγχρονη  νομοθεσία  της

                   Εκκλησίας, παρουσιάζονται απόψεις οι οποίες διίστανται.
                          Πρωτίστως,  οι  ερευνητές  οι  οποίοι  τάσσονται  κατά  της  δυνατότητα

                   μεταβολής των Ιερών Κανόνων, πρεσβεύουν ότι η θέση των Κανόνων στην
                   Εκκλησία οφείλει να τηρείται κατά γράμμα, υπό την λογική ότι αυτοί αποτελούν

                   απρόβλητους, ακλόνητους και αναλλοίωτους θετικούς νόμους, που διατηρούν

                   παντού  και  πάντα  την  μοναδικότητα  της  αυθεντίας.  Η  θέση  αυτή  όμως,
                   ειδωλοποιεί τους Κανόνες και οδηγεί σε μια μορφής απολυτότητας βίου, που

                   καταλήγει  στην  άφρονη  λατρεία  μιας  κατά  γράμμα  τήρησης  των
                   Εκκλησιαστικών Θεσμοθετημάτων.

                          Δευτερευόντως, οι ερευνητές οι οποίοι τάσσονται υπέρ της δυνατότητας
                   της μεταβολής των Ιερών Κανόνων, θεωρούν, σαφώς, ότι αυτοί αποτελούν την


                                                                                                    22
   17   18   19   20   21   22   23   24   25   26   27