Page 16 - karakostas-stayros

βλέποντας την πατρίδα του να προσκυνεί τον Αληθινό Θεό, Τον Οποίον εκείνος

είδε υψωμένο στον Σταυρό, «υπέρ της του κόσμου ζωής και σωτηρίας» (Θ.

Λειτουργία Μ. Βασιλείου). Μάλιστα ο απόστολος προβαίνει σε μία διάκριση την

οποία προτείνουν οι Άγιοι Πατέρες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Μ.

Βασίλειο, όπως φαίνεται στο έργο του «Προς τους νέους όπως αν εξ ελληνικών

ωφελοίντο λόγων», δεχόμενος το ελληνικό πνεύμα, απορρίπτοντας μόνο ό,τι

είναι βλαβερό, δηλαδή την ειδωλολατρία, και όσα εκείνη πρέσβευε.

Κλείνοντας, αξίζει να γίνει σχολιασμός και στον τίτλο του ποιήματος, καθώς

φέρει μεγάλη σημασία, διότι οι δύο βασικές λέξεις του τίτλου, αποτυπώνουν όλο

το νόημα του κειμένου. Με την λέξη «Σταυρός» εννοείται η σταυρική πορεία των

πιστών στον κόσμο. Αυτός είναι ο δρόμος του Χριστιανού, όπως μας έδειξε ο

Κύριος λέγοντας: «Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ

ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι» (Μαρκ. Η’, 34). Με αυτόν τον

τρόπο ο καθένας γνωρίζει τον Θεό, μέσω του Σταυρού, δηλαδή της πνευματικής

ζωής και των δοκιμασιών του βίου. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος σημειώνει

πως ο Σταυρός δεν έχει τυχαία δύο όψεις, στην μία όψη βρίσκεται ο Χριστός και

η άλλη όψη ανήκει στον κάθε πιστό. Ο Χριστιανός αν δεν βρει τον Χριστό στον

Σταυρό, δεν θα τον βρει ούτε στον Ουρανό. Και ο λόγος που τα πράγματα έχουν

έτσι, είναι διότι ο πιστός μιμείται την ζωή του Χριστού. Εκείνος πριν αναστηθεί

σταυρώθηκε. Έτσι και ο πιστός, για να φτάσει στην Ανάσταση πρέπει να περάσει

από τον Σταυρό. Στο ποίημα παραλληλίζεται η πορεία της Εκκλησίας με την

πορεία του πιστού, καθώς δεν υπάρχει κάποια διαφορά μεταξύ τους. Και στις δύο

περιπτώσεις ισχύει το ψαλμικό «διήλθομεν διὰ πυρὸς καὶ ὕδατος, καὶ ἐξήγαγες

ἡμᾶς εἰς ἀναψυχήν» (Ψλ. ΞΕ’, 12), που παραπέμπει στον σταυρικό βίο. Όμως,

όπως ήδη αναφέραμε μετά την Σταύρωση ακολουθεί η Ανάσταση.

15