Page 12 - karakostas-stayros

αλήθεια, και οδηγεί στην μοναδική Αλήθεια, τον Θεό. Σε αυτό το σημείο

προλέγει και το ακατάβλητο του Χριστιανισμού, ότι δηλαδή από την στιγμή που

αναστήθηκε ο Υιός του Θεού και επικράτησε η Εκκλησία επί της γης, δεν

πρόκειται ποτέ αυτή να εκλείψει.

Με τα κλαδιά της φοινικιάς νέα ωσαννά λαχτάρισα

σ' εσένα, ω Γη Πανάγια και ω πρώτη μου πατρίδα.

Σ' εσέ γυρνώ, Ιερουσαλήμ, κ' ένα τραγούδι φέρνω σου·

Είναι πλασμένο από ψυχή και από φωνή Ελληνίδα!

Αφού ο απόστολος ολοκλήρωσε την αποστολή του και είδε την επικράτηση του

Χριστιανισμού, γυρίζει πίσω εκεί απ’ όπου ξεκίνησε, στην Ιερουσαλήμ.

Επιστρέφει πίσω με κλαδιά φοίνικα, όπως ο Χριστός, ως νικητής, και επιθυμεί

μια νέα δόξα. Όταν ο Κύριος εισήλθε στα Ιεροσόλυμα, είχε σκοπό να πάθει και

να αναστηθεί. Η νέα δόξα έχει να κάνει με το χαρμόσυνο μήνυμα της διάδοσης

του Ευαγγελίου. Ο απόστολος γυρίζει πίσω για να αναγγείλει την νίκη του

Χριστιανισμού, αλλά και για να κηρύξει ξανά στους άπιστους Εβραίους. Τα έθνη

εισήλθαν στην Εκκλησία του Θεού, επομένως θα πρέπει και οι Εβραίοι να

πιστέψουν στον Χριστό, διότι αυτό αποτελεί μία από τις προϋποθέσεις που όρισε

ο Χριστός για να επιστρέψει και να γίνει η Δευτέρα Παρουσία Του. Αυτό είναι

λοιπόν το τραγούδι που φέρνει στην Αγία Πόλη ο απόστολος, το μήνυμα ότι η

νέα ζωή ξεκίνησε στην γη, εκπορευόμενη από τον Τάφο του Κυρίου, το οποίο

είναι φτιαγμένο από ψυχή και φωνή Ελληνίδα. Με την αναφορά αυτή ο

απόστολος φανερώνει ξεκάθαρα την καταγωγή του, καταδεικνύοντας και την

γενικότερη σχέση που απέκτησε ο Χριστιανισμός με τον Ελληνισμό. Έλληνες

11