Page 3 - koutsos-exapsalmos

3

Ναός του Θεού όμως είναι και ο κάθε ένας χριστιανός. «Υμείς εστέ ναός του
Αγίου Πνεύματος και, ει τις τον ναό του Θεού φθείρει, φθερεί τούτον ο Θεός», «ότι εν
αυτώ κατοικήσω και ενπεριπατήσω…». Η συμμετοχή μας στα μυστήρια και τη λατρεία
της εκκλησίας μας καθαρίζει από κάθε «μολυσμό σαρκός και πνεύματος», ώστε να

διατηρούμε το ναό της ψυχής μας καθαρό, αμόλυντο, όπως καθαρό και αμόλυντο ήταν
το σώμα της Παναγίας, η οποία παρέμενε μέσα στο ναό συνεχώς, και γι αυτό ο Θεός
ευδόκησε να σαρκωθεί μέσα της.
Από την άλλη μεριά είμαστε και φως, «υμείς εστέ το φως του κόσμου» λέγει

το αδιάψευστο στόμα του Κυρίου και το φως αυτό της ψυχής μας μοιάζει με
καντηλάκι, σαν κι αυτό που κρατούσαν και οι φρόνιμες και οι μωρές παρθένες του
Ευαγγελίου και φωτίζει το δρόμο της ζωής μας, για να βρίσκουμε το σωστό δρόμο
για τη σωτηρία και να μην τον χάνουμε… Αυτό το φως το παίρνουμε από το άκτιστο

Φως του Χριστού. «Εγώ ειμί το Φως του κόσμου, ο ακολουθών εμοί ου μή περιπατήσει
εν τη σκοτία αλλ’ έξει το φως το αιώνιο». Το πήραμε κατά την βάπτισή μας, που είναι
για κάθε χριστιανό ο φωτισμός του Αγίου Πνεύματος, και το παίρνουμε κάθε φορά
που πηγαίνουμε στην εκκλησία. Επειδή δηλαδή το λαδάκι στα καντηλάκια μας

σώνεται, για να μην σβήσουν, πάμε σαν τις φρόνιμες παρθένες και παίρνουμε λαδάκι
από την εκκλησία του Χριστού, για να συνεχίσουμε να φωτίζουμε. Αυτό γίνεται με τη
συμμετοχή μας στα μυστήρια της εκκλησίας και στη λατρεία.
Κάθε σύναξη της εκκλησίας στο ναό είναι ένα μυστικό πανηγύρι, όπου πάμε,

για να πάρουμε χαρά, ειρήνη, γαλήνη και να αντιμετωπίζουμε τις λύπες και τις
δυσκολίες της ζωής. Αυτό γίνεται, αν πηγαίνουμε καθαροί ψυχικά και πνευματικά.
Τότε δεχόμαστε ανεπαίσθητα και χωρίς να το καταλαβαίνουμε τη χάρη του Θεού κι
έτσι βγαίνουμε ανακουφισμένοι, ξαλαφρωμένοι και πιο ήρεμοι.

Μετά τη συμμετοχή μας στα μυστήρια της εκκλησίας, η συμμετοχή στην
ορθόδοξη λατρεία είναι ό,τι πιο σημαντικό για έναν ορθόδοξο. Κι αυτό γιατί, δεν αρκεί
η ατομική προσευχή και η ανάγνωση του Ευαγγελίου, όπως κάνουν οι Ευαγγελικοί.
Είναι τόσο πλούσια η λατρευτική μας Παράδοση σε ακολουθίες, και υμνογραφία και

υμνολογία, ώστε πραγματικά αποτελεί ένα θησαυροφυλάκιο γλωσσικό, ιδεολογικό και
κυρίως βιωματικό. Η Εκκλησία μας θέσπισε ακολουθίες όχι μόνο για τις προσευχές
στο σπίτι μας αλλά κυρίως στο ναό όλο το εικοσιτετράωρο. Αρχίζει από τον Εσπερινό
και το Απόδειπνο και συνεχίζει με το Μεσονυκτικό, τον Όρθρο και τη Θ. Λειτουργία.

Αυτά σε καθημερινή βάση, ενώ οι ακολουθίες των μυστήριων (αγιασμού, ευχελαίου,
βάπτισης, γάμου, κηδείας) ψέλνονται κατά την τέλεσή τους.
Η εκκλησιαστική ποίηση διέσωσε όλο τον πλούτο της ελληνικής γλώσσας που
έχει ιστορία 3.000 χρόνων. Η εκκλησιαστική υμνογραφία, πολύ πιο πλούσια από την