Page 14 - lidras_kyprianos

προστάγματα». Γνωρίζει ὁ Κυπριανὸς ὅτι αὐτοὶ ἀπομακρύνονται καὶ χωρίζονται
ἀπὸ τὸν Θεὸ τῶν πατέρων τους καὶ ἐκτὸς τῆς αἰωνίου τιμωρίας, θὰ γευθοῦν καὶ
ἐπὶ τῆς γῆς τιμωρία.
Ἔτσι, αὐτὸ τὸ «προπετὲς καὶ παράνομον ἔργον, καὶ ὀρθότερον εἰπεῖν αὐτὴν
τὴν νεοφανῆ αἵρεσιν... διὰ νὰ μὴν ἤθελε πλατυνθῇ περισσότερον ἡ κακία καὶ
διαδώσει τὸν μολυσμόν της καὶ εἰς αὐτούς μας τοὺς ἐκλεκτούς», ὁ Κυπριανός, διὰ
νὰ ἀσφαλίσει τοὺς ἀνευθύνους καὶ νὰ παιδαγωγήσει πατρικὰ τοὺς ὑπευθύνους,
καταφεύγει στὸ ἔσχατον πνευματικὸν μέτρον καὶ «ἐν ἐπιτραχηλίῳ καὶ
ὠμοφορίῳ», ἐντέλλεται, ὅπως κάποτε ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι
«μετέρχονται», ἀλλὰ «καὶ ὅσοι ἀκολουθοῦσι εἰς αὐτὸ τὸ διαβολικὸν καὶ
παράνομον ἔργον τῆς φαρμασονίας νὰ εἶναι ἀφωρισμένοι καὶ κεκατηραμένοι».
Ἡ σκληρὴ αὐτὴ γλῶσσα τοῦ Κυπριανοῦ, σὲ μία πρώτη ἀνάγνωση τῆς
ἐγκυκλίου μπορεῖ νὰ ξενίζει, ἢ ἀκόμη περισσότερο, νὰ σκανδαλίζει κάποιους. Ἡ
ἀποτομία, ἡ ἀπειλή, ἀλλὰ καὶ ἡ καταιγίδα τῶν ἀναθεμάτων καὶ τῶν καταρῶν
ποὺ ἀναγράφονται, ἴσως νὰ προβληματίζει κάποιους κατὰ πόσον αὐτὸ εἶναι
εὐαγγελικό, εἶναι μέσα στὸ πνεῦμα τῶν λόγων τοῦ Θεοῦ καὶ τοῦ σωτηριώδους
ἔργου του. Κάποιος ἀμύητος περὶ τὰ πνευματικὰ εἶναι εὔκολο νὰ σκεφθεῖ ἔτσι.
Ὅμως τὰ πράγματα κατὰ πολὺ διαφέρουν αὐτῆς τῆς θέσεως.
Στὴν πνευματικὴ ζωὴ διακρίνονται τρεῖς κατηγορίες ἀνθρώπων. Ἡ διάκριση
αὐτή, πηγάζει ἀπὸ τὴν διάθεση τῆς ἴδιας τῆς καρδιᾶς τους, καὶ ἐξωτερικεύεται
μὲ τὰ ἔργα τους. Ἡ πλέον παραστατικὴ περικοπὴ ἡ ὁποία φανερώνει αὐτὴ τὴν
διαφορὰ εἶναι ἡ περικοπὴ τῆς κρίσεως, ἡ ὁποία προέρχεται ἀπὸ τὸ κατὰ Λουκᾶν
εὐαγγέλιο καὶ ἀναγινώσκεται τὴν Κυριακὴ τῆς Ἀπόκρεω . Ἐκεῖ ὁ Χριστὸς
62
ἐμφανίζεται νὰ κάθεται ἐπὶ θρόνου δόξης καὶ νὰ διαχωρίζει τοὺς ἀνθρώπους σὲ
δύο μεγάλες κατηγορίες, τοὺς δικαίους καὶ τοὺς ἁμαρτωλούς.
Ἀλλὰ καὶ σὲ ἄλλα χωρία τῆς Καινῆς Διαθήκης ἀναφέρονται παρόμοιοι
χαρακτηρισμοί. Αὐτὸ γίνεται γιατὶ κάθε ἄνθρωπος διαφέρει ἀπὸ τὸν
συνάνθρωπό του καὶ ἡ ἀντιμετώπιση, ἢ καλύτερα ἡ προσέγγιση, γίνεται
ἀναλόγως τῆς ψυχικῆς καταστάσεως τοῦ καθενός. Γι’ αὐτὸ τὸν λόγο, διὰ μὲν
τοὺς ἁμαρτωλοὺς ὁ Χριστός μας προβάλλει τὰ αἰώνια κολαστήρια, ὥστε μὲ τὸν
φόβο τῆς τιμωρίας νὰ τοὺς σωφρονίσει, διὰ δὲ τοὺς δικαίους ἐπαγγέλλεται τὰ
αἰώνια ἀγαθὰ τοῦ παραδείσου.
Στὴν τρίτη κατηγορία ἀνήκουν οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀγωνίζονται μὲ ἀγάπη
καὶ φιλότιμο, χωρὶς νὰ φοβοῦνται τὴν κόλαση, μὰ καὶ χωρὶς νὰ ἀναμένουν τὸν
παράδεισο, μόνο καὶ μόνο γιατὶ ἀγαποῦν καὶ δὲν θέλουν νὰ στενοχωρήσουν τὸν
Θεό, ἀλλὰ νὰ τὸν ἀποκτήσουν μέσα τους. Γι’ αὐτοὺς ὁ Θεὸς προσφέρει τὸν ἑαυτό
του σὲ μία πιὸ ἔντονη καὶ αἰσθητὴ ἀγαπητικὴ ἕνωση.
Ἀντιπαραβάλλοντας τὰ γραφικὰ χωρία μὲ τὴν ἐγκύκλιο τοῦ Κυπριανοῦ,
παρατηροῦμε ταυτοσημία στὸν λόγο. Γιατὶ καὶ ὁ Κυπριανός, μέσα στὸ κλῖμα καὶ
τὸ πνεῦμα τοῦ Εὐαγγελίου κινούμενος, διὰ μὲν τοὺς ἀποστάτες καὶ
ἀποκόψαντες τοὺς ἑαυτούς τους ἀπὸ τὴν ἁγία μάνδρα τοῦ Χριστοῦ προβάλλει
τὴν τιμωρία, ἀφ’ ἑνὸς γιὰ νὰ τοὺς δείξει πόσο μακρυὰ ἀπὸ τὸν Θεὸ βρίσκονται,
καὶ ἀφ’ ἑτέρου ἐπιδιώκοντας μὲ τὸν φόβο αὐτὸ νὰ τοὺς ἀφυπνίσει γιὰ νὰ

62 Ματθ. κε΄ 31-46.

13