Page 8 - milenkovits-palamas

και Θεοδόσιος. Aρχικά αποσύρθηκε στο όρος Παπίκιο και μετά σε διάφορες
τοποθεσίες στο Άθω.

Αρχικά βρέθηκε στο Βατοπέδι υπό την καθοδήγηση του ησυχαστή
Νικοδήμου στο κοινόβιο της Μεγίστης Λαύρας, όπου έγινε ψάλτης από τον εκεί

ηγούμενο, και μετά από τρία χρόνια έγινε ερημίτης στην Γλωσσία, υπό την
καθοδήγηση του μοναχού Γρηγορίου. Σύμφωνα με φιλοπαλαμικές πηγές λόγω

επιδρομών Τούρκων πειρατών στην περιοχή του Άθω ενώ θέλησε να ταξιδέψει

στα Ιεροσόλυμα και στο Σινά, τελικά στάθμευσε στην Θεσσαλονίκη. Οι

κατοπινοί πολέμιοί του θεώρησαν ως αίτιο φυγής του τον φόβο να μη θεωρηθεί

μεσσαλιανιστής, επειδή οι τελευταίοι παρέβλεπαν τα ιερά μυστήρια προκημένου

να αφοσιωθούν αποκλειστικά στην προσευχή. Κατά τους πολέμιούς του στη

διάρκεια της παραμονής του στα μοναστήρια του Παπικίου ήλθε σε επαφή

με Βογομίλους, οι οποίοι ασκούνταν στο Πάτερ ημών το οποίο έλεγαν επτά

φορές την ημέρα πέντε φορές την νύχτα. Ήλθε σε επαφή μαζί τους μόνο για να

τους προσηλυτίσει κατά τον Φιλόθεο Κόκκινο εγκωμιαστή του Παλαμά, ενώ

επίσης ήδη από τα πρώτα βήματά του στον μοναχισμό συγκρούσθηκε με αυτούς.

Το 1326 χειροτονήθηκε ιερέας στην Θεσσαλονίκη από τον Ιωάννη Καλέκα.

Στη Θεσσαλονίκη έγινε μέλος σε ένα είδος πνευματικού κύκλου, εμπνευστής

του οποίου ήταν ο Ισίδωρος, μαθητής του Γρηγόριου Σιναΐτη και που

αποσκοπούσε στην διάχυση εκτός μοναστηριών της άσκησης της

προσευχής. Αργότερα αναχώρησε μαζί με δέκα ακόμα ιερείς για

την Βέροια, όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια, εφαρμόζοντας αυστηρή

απομόνωση.

Ο θάνατος της μητέρας του τον απομάκρυνε προσωρινά

στην Κωνσταντινούπολη και οριστικά το 1331 εγκαταστάθηκε στο Άγιο Όρος.

7