Page 20 - mylonas-ekklisiastikes-prosopikotites

εφοδίων μειώνουν τον ζήλο των ανθρώπων, με αποτέλεσμα να στρατολογηθεί μικρός

αριθμός μαχητών και οι οπλαρχηγοί να αναλώνονται διαρκώς σε διαφωνίες. Ωστόσο,
ο Καΐρης με εμπνευσμένα εθνεγερτικά κηρύγματά του, κατορθώνει να εξαλείψει τις

παλαιές έχθρες και να εμφυσήσει εκ νέου τον ενθουσιασμό στους στρατιώτες. Αλλά
όμως οι Τούρκοι που κινήθηκαν εναντίον των υπερτερούν κατά πολύ σε αριθμό κι

εξοπλισμό. Στη μάχη οι Έλληνες ηττώνται και ο Καΐρης δέχεται τρεις σφαίρες.
Αναγκάζονται, λοιπόν, να υποχωρήσουν προχωρώντας προς τα βορειοδυτικά σε

άγνωστες περιοχές. Προχωρούν μόνο νύχτα και τους καθοδηγεί ο Καΐρης βάσει

αστρονομικών παρατηρήσεων και υπολογισμών. Η ταλαιπωρία είναι απερίγραπτη,
καθώς λιμοκτονούν και αναγκάζονται να προμηθεύονται άγρια χόρτα και καρπούς

δέντρων που συλλέγουν στο σκοτάδι. Τελικώς, κατορθώνουν να φθάσουν στον

Ασπροπόταμο, όπου βρίσκουν καταφύγιο και περιποίηση στην οικία τού στρατηγού
Στουρνάρα, ο οποίος έπεσε μαχόμενος στο Μεσολόγγι. Από τον Ασπροπόταμο, ο

Καΐρης κατεβαίνει στην Κόρινθο κι από κει μεταβαίνει στην Άνδρο, όπου και
παραμένει επί δύο μήνες προκειμένου να θεραπευθούν τα τραύματά του, ιδίως η πληγή

στην κνήμη, η οποία θα μεταβληθεί σε χρόνιο έλκος και θα τον ταλαιπωρεί σε όλη την
ζωή. Μόλις συνέρχεται κάπως από τα τραύματά του, πρώτη του φροντίδα είναι να

οργανώσει σε στρατιωτικό σώμα, επανδρωμένο με τους Κυδωνιείς που κατέφυγαν

86
στην ελεύθερη Ελλάδα .
Εκτός όμως από μαχητής, ο Καΐρης εκλέγεται σταθερά πληρεξούσιος της

Άνδρου στις εθνικές συνελεύσεις. Μάλιστα, παρακολούθησε τις εργασίες της Α΄
Εθνοσυνέλευσης στην Επίδαυρο (20 Δεκεμβρίου 1821–15 Ιανουαρίου 1822), χωρίς

επίσημη ιδιότητα, ως άτυπος εκπρόσωπος των Κυκλάδων. Τον Μάιο του 1823, έγινε
μέλος επιτροπής για την επεξεργασία και διόρθωση των «εγκληματικών νόμων» και

του «οργανισμού των δικαστηρίων». Στην επιδημία τύφου, που ξέσπασε στο Ναύπλιο

το 1824, παρά την κλονισμένη υγεία του βοήθησε με αυταπάρνηση τους
χειμαζόμενους. Τον Απρίλιο του 1824, υπέβαλε την παραίτηση του από το αξίωμα του

βουλευτή λόγω της κλονισμένης υγείας του, που έγινε δεκτή από το Βουλευτικό Σώμα

με ευχαριστίες. Οι Ανδριώτες όμως, επέμειναν να τους εκπροσωπεί στο Βουλευτικό.
Το Σεπτέμβριο του 1824, επέστρεψε στην Πελοπόννησο ως παραστάτης Άνδρου για

τη Γ’ Βουλευτική Περίοδο και ανέλαβε και προσωρινά την προεδρία του Βουλευτικού

86 Α. Γούδας, Βίοι παράλληλοι των επί της αναγέννησης της Ελλάδας διαπεπρεψάντων ανδρών, τ. Α΄, σ.
145-182.

21