Page 14 - papaioannou-prosopo

Ο σύγχρονος άνθρωπος-πιστός αιωρείται και αμφιταλαντεύεται μεταξύ του
πραγματικού κόσμου της ενοριακής κοινότητας που τον καλεί σε μια προσωπική

συνάντηση με τον Χριστό και τον συνάνθρωπό του και του εικονικού κόσμου του

διαδικτύου, ο οποίος δεν είναι φανταστικός ούτε ανεξάρτητος από τη ζωή και την κοινωνία
των ανθρώπων, αφού «το διαδίκτυο είναι ένα πλέγμα που διαμορφώνει ανθρώπινες

εμπειρίες και όχι ένα απλό όργανο επικοινωνίας και πληροφόρησης», το οποίο επηρεάζει
την συμπεριφορά των ανθρώπων. Όμως η εύκολη και χωρίς κόστος πρόσβαση σε

θεολογικές πληροφορίες, αλλά και θρησκευτικά δρώμενα, οδηγεί ενδεχομένως σε μια
παράκαμψη της Εκκλησίας (νοούμενης ως τοπικής ενορίας), ως παραδοσιακής πηγής

πληροφορίας σχετικά με το θείο, η οποία θα μπορούσε να εκληφθεί ως μια νέα μορφή

εκκοσμίκευσης ή νέα μορφή θρησκευτικότητας προσαρμοσμένης στις προσωπικές ανάγκες
και επιθυμίες του ατόμου.

Παράλληλα τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται μια συντονισμένη σύγκλιση των
μέσων (διαδικτύου, τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών μεταδόσεων), η οποία έχει οδηγήσει

στην ενσωμάτωση στοιχείων της τελετής της Θεία Λειτουργίας στον εικονικό χώρο του
διαδικτύου, με ορατό τον κίνδυνο μετατροπής της Θείας Λειτουργίας από διαπροσωπική

και υπερβατική επικοινωνία σε οπτικοακουστική εμπειρία, στην οποία ο χρήστης του

διαδικτύου συμμετέχει ως θεατής σε μια παράσταση όπου πρωταγωνιστής δεν είναι το
μυστήριο της πρόγευσης της Βασιλείας, αλλά το ίδιο το δρώμενο ως πληροφορία.

Στο τέταρτο κεφάλαιο με αφετηρία την οντολογία του προσώπου κατά την Ορθόδοξη
Θεολογία από την εποχή των Πατέρων έως τη σημερινή εποχή θα διερευνήσουμε τις

προκλήσεις με τις οποίες βρίσκεται αντιμέτωπο το πρόσωπο, από την εκτεταμένη διάδοση

της ψηφιακής τεχνολογίας και του διαδικτύου. Η μετανεωτερική εποχή χαρακτηρίζεται από
την κυριαρχία του τεχνολογικού καταναλωτικού μοντέλου, το οποίο επηρεάζει κάθε

ανθρώπινη δραστηριότητα με σημαντικές επιπτώσεις στην ίδια την αντίληψη του ανθρώπου
για τον εαυτό του, προσδίδοντας στην έννοια της οντολογίας ψηφιακή διάσταση

αποδομώντας θεμελιώδεις ανθρωπολογικές σταθερές, όπως η σωματικότητα ή η

μοναδικότητα της ταυτότητας. Το ψηφιακό οικοσύστημα αποτελεί ψηφιακή αλληγορία του
φυσικού χώρου, υποκαθιστά το ανθρώπινο πρόσωπο με το είδωλό του, δημιουργώντας μια

νέα οντολογία με ανυπολόγιστες συνέπειες σε κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής
(σεξουαλικότητα, διαπροσωπικές σχέσεις, εργασία και παραγωγή, λειτουργία των θεσμών,

τεχνολογική ανάπτυξη και φυσικό περιβάλλον, θρησκευτικότητα, κ.α.

xiv