Page 16 - papaioannou-prosopo
P. 16

προσδιορίζουν τόσο το θείο όσο και το ανθρώπινο πρόσωπο είναι η αλήθεια, η ελευθερία
                  και η αγάπη που πραγματώνεται μέσω της ελευθερίας.

                       Αν για τη θεολογία της Εκκλησίας το ανθρώπινο πρόσωπο κατέχει κεντρικό ρόλο, θα

                  μπορούσαμε να διακρίνουμε τα χαρακτηριστικά του, έτσι όπως περιγράψαμε προηγούμενα,
                  στις ψηφιακές αλληλεπιδράσεις της εικονικής πραγματικότητας των κοινωνικών δικτύων;

                  Είναι δυνατόν να διακρίνει κανείς θεολογική υπόσταση σε έννοιες όπως εικονικό πρόσωπο,
                  εικονική σχέση, εικονική ελευθερία, εικονική αγάπη ή ακόμη και εικονική αγιότητα;

                  Η έννοια του ανθρώπου προσώπου αποκτά ιδιαίτερη σημασία στις ημέρες της πανδημίας
                  του  κορονοϊού  όπου  τα  περιοριστικά  μέτρα  οδήγησαν  σε  μια  αναγκαστική  από-

                  προσωποποίηση των σχέσεων.

                        Στο πέμπτο κεφάλαιο της εργασίας θα διερευνήσουμε την θέση, αν μπορεί να υπάρξει
                  θέση,  των  ιερών  μυστηρίων  στον  εικονικό  χώρο  του  διαδικτύου  και  αν  σε  έκτακτες

                  συνθήκες, όπως αυτές της πανδημίας του κορονοϊού θα μπορούσαν κάποια από αυτά, όπως
                  για  παράδειγμα  η  Θεία  λειτουργία,  να  τελεστούν  διαδικτυακά.  Αν  δηλαδή  η  ορθόδοξη

                  θεολογία  και  η  εκκλησιαστική  πράξη  μπορεί  να  καταστεί  λειτουργική  στο  πλαίσιο  του
                  ψηφιακού οικοσυστήματος, χωρίς να διακινδυνεύσει την αλλοίωση του σωτηριολογικού

                  της μηνύματος εγκλωβισμένη στην τεχνολογία της θέωσης, η οποία στην μετανεωτερική

                  εποχή διαμορφώνει μια ναρκισσιστική ανθρωπολογία με κέντρο αναφοράς τον «εαυτό» και
                  την εκκοσμικευμένη σωτηρία. Θα μπορούσε δηλαδή να υπάρξει μία online «σύναξη επί το

                  αυτό» για την τέλεση της Θείας Λειτουργίας, ζωντανής πράξης της Εκκλησίας;
                       H  ενσωμάτωση  στο  ψηφιακό  οικοσύστημα  της  ζωντανής  μετάδοσης  της  Θείας

                  Λειτουργίας, η οποία φαίνεται ότι ήταν μονόδρομος κατά την περίοδο της πανδημίας και

                  στην  οποία  ο  οποιοσδήποτε  ενδιαφερόμενος  μπορούσε  να  έχει  πρόσβαση  χωρίς
                  χωροχρονικούς περιορισμούς  θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι συνιστά «σύναξη επί το

                  αυτό» με τα ίδια χαρακτηριστικά και την ίδια πνευματικότητα που διέπουν τη σύναξη της
                  κοινότητας στη φυσική Εκκλησία, όταν μάλιστα η εικονική ζωή του διαδικτύου βασίζεται

                  στο φαίνεσθαι και συχνά στην ανωνυμία;

                       Τέλος, στο έκτο και τελευταίο κεφάλαιο θα εξετάσουμε τη στάση και τη δράση της
                  ορθόδοξης  Εκκλησίας  κατά  την  περίοδο  της  καραντίνας  λόγω  της  πανδημίας  του

                  κορονοϊού. Μιας περιόδου, η οποία βρήκε τις σύγχρονες κοινωνίες ανοχύρωτες απέναντι
                  σε αυτόν τον αόρατο εχθρό προκαλώντας πολυεπίπεδες κρίσεις και οδηγώντας στον θάνατο

                  εκατομμύρια συνανθρώπούς μας σε όλον τον κόσμο. Για τον χριστιανικό κόσμο, η περίοδος
                  από το ξέσπασμα της πανδημίας και την εφαρμογή των περιορισμών μέχρι σήμερα υπήρξε


                                                                                                       xvi
   11   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21