Page 17 - papaioannou-prosopo
P. 17

μια  περίοδος  έντονου  προβληματισμού,  αλλά  και  έντονων  αντιπαραθέσεων  τόσο  σε
                  θεσμικό επίπεδο, όπου δοκιμάστηκαν οι σχέσεις Εκκλησίας και πολιτείας όσο και επίπεδο

                  πιστών.

                      Η  ξαφνική  και  ταχύτατη  εξάπλωση  της  νόσου  του  κορονοϊού  βρήκε  την  επίσημη
                  Εκκλησία απροετοίμαστη στην αντιμετώπιση της νέας πρόκλησης και των συνεπειών της

                  σε  εκκλησιολογικό,  θεολογικό  ακόμη  και  ηθικό  επίπεδο  επιτρέποντας  κατά  αυτόν  τον
                  τρόπο  την  ανάπτυξη  συχνά  αντικρουόμενων  απόψεων  και  προτάσεων,  οι  οποίες

                  προκάλεσαν σύγχυση στους πιστούς και κλυδωνισμούς στην ενότητα της Εκκλησίας.
                       Στο κεφάλαιο αυτό θα εξετάσουμε στη συνέχεια τη στάση της Εκκλησίας απέναντι στα

                  ποικίλα ζητήματα που προέκυψαν από την πανδημία σε ποιμαντικό και θεολογικό επίπεδο.

                  Τα θεολογικά ζητήματα που προκύπτουν από την πανδημία δεν περιορίζονται μόνο στην
                  Θεία Λειτουργία ή στην μετάδοση της Θείας Κοινωνίας. Η Εκκλησία κλήθηκε να δώσει

                  απαντήσεις και σε επίπεδο βιοηθικής, όπως ο εμβολιασμός κατά του κορονοϊού.
                       Θα  διερευνήσουμε  τις  πρωτόγνωρες  για  την  σύγχρονη  εποχή  προκλήσεις  που  η

                  πανδημία του κορονοϊού έθεσε αντιμέτωπη την ορθόδοξη Εκκλησία της Ελλάδος και για
                  τις οποίες κλήθηκε να διαδραματίσει το δικό της ρόλο και θα τολμήσουμε μια θεολογική

                  αξιολόγηση της στάσης της ορθόδοξης Εκκλησίας της Ελλάδας ένα χρόνο σχεδόν μετά το

                  ξέσπασμα της πανδημίας.
                       Η αναστολή της λειτουργίας των ιερών ναών με την παρουσία πιστών τον Μάρτιο του

                  2020 λόγω της πανδημίας επιτάχυνε την ψηφιακή μετάβαση της Εκκλησίας. Αν και τα
                  διαθέσιμα στοιχεία είναι λιγοστά και διάσπαρτα, στην ενότητα αυτή θα προσπαθήσουμε να

                  σκιαγραφήσουμε  το  ψηφιακό  τοπίο,  το  οποίο  δημιουργήθηκε  τόσο  στο  πλαίσιο  της

                  λειτουργικής ζωής όσο και σε αυτό της θρησκευτικής ζωής. Η νέα πραγματικότητα που
                  δημιούργησε η πανδημία και η ανάγκη για συμμετοχή στην εκκλησιαστική ζωή σε μια

                  περίοδο,  όπου  τα  περιοριστικά  υγειονομικά  μέτρα  αποστέρησαν  στους  πιστούς  τη
                  δυνατότητα πρόσβασης στους τόπους λατρείας, ενέτεινε και επιτάχυνε την παρουσία της

                  Εκκλησίας στο ψηφιακό οικοσύστημα και στα ψηφιακά κοινωνικά δίκτυα.

                        Στο  πλαίσιο  αυτής  της  εργασίας  θα  διερευνήσουμε  τις  συνέπειες  και  τις
                  μακροπρόθεσμες επιδράσεις της ψηφιοποίησης της Θείας Λειτουργίας και τις επιπτώσεις

                  αυτής  της  ψηφιοποίησης  στο  ανθρώπινο  πρόσωπο.  Στο  διαδίκτυο  ο  άνθρωπος  δεν
                  προσλαμβάνεται  ως  όλος  άνθρωπος  σε  όλες  του  τις  διαστάσεις  αλλά  ως  ένα  ψηφιακό

                  αντίτυπο, του οποίου η υπόσταση μπορεί και να μην ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
                  Επίσης,  η  αδυναμία  ολοκληρωμένης  ευχαριστιακής  εμπειρίας  εξ  αποστάσεως  σε  μια


                                                                                                      xvii
   12   13   14   15   16   17   18   19   20   21   22