Page 18 - stylianidou-astheneis

τράχηλο της μήτρας, το λαιμό και τους μαστούς. Ο Γαληνός (131-200 μ.Χ.) διέκρινε

τον καρκίνο από τη σκληρότητα, την ακινησία και τους πόνους που προκαλούσε.
Παρομοίασε κι αυτός τον καρκίνο με τον κάβουρα, λόγω της ομοιότητας των

αποφύσεων του όγκου του μαστού με τα πόδια του κάβουρα. Καρκινικοί όγκοι έχουν
εντοπιστεί και σε αιγυπτιακές μούμιες, όπως, για παράδειγμα, εκτεταμένος καρκίνος

των ωοθηκών, με κοιλιακές μεταστάσεις, που εντοπίστηκε σε μια μούμια γυναίκας. Ο
Ρωμαίος Aulus Cornelius Celsus (30 π.Χ. – 50 μ.Χ.) στο έργο του "De Medicina libri

octo" (Οκτώ βιβλία περί Ιατρικής) κάνει κι αυτός μια κλινική περιγραφή του καρκίνου.

(Μάλλιου κ.α., 2006).
Καταγραφές από την αρχαία Ινδία (Αγιουβέρδα) περιέχουν περιγραφές για διάφορα

είδη καρκίνου, όπως της στοματικής κοιλότητας, του φάρυγγα, του οισοφάγου και του

ορθού. Οι καταγραφές αυτές αποδεικνύουν ότι ο καρκίνος ήταν μια ασθένεια που
μπορούσε να διαγνωστεί με επιτυχία εδώ και 2500 χρόνια, θεωρούνταν όμως ανίατη. Ο

καρκίνος του μαστού είναι ένα από τα είδη της νόσου αυτής, το οποίο είχε μελετηθεί
πολύ καλά από τους γιατρούς της Αρχαίας Ελλάδας και του Βυζαντίου, επειδή έκανε

συχνά την εμφάνισή του. (Perry, 2001). Μάλιστα, ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι ο
Δημοκήδης, ένας περίφημος γιατρός της Αρχαιότητας, θεράπευσε τη γυναίκα του

βασιλιά Δαρείου, την Άτοσα, από ένα καρκίνωμα του μαστού το 520 π.Χ. Στις πιο

πρώιμες καταγραφές για τον καρκίνο του μαστού, αλλά και για τα υπόλοιπα είδη
καρκίνου, συγκαταλέγεται ένας αιγυπτιακός πάπυρος του 2.500 π.Χ., ο οποίος

ανακαλύφτηκε από τον Αμερικανό αιγυπτιολόγο Edwin Smith και περιέχει διάφορα
ιστορικά χειρουργικών υποθέσεων. Με τον καρκίνο του μαστού ασχολείται και ο

Γαληνός, ο οποίος αναφέρει ότι στο γυναικείο μαστό οι καρκινικοί όγκοι αναπτύσσονται
με μεγαλύτερη συχνότητα και προτείνει τη χειρουργική επέμβαση σαν τη μόνη ελπίδα

θεραπείας, κι αυτή, βέβαια, όταν λαμβάνει χώρα κατά τα πρώιμα στάδια της νόσου και

είναι εφικτή η αφαίρεση ολόκληρης της περιοχής που έχει προσβληθεί. Σύμφωνα με τις
πηγές μας, στην Αρχαία Ελλάδα και στην Αρχαία Αίγυπτο τα περιστατικά καρκίνου του

μαστού αντιμετωπίζονταν θεραπευτικά με καυτηριασμό. (Zacharaki, Stamatakos,

2004).
Για πολλούς αιώνες η επιστημονική κοινότητα πίστευε ότι ο καρκίνος προκαλείται

από την εξαγγείωση των οργανικών χυμών. Αργότερα όμως, με την ανάπτυξη της
παθολογικής ανατομικής, τον 18ο αιώνα, άρχισαν να διατυπώνονται οι πρώτες

ο
αιτιοπαθογενετικές θεωρίες. Έτσι, κατά τον 18 αιώνα ο Bernard Peyrihle υποστήριξε
την ιογενή αιτιολογία του καρκίνου. Την ίδια περίπου περίοδο ο Σκοτσέζος John Hunter

18