Ο Βασίλης Νικολαΐδης γεννήθηκε το 1915 στην Κωνσταντινούπολη. «Τα πρώτα του μαθήματα τα έλαβε από τον πατέρα του, ιερέα Καλλίνικο Νικολαΐδη και αργότερα από τον Κωνσταντίνο Πρίγγο. Απόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής και του Κρατικού Τουρκικού Ωδείου, δίδαξε Βυζαντινή Μουσική στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και Ευρωπαϊκή Μουσική στα Γυμνάσια της Πόλης, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή και στο Ζωγράφειο.
Έψαλε σε διαφόρους ναούς της Πόλης μέχρι το 1965 και μετά την απέλαση του Θρ. Στανίτσα και τον ξαφνικό θάνατο του Νικ. Δανιηλίδη, εκλήθη στον Πατριαρχικό Ναό ως Άρχων Πρωτοψάλτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας, θέση που τίμησε άριστα με την ικανότητα και την εμπειρία του. Διηύθυνε τη Χορωδία των Μουσικόφιλων Κωνσταντινουπόλεως και συνέθεσε πολλά μαθήματα, χερουβικά, κοινωνικά, λειτουργικά και ψαλμούς, τα οποία εξέδωσε …». Επίσης ο Βασίλης Νικολαΐδης, «ακούγεται» σε δίσκους που κυκλοφόρησε το «Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο Λονδίνου», «μετά από ζωντανή ηχογράφηση στον Πατριαρχικό Ναό, τη Μεγάλη Εβδομάδα του 1981». Πέθανε το 1985.[1]
[1] Τολίκα Ο., 1993, Επίτομο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό της Βυζαντινής Μουσικής, εκδ. Ευρωπαϊκό Κέντρο Τέχνης, Αθήνα, σελ. 252
Δοξολογία ήχος δ΄«άγια».
