Τα δημοτικά τραγούδια στη πλειοψηφία τους εξυμνούν την αγάπη και τους καημούς της. Ένα απ΄αυτά είναι και το τραγούδι που ακολουθεί. Προέρχεται από τον Πολύγυρο της Χαλκιδικής και περιγράφει την ιστορία δύο νέων που άθελα τους βρίσκονται αρραβωνιασμένοι με πρόσωπα που δεν επιθυμούν. Η αναφορά στην εορτή του Άι-Λιά μας δείχνει την εποχή που διαδραματίστηκε η ατυχής ιστορία αγάπης.
Η υπόθεση του τραγουδιού έχει ως εξής: Η Γερακίνα είναι κλεισμένη μέσα στο σπίτι της ανήμερα του Αι-Λιά, ημέρα μεγάλης πανήγυρης για την περιοχή. Παραπονείται στη μάνα της για το κακό που τη βρήκε εξ αιτίας της. Είναι αρραβωνιασμένη με τον Μαυρουδή που είναι φτωχός και δεν την αγαπά, ενώ ο Θανάσσης που θέλει για άντρα της είναι αρραβωνιασμένος με άλλη κοπέλα του χωριού, τη Χαντζίνα. Τότε η μάνα της Γερακίνας διαλύει τον αρραβώνα της Γερακίνας με τον Μαυρουδή και καλεί τον Θανάσση για αρραβώνα με την Γερακίνα. Στο άκουσμα αυτό η Χαντζίνα βγαίνει στα βουνά σαν τρελή και τελικά πεθαίνει από τον καημό της.
Ο χορός είναι συρτός με ιδιαίτερους βηματισμούς, σε τρόπο που σχετίζεται με τον πλ.δ΄, και στίχο ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο. Η εκτέλεση του τραγουδιού προέρχεται από τον ψηφιακό δίσκο που εξέδωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Πολυγύρου.
Σήμιρα είνι τ Άι-Λια κι τ’ Άι-Λιά η μέρα.
Κόσμους πααίν στουν «Αι-Λιά κι η Γιρακίνα κλαίει,
κι μάνα της την έλιγι κι την παρηγορούσι:
Τί κλαις, μαρ’ Γιρακίνα μου, τί κλαις κι τί σι νοιάζει;
Τί να μην κλαίου, μάνα μου, κι τί να μη μι νοιάζει,
τρία πιδιά μί γύριψαν, τα τρία αρχουντουπαίδια
κι συ μι αρραβώνιασις του λιόφτουχου της χώρας.
Σώπα, μαρ’ Γιρακίνα μου, κι μην παραπουνιέσι
θα διώξουμι του Μαυρουδη να πάρεις του Θανάση.
Του Θανάση π’ άγαπώ, τουν παίρνει η Χατζίνα.
Φέρ’ τα, Θανάση, τα φλουριά, φέρε το δαχτυλίδι
για να χαρεί η Τζαφέρινα να πικραθεί η Χατζίνα.
Χατζίνα το αρνήθηκε σημάδια για να δώσει,
κι βγήκι εξου στα βουνά, έχασι του μυαλό της.
