Οι ύμνοι με το περιεχόμενό τους φανερώνουν την βιούμενη παροντοποίηση των γεγονότων της Θείας Οικονομίας. Οι χρησιμοποιούμενες τακτικότατα ενεστωτικές εκφράσεις «σήμερον», «Την σήμερον μυστικώς», καλούν τους πιστούς να ζήσουν σαν να ήταν παρόντες αυτά που συνέβησαν και να δεχθούν την αγιαστική χάρη των σωτηριωδών γεγονότων. Με αυτό τον τρόπο ο κάθε μοναχός και ο κάθε πιστός βιώνει την ενότητα του χρόνου, ζει τα παρελθόντα και προγεύεται τα έσχατα.
Υπό αυτήν την έννοια καλούνται όλοι να δουν την πτώση των πρωτοπλάστων ως πιθανότητα δικής του πτώσης, την Γέννηση του Κυρίου ως δική του αναγέννηση, την Σταύρωση ως δικό του πνευματικό αγώνα, την Ανάσταση ως δική του υπέρβαση και νίκη κατά του θανάτου και την φθοράς.
Η Εκκλησία με αυτές τις προϋποθέσεις ψάλει τα Κεγραγάρια και πολλούς άλλους ύμνους π.χ. Πασαπνοάρια, Τιμιωτέρα, Χερουβικό Ύμνο κ.α. καθημερινώς και αδιαλείπτως και κάθε φορά λογίζεται ως η πρώτη φορά.
Χορός Σιμωνοπετριτών, «Κύριε εκέκραξα», ήχος α΄
