Page 16 - Πάσχα των Ελλήνων

ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 38 / Πάσχα των Ελλήνων / 29 Απριλίου 2016 www.pemptousia.gr

Το Πάσχα -θεολογικά και όχι μόνο- συνδέεται με τη θεί από τους συγχωριανούς του για πολλές δεκαετίες: …
Σταύρωση, τον θάνατο του Ιησού, τη χαρά της Αναστάσε- ὅστις ἀπὸ τριάκοντα ἐτῶν δὲν εἶχε κατέλθει εἰς τὴν πό-
ώς Του -την ανατροπή των φυσικών «δεδομένων»- και με λιν, κ᾽ ἐμόναζεν εἰς μίαν καλύβην, ἢ μᾶλλον σπηλιάν, τῆς
την «ανακαίνιση» του ανθρώπου. Και στα τρία πασχα- ὁποίας τὸ στόμιον εἶχε κτίσει μὲ τὰς χεῖράς του. Ἔβοσκεν
λινά διηγήματα συναντάμε θανάτους. Και μάλιστα αυτοί ὀλίγας αἶγας, καὶ δὲν συνανεστρέφετο κανένα ἄνθρωπον,
προηγούνται της κύριας αφήγησης. Στο Εξοχική λαμπρή παρὰ μόνον τὸν Μπαρέκον, τὸν μέγαν αἰγοτρόφον τοῦ
ο παντογνώστης αφηγητής εξηγεί την αιτία για την οποία βουνοῦ, ὅστις εἶχε κοπάδι ἀπὸ χίλια γίδια. Εἰς αὐτὸν ἔδι-
ο παπα-Βαγγέλης, ο εφημέριος και ηγούμενος του Αγί- δε τὸ ὀλίγον γάλα του, λαμβάνων ὡς ἀντάλλαγμα ὀλίγα
ου Αθανασίου, αδυνατεί να φτάσει στο συνοικισμό των παξιμάδια, παστὰ ὀψάρια, καὶ πότε κανὲν τρίχινον φόρε-
Καλυβίων: τὸ προκομμένον πλοῖον, τὸ ὁποῖον ἐκτελεῖ μα ἢ μάλλινον σκέπασμα.
δῆθεν τὴν συγκοινωνίαν μεταξὺ τῶν ἀτυχῶν νήσων καὶ τῆς
ἀπέναντι ἀξένου ἀκτῆς, σχεδὸν τακτικῶς δὶς τοῦ ἔτους, Και στο διήγημα Το Χριστός Ανέστη του Γιάννη, το κεί-
ἤτοι κατὰ τὶς δυὸ ἀλλαξοκαιριές, τὸ φθινόπωρον καὶ τὸ μενο ξεκινά με το φαιδρό πρόσωπο ενός από τους «λη-
ἔαρ, βυθίζεται, καὶ συνήθως χάνεται αὔτανδρον· … καὶ τὴν στές του Δηλεσίου» -ο οποίος συμμετείχε στη σφαγή των
φορὰν ταύτην, τὸ ταχύπλουν, λήγοντος τοῦ Μαρτίου, τοῦ Άγγλων και Ιταλών περιηγητών μαζί με άλλους από την
ἀποχαιρετισμοῦ τοῦ χειμῶνος γενομένου, εἶχε βυθισθεῖ. ομάδα των Αρβανιτάκηδων· η σφαγή στο Δήλεσι συνέβη
Η μετάνοια στα Πασχαλινά διηγήματα τη Μεγάλη Πέμπτη του 1870 και οδήγησε σε πτώση της
κυβέρνησης Ζαΐμη και σε σοβαρό διπλωματικό επεισόδιο
του Παπαδιαμάντη με Αγγλία και Ιταλία- ο συγκεκριμένος ληστής: Τὴν ὥραν
ποὺ τοὺς ἐτουφεκοβολοῦσαν τ᾿ ἀποσπάσματα, ἐλλοχεῦον
Στο διήγημά του Ο Αλιβάνιστος ο θάνατος του ήρωα εί- ὄπισθεν πυκνῶν θάμνων καὶ βράχων τὸ παλληκάρι ἐκεῖνο
ναι «κοινωνικός», ο μπαρμπα-Κόλιας είχε απομακρυν- τῆς Ρούμελης, ἴσως διότι τὸ ταμπούρι του τοῦ ἐφαίνετο

Σελίδα 16