Page 20 - Πάσχα των Ελλήνων
P. 20

ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 38 /  Πάσχα των Ελλήνων / 29 Απριλίου 2016                                                                                                        www.pemptousia.gr














































                 Τα τραγούδια του Πάσχα




                 Συχνά, όταν πηγαίνω στην ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής, μου είναι δύσκολο να
                 προσδιορίσω αν ο Θεός που κηδεύεται είναι ο Χριστός ή ο Άδωνις, γράφει ο Γιώργος
                 Σεφέρης στις ημερολογιακές του σημειώσεις, συνοψίζοντας την αίσθηση και το βαθύτερο
                 περιεχόμενο αυτών των ημερών.




             αϊκά έθιμα και τελετουργίες στενά δεμένα με το   τους στον πάνω κόσμο για ν’ αναγεννηθεί μαζί τους η
         Λλόγο, τη μουσική, τον χορό έρχονται να συναντήσουν   φύση βρίσκοντας «την καλή και τη γλυκιά της ώρα». Και
         το ήθος και την ψυχολογία του Ελληνισμού που, από την   πράγματι ο Απρίλιος (παίρνοντας τ’ όνομά του από το
         αρχαιότητα, κάθε χρόνο τέτοιες μέρες καλείται να εντα-  λατινικό ρήμα aperio: ανοίγω ) ήταν ο μήνας ο αφιερω-
         φιάσει και ν’ αναστήσει γιορταστικά τον Θεό του. Επί-  μένος στην Αφροδίτη, γιορτάζοντάς την με αγρυπνίες και
         κληση για τη γονιμότητα της φύσης που ξαναγεννιέται   τραγούδια από τις γυναίκες, θρηνητικά για τον θάνατο
         κι εξορκισμός για κάθε δύναμη που μπορεί να την απει-  αλλά κι ερωτικά για το κάλλος του Άδωνι.
         λήσει. Σύμβολα, τελετές, ύμνοι, τραγούδια, μουσικές και
         χοροί που διατρέχουν τους αιώνες. Αξίες ενός πολιτισμού   Με ανάλογο τρόπο η χριστιανική Μεγάλη Μητέρα-Θεά,
         ανθρωποκεντρικού, που δίνει στους θεούς του ανθρώπι-  η Παναγία, θρηνεί: Ω γλυκύ μου έαρ… πού έδυ σου το
         νη διάσταση, βιώνοντας τα πάθη και συμμετέχοντας στο   κάλλος για τον Χριστό που, όπως και ο Άδωνις, παρουσι-
         μαρτύριό τους, λατρεύοντας τη Μάνα και τη Γυναίκα σαν   άζεται στον ιερό θρήνο της Ακολουθίας ο ωραίος κάλλει
         την ιέρεια που θα διακονήσει τα τρία μεγάλα μυστήρια   παρά πάντας βροτούς. (Τέτοιος ύμνος για το σωματικό
         της ζωής: τη Γέννηση, τον Έρωτα και το Θάνατο.       κάλλος του Χριστού δεν έχει ποτέ άλλοτε ξαναγίνει παρά
                                                              μόνο τη Μεγάλη Παρασκευή, γράφει ο καθηγητής Κ. Ρω-
         Ήδη από τα προϊστορικά χρόνια, η Θεά της γονιμότητας   μαίος ).
         (Δήμητρα)   και  η θεά του Έρωτα (Αφροδίτη)  θρηνούν
         το νεκρό παιδί (Περσεφόνη) ή τον χαμένο στο άνθος της   Και οι γυναίκες της Μακεδονίας (στις Σέρρες) συνήθιζαν
         νιότης του εραστή (Άδωνι), αναμένοντας την επιστροφή   στην περιφορά του Επιταφίου να βγάζουν στο παράθυρο


         Σελίδα 20
   15   16   17   18   19   20   21   22   23   24   25