Page 5 - Οσιακές Μορφές του Καιρού μας

www.pemptousia.gr
κλάσεων που κληρονόμησε εκείνη και εκ των αντα-
νακλάσεων αυτών να διαμορφώνεται μέσα του ο
σεβασμός και η αγάπη του προς τον Θεό.
Η παιδική ηλικία του Γέροντα διέφερε από την ζωή
των άλλων παιδιών που ως προτεραιότητά τους εί-
χαν το παιχνίδι, κάτι πολύ φυσικό για την ζωή τους.
Ο ίδιος ήταν σοβαρός και αγαπούσε πολύ την εκκλη-
σία και την παραμονή μέσα σ’αυτήν. Θαύμαζε την
ζωή του λειτουργού και ήθελε και ο ίδιος να διακο-
νήσει τον Θεό με το ίδιο ιερό έργο. Είχε επιθυμία να
γίνει κληρικός, να ανήκει στον κλήρο του Κυρίου και
να ποιμάνει τα λογικά πρόβατα, την ποίμνη για την
οποία ο Χριστός πρόσφερε το αίμα του και την ζωή
του θυσία στον Επουράνιο Πατέρα του. Έλεγε χαρα-
κτηριστικά: «καθώς θυμάμαι τον εαυτό μου, πήγαινα
τακτικά στην εκκλησία και βοηθούσα τον ιερέα στο
ιερό βήμα, και έλεγα να με αξιώσει και μένα ο καλός
Θεός να γίνω ένας ιερεύς και να τον υπηρετήσω, και
ο καλός Θεός που ακούει τα πάντα άκουσε την παι-
δική μου προσευχή».
Ο Γέροντας βίωσε πολλά θαυμαστά γεγονότα στη ζωή
του και η διήγηση του βίου του θυμίζει τα συναξάρια
των αγίων τα οποία είναι γεμάτα από ανάλογες διη-
γήσεις και προκαλούν έκπληξη στους ανθρώπους που
δεν έχουν ανάλογες εμπειρίες τέτοιων πνευματικών
αποκαλύψεων – ενώ ταυτόχρονα ενισχύουν την πίστη
των ευσεβών χριστιανών στον Κύριο της δόξης.
Η αρχή των αποκαλύψεων αυτών ξεκίνησε από πολύ
νωρίς. Στην ηλικία των δέκα ετών, έζησε ένα θαυ-
μαστό γεγονός, όχι σε όνειρο αλλά ζωντανά. Είδε
τρεις αρχιερείς ντυμένους τα ιερά άμφια, να μπαί-
νουν στο σπίτι τους και να θυμιατίζουν τα δίδυμα της
οικογένειας, τον Γιώργο και την Αναστασία, και αυ-
θόρμητα είπε στην μητέρα του: «Βλέπεις τους τρεις
ιεράρχες;». Η μητέρα του τότε μονολόγησε με θαυ-
μασμό και φόβο Θεού «Τι βλέπει αυτό το παιδί;».
Το ίδιο βράδυ η μικρή αδερφή του Αναστασία άφησε
τον πρόσκαιρο κόσμο και πέρασε στον ουράνιο κό-
σμο του Θεού.
Ο γέροντας υπηρέτησε στον Ελληνικό στρατό στις
28 Οκτωβρίου του 1947 έως και τις 20 Μαρτίου του
1950. Μία πολύ δύσκολη περίοδος για την πατρίδα
μας, καθώς αυτά τα χρόνια συνέπεσαν με την περίοδο
που σπάραζε το δοκιμασμένο έθνος μας από τα δει-
νά του εμφυλίου πολέμου (1946-1949). Ο π. Ιωάννης
αγαπούσε πολύ την πατρίδα του και πονούσε πολύ
από τον βίαιο πόνο που βίωσε το Ελληνικό έθνος. Συ-
νήθιζε να λέει: «Αδελφός παρέδιδε στον θάνατο τον
αδελφό του, φοβερό πράγμα».
Βλέποντας το φόβο και τον θάνατο να κυριαρχούν
παντού, πονούσε πολύ και δεν άντεχε να βλέπει τους
ανθρώπους να υποφέρουν. Ο ίδιος του κινδύνευσε
πολλές φορές και σώθηκε από βέβαιο θάνατο. Η κυ-
ριαρχία του θανάτου πάνω στους ανθρώπους και η
Τεύχος 05 / Οσιακές μορφές του καιρού μας / 10 Δεκεμβρίου 2012 ΑΝΑΛΕΚΤΑ
απουσία της αγάπης συγκλόνισαν τον Γέροντα βαθύ-
τατα, έτσι κατέφευγε στην προσευχή για να σταματή-
σουν αυτά τα δεινά, να πάψουν οι άνθρωποι να βιαι-
οπραγούν, να διαφυλάξει ο Θεός τους ανθρώπους και
τον ίδιο από τον θάνατο και να βασιλεύσει η ειρήνη
στο έθνος μας. Προσευχόμενος κάποτε ο π. Ιωάννης
αξιώθηκε μία θαυμαστή αποκάλυψη: είδε την ώρα της
καρδιακής του προσευχής στον στρατιωτικό θάλαμο
τον Κύριο ζωντανό, όπως εικονίζεται στις εκκλησίες
μας, στην εικόνα του Παντοκράτορος και άκουσε την
φωνή του Κυρίου να τον καθησυχάζει. Πράγματι η
θεία πρόνοια τον προστάτεψε πολλές φορές και όπως
έλεγε και ο ίδιος: «Ευχαριστώ τον καλό Θεό που με
ενθάρρυνε και με γλύτωσε από το πυρ του πολέμου».
Τον Αύγουστο του 1949 τελείωσε ο εμφύλιος και ο
ίδιος αφού απολύθηκε, επέστρεψε σώος και αβλαβής
στο χωριό του κοντά στους γονείς του.
Ήταν ευσεβής άνθρωπος, πιστός στον Θεό, απλός,
ήσυχος, ευγενικός προς όλους, εργατικός και ντροπα-
λός. Η επιστροφή στο χωριό του, δεν ήταν μόνο επι-
στροφή στο πατρικό του, κοντά στους γονείς του, που
σεβόταν και τιμούσε, αλλά ήταν και επιστροφή στην
εκκλησία, που κατά την διάρκεια της θητείας του τού
έλειψε και αυτό τον στενοχωρούσε πολύ. Ενώ εργα-
ζόταν στα χωράφια δεν παρέλειπε να εκκλησιάζεται
τις Κυριακές, να μελετά την Αγία Γραφή και να δια-
βάζει χριστιανικά έντυπα της εποχής του.
Το 1955 σε ηλικία τριάντα ετών, άμεμπτος από σαρ-
κική αμαρτία, ήλθε σε νόμιμο γάμο με την Πολυξένη,
απέκτησε μαζί της τα τρία πρώτα του τέκνα, τη Θε-
οδώρα, τον Χρήστο, και την Σοφία. Οι δυσκολίες της
οικογενειακής ζωής δεν τον εμπόδισαν από τα πνευ-
ματικά του καθήκοντα. Εξάλλου, δεν μπορούσε να
ζει έξω από την εκκλησία και τη θεία λειτουργία και
έδειχνε πολύ ζήλο να είναι μέσα στον ναό, να ίσταται
ενώπιον του Θεού και να προσεύχεται για την σωτη-
ρία του και την σωτηρία όλων.
Δεν άργησε όμως να έλθει ο πειρασμός: πολλοί χω-
ριανοί που τον έβλεπαν να πηγαίνει με τέτοια σπουδή
στην εκκλησία, παρόλη την καθημερινή κούραση από
την εργασία του στους αγρούς, άρχισαν να τον πειρά-
ζουν σε τέτοιο βαθμό ώστε να τον αναγκάσουν να πη-
γαίνει κρυφά και να έχει λογισμούς να βραδύνει τον
τακτικό εκκλησιασμό του. Ευρισκόμενος τότε στον
χώρο της εργασίας του και συνομιλώντας με τους
λογισμούς εκείνους, δέχτηκε θεία υπόδειξη να μην
εγκαταλείψει την ιερή του συνήθεια, αλλά να εκκλη-
σιάζεται. Αυτή τη φωνή την άκουσε τρείς φορές στην
ζωή του και έκλαψε πικρά γιατί αισθάνθηκε πως λύ-
πησε τον Κύριο και τον πρόδωσε όπως ο απόστολος
Πέτρος. Έκτοτε δεν επανέφερε ποτέ ξανά τους λογι-
σμούς εκείνους μέσα του, πρόσεχε δε πολύ να μην λυ-
πήσει τον Κύριό του, όχι μόνο διά λόγων και έργων,
αλλά και διά των λογισμών του. Γνώριζε πολύ καλά
ότι το πονηρό πνεύμα πρώτα προσπαθεί να αποσπά-
σει τους ανθρώπους από την θεία ζωή με την υποβο-
Σελίδα 5