Page 8 - Οσιακές Μορφές του Καιρού μας
P. 8
ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 05 / Οσιακές μορφές του καιρού μας / 10 Δεκεμβρίου 2012 www.pemptousia.gr
δόξα σοι ο Θεός». Στην ερώτηση πώς είναι δυνατόν νίας, δεν εξοικειώθηκε ποτέ με τα άγια, συμβούλευε
να αντιμετωπίζει έτσι τα πράγματα, έδινε την απά- να μεταλαμβάνουμε δακρυσμένοι, κι αν δεν μπορού-
ντηση: «Αν δεν πονέσουμε, πώς θα καταλάβουμε; Πώς σαμε, έλεγε, ας προσφέρουμε τουλάχιστον έναν ανα-
θα αισθανθούμε τον πόνο του αδελφού μας και πώς στεναγμό συναισθανόμενοι την αμαρτωλότητά μας
θα προσευχηθούμε με την καρδιά μας με πόνο για και την απέραντη δωρεά της αγάπης του Χριστού
αυτόν;». Ακριβώς για αυτόν το λόγο, παράδοξο για μας. Έλεγε ακόμη: «παιδιά μου πάντα να χαιρετά-
εμάς, θεωρούσε τις δοκιμασίες των ασθενειών ευλογί- τε τις ιερές εικόνες όταν εισέρχεστε στην εκκλησία•
ες. Ένοιωθε δια του πόνου του τους ανθρώπους μέσα σκέφτεστε να έρθει κανείς στο σπίτι σας και να μη
του και κατά την διάρκεια της προσευχής του έχυνε σας χαιρετήσει; Δεν θα σας αρέσει η συμπεριφορά
δάκρυα για όλους, πονούσε για όλους.Σε όλους φαι- του, θα στενοχωρηθείτε». Απερίγραπτος ήταν ο τρό-
νόταν πολύ παράξενο πώς μπο- πος της εισόδου του στην
ρούσε και αγαπούσε έτσι. εκκλησία – ξέρουν οι άν-
θρωποι που τον έβλεπαν:
Όπως αναφέραμε και προηγου- έκανε κοντά στα δέκα λε-
μένως, το τέταρτο κατά σειρά πτά ή και παραπάνω, για
παιδί του άφησε τον κόσμο μας να φτάσει στο ιερό, έμενε
σε ηλικία 7 ετών• σε άλλη πε- μπροστά στις εικόνες και
ρίπτωση κόντευε να χάσει τον μιλούσε σαν να ήταν ζω-
εγγονό του και – ω του θαύμα- ντανές.
τος, όπως και ο ίδιος το προεί-
πε – το παιδί έμεινε στη ζωή• Πολλά ήταν αυτά που μου
κάποτε έσπασε τον γοφό του, έκαναν εντύπωση στον π.
είχε μεγάλα προβλήματα με την Ιωάννη. Κάποτε πήγα με
πίεσή του, με το αναπνευστικό έναν φίλο μου ιερομόνα-
του και άλλα πολλά και στεκό- χο να τον δούμε, αφού μας
ταν μπροστά στην εικόνα της μίλησε και σηκωθήκαμε να
Παναγίας και στα τεμάχια των φύγουμε, ήθελε να ευχα-
λειψάνων των πολυαγαπημένων ριστήσει τον ιερομόναχο.
του αγίων Ραφαήλ, Νικολάου Πήρε μερικά φρούτα και
και Ειρήνης και παρακαλούσε του τα έδινε στο χέρι, εκεί-
με πόνο για όλους, μνημονεύο- νος από ευγένεια και ντρο-
ντας τα ονόματά τους. πή αρνιότανε να τα πάρει
και έλεγε πως δεν τα έχει
Πώς πονούσε έτσι για τους άλ- ανάγκη. Τότε ο Γέροντας
λους, αφού τους περισσότερους μάς αποστόμωσε λέγοντας
δεν τους ήξερε; Αν κανείς εμβαθύνει στη Θεολογία «εγώ τα έχω ανάγκη γι’ αυτό τα δίνω»: ήξερε καλά
της εκκλησίας μας, θα δει πως όλα αυτά προκύπτουν πως αναπαύοντας τους ανθρώπους, αναπαύεις τον
από την ένωση του ανθρώπου με τον Θεό: μέσα στην Θεό και πως η σωτηρία μας εξαρτάται από την αγά-
αγάπη του Θεού βρίσκει κανείς τον ίδιο του τον εαυ- πη στον πλησίον. Είχε έναν ιδιαίτερο τρόπο να διδά-
τό αλλά και όλον τον κόσμο, σε μία οντολογική ένω- σκει, δίδασκε με την ζωή του. Ακόμη έλεγε και το εν-
ση. Αυτό επιτυγχάνεται δια της οδού που διδάσκει η νοούσε από την ψυχή του, από το είναι του, πως είναι
Αγία μας Εκκλησία, με τα στάδια της κάθαρσης του ο τελευταίος παπάς της Ελλάδας, ονόμαζε τον εαυ-
φωτισμού και της θέωσης. Όταν θελήσει ο άνθρωπος τό του ελεεινό και «σκωλήκων βρώμα», ασπαζόταν
να συνεργήσει με το Θεό, αναδεικνύεται σε αληθινή με πολύ χαρά το χέρι των επισκόπων της Εκκλησί-
υπόσταση. Όσοι έμειναν κοντά στον π. Ιωάννη και τον ας μας, αλλά και των νεωτέρων ιερέων. Μετά τη θεία
γνώριζαν, έβλεπαν ανθρώπους φοβισμένους, πονεμέ- λειτουργία μάς φιλούσε στο μέτωπο, εγώ παραπονιό-
νους από τα βάσανα της ζωής, απογοητευμένους και μουν και έλεγα «μη Γέροντα, είμαι ιδρωμένος» και
μπερδεμένους, να έρχονται κοντά του και να φεύγουν έλεγε «παιδί μου αυτό δεν είναι ιδρώτας, είναι αγια-
γεμάτοι από χαρά: Ζούσαν το δικό τους προσωπι- σμός».
κό θαύμα, έμεναν έκπληκτοι όταν προγνώριζε τα αι-
τήματά τους, τα προβλήματά τους, τα ονόματά τους, Θείες Εμπειρίες
αλλά και έβρισκαν την λύση στα προβλήματά τους.
Ήθελε όλοι να ενεργοποιήσουν το μεγάλο χάρισμα Η θεωρία του ακτίστου φωτός, κατά τους ιερούς νη-
της Πίστης στον Χριστό, συμβούλευε τους ανθρώπους πτικούς της Εκκλησίας μας, είναι η ύψιστη κατάστα-
να εξομολογούνται, να κάνουν ευχέλαιο με νηστεία ση που μπορεί να φτάσει κάποιος και αναφέρεται
και προσευχή και έχοντας την άδεια του πνευματικού στους τελείους. Ήθελα πολλές φορές να τον ρωτή-
τους να κοινωνούν με πίστη των αγίων μυστηρίων. Ο σω αν είχε τέτοια εμπειρία να δει το άκτιστο Φως.
ίδιος κοινωνούσε με φόβο Θεού και από τα μάτια Δεν μπορούσα να πιστέψω πως δεν αξιώθηκε ένας τέ-
του πάντοτε ανέβλυζαν δάκρυα προ της θείας κοινω- τοιος άνθρωπος με τέτοια πίστη στον Θεό αλλά και
Σελίδα 8
