Page 13 - Οσιακές Μορφές του Καιρού μας
P. 13
www.pemptousia.gr Τεύχος 05 / Οσιακές μορφές του καιρού μας / 10 Δεκεμβρίου 2012 ΑΝΑΛΕΚΤΑ
H συνάντηση αυτή ήταν καθοριστική για την πε- «Κοσμοκαλόγερε»! Του φώναξε κάποιος περνώ-
ραιτέρω πορεία της ζωής του. Από τότε η αγαθή ντας έξω από το μαγαζί ένα απόγευμα. Και κεί-
ψυχή του αλλοιώθηκε ακόμη περισσότερο από τη νος όχι μόνο δεν πειράχτηκε, αλλά ένιωσε πολλή
θεία Χάρη, πού τον επεσκίαζε. χαρά γι’ αυτό.
Όταν τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο, ακούραστος Ο Αντώνιος είχε επιλέξει τον εν Χριστώ άγαμο
εργαζόταν σκληρά στα χωράφια του πατέρα του βίο. Δεν τολμούσε όμως ούτε να σκεφθεί την Ιε-
και τα κατάφερνε πολύ καλά σε όλες τις γεωρ- ρωσύνη. Πίστευε ότι δεν είναι άξιος γι’ αυτήν.
γικές εργασίες. Φόρτωνε το ζώο με τα προϊόντα
τους και περπατούσε όλη τη νύχτα, για να φθάσει Μια μέρα τον κάλεσε ο π. Σεραφείμ Παπακώ-
το πρωί στη Σπάρτη και να τα πουλήσει. «Ο αγω- στας και του μίλησε για την Ιερωσύνη. Είχε ακού-
νιστής μου» συνήθιζε να λέει γι’ αυτόν η μητέρα σει από τον π. Ιγνάτιο τα καλύτερα λόγια για τον
του. Αντώνη.
* * * * * *
Δεκαεπτά ετών φεύγει από το χωριό με την ευχή Μεσολάβησε όμως ο πόλεμος του 1940. Επιστρα-
των γονέων του, και έρχεται στην Αθήνα για να τεύθηκε και ο Αντώνης. Έκανε θερμή προσευχή
εργασθεί. Αρχικά εργάσθηκε στο εργοστάσιο πο- να τον τοποθετήσουν σε τομέα πού δεν θα χρεια-
τοποιίας του αδελφού της μητέρας του. ζόταν να πάρει όπλο, για να μπορέσει αργότερα
να γίνει ιερεύς. Και ο Θεός τον άκουσε και τον
Εκεί κάποιος συνάδελφος του του μίλησε για τον διαφύλαξε. Ώς λοχίας στους μεταγωγείς και αρ-
π. Ιγνάτιο Κολιόπουλο, εφημέριο στον Ιερό Ναό γότερα ώς επιλοχίας της πυροβολαρχίας, πρόσφε-
της Χρυσοσπηλιώτισσας, και ιδρυτικό μέλος της ρε τον εαυτό του με υποδειγματική συνέπεια και
αδελφότητας θεολόγων η «Ζωή», άγιο Ιερομόνα- αυταπάρνηση στο καθήκον του, με πνευματικότη-
χο, τον όποιο ο Αντώνης είχε έκτοτε Πνευματικό τα και καλωσύνη στους συστρατιώτες του.
του. Πήγαινε συχνά και τον έβρισκε. Τον ευλα-
βείτο πολύ και έκανε απόλυτη υπακοή στις συμ- Έξη μήνες στο μέτωπο. Προσεύχεται αδιάλειπτα
βουλές του. Ζούσε την πνευματική ζωή με πολλή και επιποθεί τη συμμετοχή στο Μυστήριο της Θεί-
φλόγα. Ήταν σεμνός, αυστηρός στον εαυτό του ας Ευχαριστίας. Κάθε Κυριακή περπατούσε πολ-
και προσεκτικός στη ζωή του. λά χιλιόμετρα πάνω στα Αλβανικά βουνά -άφού
έπαιρνε πρώτα άδεια από το λοχαγό του- αναζη-
Στην εργασία του ήταν υποδειγματικός. Πρόθυ- τώντας στο πλησιέστερο χωριό Εκκλησία για να
μος, εργατικός, ευγενικός, ακέραιος. Σέρβιρε τους λειτουργηθεί και να κοινωνήσει.
πελάτες, αλλά εκείνος ούτε κάν δοκίμαζε.
Κάποια μέρα μέσα στη φωτιά του πολέμου κι ενώ
Ήταν πολύ φιλακόλουθος. Την Κυριακή το πρωί γύρω του χάλαγε ο κόσμος από τους όλμους και
πριν ακόμη ξημερώσει, ξεκινούσε από το Κουκάκι τα μυδράλια, γονατιστός σε μια χαράδρα έκανε
πού έμενε, και πήγαινε με τα πόδια στη Χρυσο- θερμή προσευχή. «Κύριε, αν θέλεις να εργασθώ
σπηλιώτισσα, στην όδό Αιόλου, όπου λειτουργού- στην Εκκλησία Σου, φύλαξε με… Αν με σώσεις,
σε και μιλούσε ο π. Ιγνάτιος. Ήθελε να προλάβει δεν θα παραμείνω ώς υπάλληλος… δεν θα σταθώ
ν’ ακούσει τον Εξάψαλμο. Ρουφούσε κυριολεκτι- ούτε στιγμή. Θα εργα σθώ με όλες μου τις δυνά-
κά τα δυνατά και πρακτικά κηρύγματα του π. μεις στο δικό Σου Αμπελώνα».
Ιγνατίου. Το απόγευμα έτρεχε στη Μητρόπολη να
ακούσει το κήρυγμα του π. Σεραφείμ Παπακώ- Ο Θεός τον αξίωσε να επιστρέψει και να ανα-
στα… . κοινώσει στον Πνευματικό του π. Πολύκαρπο
Ανδρώνη, διάδοχο του π. Ιγνατίου, τον πόθο του
Πέρα από την προσωπική πνευματική καλλιέρ- και την υπόσχεση του για ολοκληρωτική αφιέ-
γεια εις βάθος -μέ τον εκκλησιασμό, τη μυστη- ρωση. Εκείνος του συνέστησε να πάει στην Ιερά
ριακή ζωή, την ακρόαση κηρυγμάτων, τη μελέτη Μονή της Αγίας Λαύρας, υποτακτικός στο Γέρο-
πνευματικών βιβλίων- οι νέοι εκείνοι εργάζονταν ντα Σεραφείμ Ρηγόπουλο, Προηγούμενο της Μο-
και ιεραποστολικά στα νοσοκομεία και στα κατη- νής. «Παιδί μου, μήπως θέλεις να πάς πρώτα να
χητικά σχολεία… . δεις, να δοκιμάσεις αν σου αρέσει;» του είπε ο
π. Πολύκαρπος. «Εφόσον μου το λέτε εσείς να
Δεν είναι τυχαίο ότι από την παρέα εκείνη των πάω στην Αγία Λαύρα, εκεί θα πάω», απάντησε
εργαζομένων οι δεκατρείς από τους δεκαέξι έγι- ο Αντώνης, χωρίς δισταγμό. Ο Πνευματικός θαύ-
ναν άξιοι κληρικοί -αρχιερείς, ηγούμενοι, ιερομό- μασε την ταπείνωση και την υπακοή του νέου, και
ναχοι, έγγαμοι ιερείς. τον ευλόγησε.
Σελίδα 13
