Page 12 - Οσιακές Μορφές του Καιρού μας

ΑΝΑΛΕΚΤΑ Τεύχος 05 / Οσιακές μορφές του καιρού μας / 10 Δεκεμβρίου 2012 www.pemptousia.gr

Ο μακάριος Γέρων Ευσέβιος Γιαννακάκης, (1910 – 19 Ιουνίου 1995) - A’ μέρος
Ο πολυχαρισματούχος

Έζησεν ο μακάριος περί τα 55 έτη εν τη ερημική Καλύβη του Αγίου Γερασίμου του
νέου και εκοιμήθη εν αυτή τον ύπνον του δικαίου εις ηλικίαν 77 ετών κατά το σωτήριον
ετος 1930. Εκ της γενεάς του διανυομένου αιώνος ήτο ο πλέον καταγινόμενος εις την

νοεράν προσευχήν και νήψιν.

Πηγή: Σύντομο βιογραφικό και πατρικές νουθεσίες του πολυχαρισματούχου Γέροντος Ευσεβίου Γιαννακάκη
ΕΚΔΟΣΕΙΣ «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ», Θεσσαλονίκη 2009

Ο π. Εύσέβι- μικρό παιδί. Μετά
ος κατά κόσμον ο θείος του έλεγε
Αντώνιος Γιαννα- και ξανάλεγε στον
κάκης γεννήθηκε κύρ Ηλία: «Μωρέ,
το 1910 στο Γε- να δεις επίθεση
ωργίτσι της Σπάρ- ο Αντωνάκης!».
της και ήταν το Και καμάρωνε ο
έκτο από τα οκτώ πατέρας για το
παιδιά της οικο- θείο ζήλο πού είχε
γένειας του Ηλία στην καρδιά του
και της Χριστού- ο μικρός του γιός.
λας Γιαννακάκη. Αγαπούσε πολύ
Άνθρωποι πιστοί την εκκλησία και
και πολύ ευλαβείς τις ακολουθίες της.
άνέθρεψαν τα παι-
διά τους εν παι- Μια Κυριακή πού
δεία και νουθεσία πήγαινε στην εκ-
Κυρίου. κλησία -θά ήταν
τότε δέκα έως έν-
Από μικρός ο δεκα ετών- λίγο
Αντώνης ήταν παι- πιο πάνω από
δί υπάκουο, πονε- το σπίτι του, στο
τικό, «χαριτωμέ- σταυροδρόμι συ-
νο». «Ψυχοπόνια νάντησε έναν
μου» τον αποκα- άγνωστο νέο, επι-
λούσε η μάννα του βλητικό και ασκη-
για την ευσπλαγ- τικό. Τον κοίταξε
χνική καρδιά του. με σοβαρότητα
Ήταν πολύ εγκρα- και αγάπη και του
τής από μικρός, είπε: «Πρόσεχε,
και άδολος. Ήταν Αντώνη, παιδί μου.
παιδί καλοπροαίρετο. Δεν κούραζε κανέναν. Όταν Δυο δρόμοι υπάρχουν στη ζωή. Ο ένας με τους
όμως το απαιτούσε η περίσταση, γινόταν πολύ χορούς, τις διασκεδάσεις, την κοσμική ζωή, πού
μαχητικός. Κάποτε πήγε με το θείο του στο βουνό οδηγεί στην απώλεια. Ο άλλος με τη σεμνή, την
να κόψουν ξύλα. Θα ήταν τότε δέκα ετών. Άκουσε ηθική ζωή, πού αρέσει στον Θεό».
κάποια στιγμή εκεί κοντά έναν άλλο ξυλοκόπο να
βλασφημεί τα θεια. Τότε στην καρδιά του μικρού Ο Αντώνης γεμάτος από συγκίνηση αλλά και απο-
παιδιού φούντωσε η ιερή αγανάκτηση. «Ακούς ρία, συνέχισε το δρόμο του προς την εκκλησία.
εκεί, να βρίζει το Χριστό μας, την Παναγία μας!» Μπήκε και στάθηκε μπροστά, όπως συνήθιζε.

Με έντονο και αυστηρό ύφος παρατήρησε τον με- Καθώς κοίταξε την εικόνα του Τιμίου Προδρόμου
γαλύτερο του. Εκείνος δεν μίλησε καθόλου, μάλλον στο τέμπλο, αναγνώρισε με έκπληξη και δέος τον
ντράπηκε πού τον παρατήρησε τόσο αυστηρά ένα νέο πού είχε πριν από λίγο δει στο σταυροδρόμι.

Σελίδα 12