Page 7 - Οσιακές Μορφές του Καιρού μας
P. 7

www.pemptousia.gr                                                                Τεύχος 05 / Οσιακές μορφές του καιρού μας / 10 Δεκεμβρίου 2012     ΑΝΑΛΕΚΤΑ




         από  οξεία  λευχαιμία,  οι  γιατροί  του  ΑΧΕΠΑ  έδω-  του, όσο και αν επέμεναν τα παιδιά του και οι για-
         σαν στο παιδί τρεις μήνες ζωή. Άρχισαν έτσι να σκε-   τροί. Συνέχεια αναφερόταν στο μαρτύριο του Χρι-
         πάζουν τη ζωή της οικογενείας του τα πρώτα μαύρα      στού, το οποίο έπαθε για εμάς, στις ύβρεις και τους
         σύννεφα. Εκείνος όμως με πλήρη εμπιστοσύνη ύψωνε      εξευτελισμούς, στο μαστίγιο στη φραγγέλωση και
         τα χέρια του στον ουρανό, ζητώντας να παρατείνει ο    στον σταυρικό  θάνατο, ώστε να κατανοήσουμε  την
         Θεός τη ζωή του μικρού Φίλιππα. Όντως, προς μεγά-     μεγάλη αγάπη του Κυρίου προς εμάς, αλλά και για
         λη έκπληξη των γιατρών, το παιδί συνέχιζε να ζει και   να είναι  παράδειγμα υπομονής και ταπείνωσης στις
         τελικά άφησε τη ζωή του σε ηλικία επτά χρονών στην    διάφορες δοκιμασίες μας, και να διάγουμε την ζωή
         νέα ενορία του γέροντα, τα Κάτω Πορόια.               μας με δοξολογία, αποβλέποντες στον στέφανο της
                                                               αιωνίου ζωής κατά την ημέρα της δευτέρας παρουσί-
         Στα Κάτω Πορόια υπηρέτησε στον ναό του Προδρό-        ας Του. Αυτή η μεγάλη αγάπη του Κυρίου προς εμάς
         μου όπου ανέγειρε και αποπεράτωσε τον ναό της αγί-    είναι που έλκυε και οδηγούσε τον ίδιο σε τέτοια μέ-
         ας Ειρήνης της Μεγαλομάρτυρος. Υπηρέτησε ακόμα        τρα ασκήσεως.
         στη Λειβαδειά, στον ναό του Αγίου Δημητρίου και
         στο Νεοχώρι, στον ναό του Αγίου Γεωργίου, όπου        Ο π. Σωτήριος Βραμπάκης, που στα γεράματα του π.
         έκτισε με  την βοήθεια πολλών  ευλαβών  ανθρώπων      Ιωάννη ερχότανε με εντολή της Μητροπόλεώς μας να
         τον ιερό ναό των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρή-      τον βοηθήσει στη λειτουργία, αφού λειτούργησε κά-
         νης, τους οποίους ονόμαζε εφημερεύοντες ιατρούς της   ποτε μαζί με τον Γέροντα κι εμένα στον Άγιο Γεώρ-
         εποχής μας.                                           γιο Νεοχωρίου, μου πρότεινε να πάμε για έναν καφέ.
                                                               Εγώ επέμενα να περιμένουμε και τον Γέροντα και
         Σήμερα αυτός ο ναός είναι προσκύνημα της Μητρο-       μου απάντησε γνωρίζοντας τις συνήθειες του γέρο-
         πόλεως μας και εδώ ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης       ντα: «Τον παπαΓιάννη; Το μεσημέρι θα βγει από την
         Σιδηροκάστρου κ.κ. Μακάριος, αναγνωρίζοντας τον       εκκλησία!». Αργότερα ρώτησα την πρεσβυτέρα του
         ζήλο του και την αγάπη του κόσμου στο πρόσωπο του     Πολυξένη αν είχε συνήθεια να μένει προσευχόμενος
         Γέροντα, κατά  την ημέρα των εγκαινίων του ιερού      στον Ναό μετά από την θεία λειτουργία και τότε μου
         ναού των νεοφανών μαρτύρων, του απένειμε το οφ-       αποκάλυψε πως ερχόταν κατά τη μία με δύο το με-
         φίκιο του πνευματικού και του πρωτοπρεσβυτέρου.       σημέρι στο σπίτι. Η απάντησή της με κατέπληξε για-
         Με την  πίστη του και την ταπείνωσή του κέρδιζε τις   τί πέραν του ότι ήταν μεγάλος στην ηλικία, ήταν και
         καρδιές των ανθρώπων. Οι άνθρωποι που τον γνώρι-      πολύ φιλάσθενος.
         σαν μιλάνε με πολύ θαυμασμό για την προσωπικότη-
         τά του, αλλά ο ίδιος δεν είχε ποτέ τέτοιες αξιώσεις.   Βυθισμένος κάποια νύχτα μέσα στο πέλαγος μιας τέ-
         Απέδιδε τα πάντα στη χάρη του Θεού, δεν ήθελε να      τοιας προσευχής  προς την θεομήτορα ο Γέροντας Ιω-
         τον ονομάζουν άγιο, ούτε να διαφημίζουν τις αρετές    άννης. η οποία ξεκίνησε το βράδυ και τελείωσε 7 ώρες
         του – όσο όμως ποθούσε την αφάνεια, τόσο η θεία χά-   μετά, λέγοντας το «Υπεραγία θεοτόκε, σώσον ημάς»
         ρις τον δόξαζε.                                       και εναλλάσσοντάς το με τους χαιρετισμούς  της Πα-
                                                               ναγίας μας.
         Η μεγάλη αγάπη του για την προσευχή
                                                               Έξαφνα εμφανίστηκε ζωντανά μπροστά του μέσα σε
         Αφιέρωνε πολύ ώρα στην προσευχή• εξάλλου, η προ-      φως η Κυρία Θεοτόκος ανάμεσα σε δύο χορούς αγί-
         σευχή είναι αρετή και μητέρα των αρετών και ως μη-    ων γυναικών, οι οποίες έψαλλαν διάφορους θεομητο-
         τέρα μυσταγωγεί τη σύναψη με τον Θεό, κατά τον        ρικούς ύμνους, από τα δεξιά ο χορός των μαρτύρων
         Μάρκο τον ερημίτη. Ο γέροντας κατέστη ο ίδιος μια     γυναικών που υπέφεραν βίαιο θάνατο για τον Χριστό
         αδιάλειπτη προσευχή, με την ενοποίηση που προσφέ-     και από τα αριστερά των οσίων γυναικών που έλαμ-
         ρει η προσευχή στον άνθρωπο μέσα του και με τον       ψαν με την άθλησή τους αφήνοντας όλα τα εγκόσμια.
         Θεό. Έκαμε τις ακολουθίες του νυχθημέρου επί κα-      Τότε η Θεομήτωρ μέσα στη δόξα της τον χαιρέτισε
         θημερινή βάση, του μεσονυκτικού, του όρθρου, διά-     και του είπε να συμβουλεύει όλους και κυρίως τους
         βαζε παράκληση και μνημόνευε πλήθος ονομάτων, τα      κληρικούς να καταφεύγουν στις πρεσβείες της και θα
         απογεύματα διάβαζε τον εσπερινό και το απόδειπνο,     λαμβάνουν μεγάλη  χάρη στο όνομά της. Αμέσως χά-
         αγρυπνούσε και έλεγε την ευχή στον Κύριο, στη Θε-     θηκαν όλα και από την μεγάλη χαρά ο ίδιος λιποθύ-
         οτόκο και σε διάφορους αγίους της εκκλησίας. Πολ-     μησε.
         λές φορές για ώρες προσευχόταν έτσι, αν λειτουργού-
         σε διάβαζε την ακολουθία της θείας μεταλήψεως και     Το μέγεθος της αγάπης και της υπομονής του
         μετά την ευχαριστία. Στην εκκλησία ως τα βαθιά του
         γεράματα κατά τη διάρκεια των ακολουθιών και της      Θαύμαζε κανείς την ασκητικότητά του, η οποία πήγα-
         θείας λειτουργίας προσευχόταν όρθιος ή γονατιστός.    ζε από την αγάπη του Θεού και την αγάπη του πλησί-
                                                               ον. Έκπληξη προκαλούσε ακόμα η υπομονή του και η
         Νήστευε όλη την διάρκεια του έτους, έτρωγε μια σού-   χαρά που δοκίμαζε κατά τις ασθένειές του. Δεν έδει-
         πα με ρύζι, καρότα και πατάτες. Ακόμα και στη δι-     χνε ποτέ την παραμικρή ενόχληση, συνέχεια τα χεί-
         άρκεια των ασθενειών του δεν άλλαζε την συνήθειά      λη του ψιθύριζαν το «δόξα σοι ο Θεός, χίλιες φορές


                                                                                                            Σελίδα 7
   2   3   4   5   6   7   8   9   10   11   12