Η Μικρά Ασία και οι χοροί της

Η εμπεριστατωμένη και διεξοδική μελέτη της παράδοσης και του πολιτισμού των προσφύγων της Μικράς Ασίας είναι ο σκοπός ίδρυσης και παρουσίας της ‘Ομάδας Μελέτης και Διάδοσης του Μικρασιατικού Πολιτισμού «Ανατολής Ίχνη». Η Ομάδα ξεκίνησε τη δράση της το 2014 και σε μικρό χρονικό διάστημα απέκτησε χορευτικό συγκρότημα.  Για το τρόπο προσέγγισης της χορευτικής παράδοσης της Μικράς Ασίας η «Πεμπτουσία» συνομίλησε με τον γραμματέα και χοροδιδάσκαλο της Ομάδας Βασίλη Γιορανίδη:

Πεμπτουσία: Μιλώντας για Μικρά Ασία μιλάμε για μια πολύ μεγάλη γεωγραφική περιοχή κατά συνέπεια μπορούμε να μιλάμε και για μια μεγάλη μουσικοχορευτική παράδοση;

Βασίλης Γιορανίδης: Μιλώντας για την Μικρά Ασία, καταλαβαίνετε ασφαλώς πως πρόκειται για μια τεράστια γεωγραφική έκταση με διαφορετικό κλίμα, έδαφος, διαφορετικής καταγωγής ανθρώπους και κατ’ επέκταση συνήθειες από τη δύση ως την ανατολή, το βορρά ως το νότο. Από το Αιγαίο ως τον Ευφράτη και τον Καύκασο, από τον Εύξεινο Πόντο ως τη Μεσόγειο, κατοικούσαν αλλού συμπαγείς και αλλού σε διάσπαρτες κοινότητες ελληνικοί πληθυσμοί.

Δε μπορούμε λοιπόν να κάνουμε λόγο για χορούς της Μικράς Ασίας γενικά, όπως δε μπορούμε να κάνουμε λόγο, παραδείγματος χάριν, για χορούς των Βαλκανίων. Έχουμε λοιπόν προχωρήσει σε μια γνωστή, τριμερή διαίρεση της μικρασιατικής χερσονήσου, σε δυτικά και βορειοδυτικά παράλια, στην περιοχή της κεντρικής Μικράς Ασίας-συμπεριλαμβανομένης και της Καππαδοκίας, και στην περιοχή του Ευξείνου Πόντου. Είναι λογικό λοιπόν, το αντικείμενο της μελέτης να είναι ευρύ και η ποικιλία, όχι μόνο χορών και  τραγουδιών, αλλά και παραδόσεων γενικότερα, να είναι μεγάλη.

Π.: Ποια η δική σας προσέγγιση στη μελέτη και διάδοση του μικρασιατικού πολιτισμού.

Β.Γ.: Η δική μας προσέγγιση στηρίζεται ακριβώς στην πεποίθηση αυτή. Προσπαθούμε να μελετήσουμε όσο καλύτερα μπορούμε την εκάστοτε περιοχή έρευνας, όχι μόνο σαν στείρα χορευτική απόδοση, αλλά στο σύνολό της. Μελετούμε την γεωγραφία και ιστορία της περιοχής, την καταγωγή των κατοίκων, τη γλώσσα τους, τις συνήθειες και τα έθιμά τους, κατ’ επέκταση λοιπόν και τους χορούς, τα τραγούδια, τη μουσική και την ενδυμασία τους. Προχωράμε σε σύγκριση με άλλες περιοχές αλλά και με τις άλλες εθνότητες, πλην των Ρωμιών που ζούσαν εκεί, προκειμένου να κατανοήσουμε καλύτερα τη δική μας παράδοση. Ερχόμαστε σε επαφή με ανθρώπους και φορείς, που είτε έχουν μελετήσει, είτε γνωρίζουν βιωματικά κάποια στοιχεία σχετικά με την παράδοση του συγκεκριμένου τόπου.

Τέλος, φτάνουμε στη διδασκαλία, η οποία εμπλουτίζεται με φωτογραφίες, βίντεο και ηχητικό υλικό προκειμένου να γίνουν όλα τα μέλη της ομάδας μας κοινωνοί του πολιτιστικού μας πλούτου. Μέσα από την προσπάθεια αυτή προσπαθούμε να διορθώσουμε και τα «κακώς κείμενα» που δυστυχώς έχουν συντελεστεί εδώ και χρόνια πάνω στους χορούς της Μικράς Ασίας.