Το προορατικό χάρισμα και άλλα θαυμαστά γεγονότα
15 Φεβρουαρίου 2019Εν συνεχεία εκθέτουμε ένα φαινόμενο το οποίο μαρτυρούν πολλοί άνθρωποι που επισκέπτονται μοναχούς, και αυτό είναι το προορατικό χάρισμα των ανθρώπων αυτών. Οι γέροντες αυτοί πολλές φορές γνωρίζουν ονόματα και καταστάσεις που αφορούν τους επισκέπτες, χωρίς εκείνοι να έχουν προλάβει να τους αναφέρουν το ζήτημα για το οποίο τους επισκέφθηκαν. [23] Τέτοιες καταγραφές υπάρχουν πάρα πολλές, ακόμα και από άτομα που βρίσκονται εν ζωή, και συναναστράφηκαν με Αγίους της εποχής μας. Επίσης, είναι γνωστή η σχέση των ανθρώπων αυτών με τα άγρια ζώα. Δεν είναι λίγες οι καταγραφές που αναφέρουν πως Ορθόδοξοι ασκητές συναναστρέφονταν με άγρια ζώα, όπως φίδια, λιοντάρια κ.α. και εκείνα τους υπάκουαν σαν να ήταν ήμερα. Βέβαια, έχουμε δει πολλές φορές εξημερωμένα άγρια ζώα, όμως πρέπει να σημειωθεί ότι αυτό γίνεται κατόπιν ειδικής εκπαίδευσης. Εν προκειμένω, οι ασκητές αυτοί πέτυχαν την υπακοή των ζώων αυτών, μόνο με την προσευχή και χωρίς κάποια άλλη τεχνική μέθοδο, υποστηρίζοντας πως η συμπεριφορά αυτή των θηρίων, ήταν εκείνη που είχαν πριν ο άνθρωπος πέσει στο προπατορικό αμάρτημα. [24]
Μιας και έγινε λόγος για τους γέροντες της Ορθοδοξίας, πολύ ωφέλιμη είναι η αναφορά ενός θαυμαστού γεγονότος με τον Άγιο Ιάκωβο Τσαλίκη, που συνέβη στον ναό του Αγίου Ιωάννου του Ρώσου στην Εύβοια. Εκεί είχαν πάει κάποτε 4 νέοι για να προσκυνήσουν, χωρίς να είναι ιδιαίτερα κοντά στην Εκκλησία και είδαν στο προαύλιο έναν γέροντα, με τον οποίο και μίλησαν για κάποια ώρα. Ο διηγούμενος την ιστορία αυτή Μανώλης Κοτσιλιέρης, αναφέρει πως ο γέροντας κάποια στιγμή του έπιασε το χέρι. Αργότερα, αφού είχαν φύγει από τον ναό και είχαν πραγματοποιήσει διάφορες άλλες δραστηριότητες, πήραν τον δρόμο της επιστροφής, μέχρι που εκείνος που εξιστορεί τα γεγονότα, ζήτησε να σταματήσει σε ένα φαρμακείο για να πάρει ένα παυσίπονο. Μπήκε στο φαρμακείο μαζί με μία κοπέλα από την παρέα και είδε σε ένα βιβλίο τον γέροντα που τους μιλούσε στον ναό. Ο γέρων αυτός ήταν ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλίκης, μόνο που το γεγονός αυτό έλαβε χώρα αρκετά χρόνια μετά την κοίμησή του. Οι τέσσερις αυτοί άνθρωποι δηλαδή συνομιλούσαν επί ώρα με έναν άνθρωπο, ο οποίος είχε φύγει από την ζωή αρκετά χρόνια πριν. [25]
Άλλο αξιοσημείωτο θαύμα συμβαίνει με την Θεία Κοινωνία, με την οποία δεν μεταδίδονται ασθένειες. Όμως, δεν αναφερόμαστε στις συνηθισμένες και ήπιες ασθένειες, αλλά σε σοβαρότατες, όπως η φυματίωση και η λέπρα. Το 1935 στην Αγιάσο της Λέσβου χτίστηκε ένα σανατόριο για τους φυματικούς, και κάθε Σάββατο οι τέσσερις ιερείς της περιοχής πήγαιναν για να κοινωνήσουν τους ασθενείς. Πολλοί τότε πίστευαν, πως οι ιερείς θα ασθενούσαν κι αυτοί, αφού καταλύουν από το Άγιο Ποτήριο, αλλά προς έκπληξη όλων όχι μόνο δεν ασθένησε κανείς τους, αλλά έζησαν πλέον των 80 ετών. [26] Ένα ανάλογο περιστατικό καταγράφεται στον βίο του Αγίου Νικολάου του Πλανά, όταν πήγε να κοινωνήσει έναν λεπρό. Όμως, επειδή η ασθένεια του ανθρώπου αυτού βρισκόταν σε προχωρημένο στάδιο, η Θεία Κοινωνία έπεσε πάνω στο σώμα του, και τότε ο Άγιος έγλυψε από το σώμα του λεπρού την Θεία Κοινωνία, χωρίς βέβαια να ασθενήσει ούτε αυτός. [27] Τέλος, ο αρχιμανδρίτης Δανιήλ Γούβαλης όπως αναφέρει σε βιβλίο του, σε μία Θεία Λειτουργία που είχε τελέσει, μετέλαβαν και άνθρωποι με τον ιό του aids. Κανείς από του πιστούς που μετέλαβαν δεν νόσησε από την ασθένεια αυτή, ούτε βέβαια κι εκείνος που κατέλυσε από το Άγιο Ποτήριο. [26]
Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ
