Η εν Χριστώ αγάπη, η θυσιαστική αγάπη

Η αγάπη αυτή, η εν Χριστώ αγάπη, η θυσιαστική αγάπη, αν ήταν στις καρδιές όλων των ανθρώπων, αν ήταν ένα Παγκόσμιο Σύνταγμα γραμμένο στις καρδιές μας και να το ζούμε κάθε μέρα, τότε ο κόσμος θα μπορούσε να χαρεί την ειρήνη την προσωπική, την ειρήνη με τον εαυτό μας, και την ειρήνη σε παγκόσμιο επίπεδο, χωρίς πολέμους και καταστροφές. Όλοι θα ζούσαν με το αίσθημα της ασφάλειας, θα είχαν χαρά μέσα τους, θα προσεύχονταν ο ένας για τον άλλο, θα αλληλοβοηθειούνταν, θα ζούσαν τελείως ελεύθεροι, καθώς θα απελευθερώνονταν από τον εαυτό τους και θα αισθάνονταν μέλη μιας μεγάλης οικογένειας με συνεκτικό κρίκο την αγάπη. Τι καλύτερο θα μπορούσε να ζητήσει από τον Δημιουργό του ο άνθρωπος; Και ο Θεός Λόγος του έδωσε γραπτά το Σύνταγμα της Αγάπης και αυτό είναι το Ευαγγέλιό Του, και τον χώρο όπου θα μάθει να το εφαρμόζει, την Εκκλησία Του, κεφαλή της οποίας πάντα , είναι και θα παραμείνει εις τους αιώνες, ο Ίδιος ο Κύριος».

Άνθρωποι, οι οποίοι ζουν, υποτίθεται, μακρυά από τον κόσμο, ως ερημίται ή ως αγωνιστές μοναχοί στα μοναστήρια, ζουν έντονα τα προβλήματα του κόσμου, και αφιερώνουν την προσευχή τους , τον αγώνα τους για την ανακούφιση των ανθρώπων του κόσμου. Δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι την αξία των προσώπων αυτών. Ίσως και χαμογελούν ειρωνικά. Που να ξέρουν ότι είναι δυνατόν να αλλάζουν και την βούληση του Θεού απέναντι στο αγνώμον πλάσμα Του. Καταγεμάτοι θυσιαστική αγάπη, την αντιλαμβάνεσαι όταν βρίσκεσαι κοντά τους. Σου δημιουργούν άλλη κατάσταση. Ηρεμείς, γαληνεύεις, αγαπάς, χαίρεσαι. Αλλά μόλις βρίσκεσαι στον κόσμο πάλι παραδίνεσαι στην παραζάλη του και γεύεσαι ξανά την αλλόκοτη γεύση του. Βλέπεις ξανά την κόλασή σου στο πρόσωπο των άλλων, των πλησίον σου, όπως διακήρυτε ο άθεος υπαρξιστής Ζαν-Πωλ Σαρτρ. Και θεωρείται μεγάλος στοχαστής. Και ανταμώνεις έναν απλό , άγνωστο, «αγράμματο» κατά κόσμο, καταγεμάτο χάρη και αγάπη και νοιώθεις ότι στο πρόσωπό σου συναντά τον αδελφό του, τον Χριστό και αισθάνεται χαρά να σε διακονήσει γιατί ζει μαζί σου στον παράδεισο, είσαι ο παράδεισός του. Πόση μεγάλη είναι η διαφορά από την συμπεριφορά της μεγάλης γνώσης, του ορθού λόγου, της φιλοσοφίας, της υλιστικής θεώρησης, του διαφωτισμού, και γενικά της διακήρυξης των απόψεων όλων των κοσμοθεωριών με τη κατάλιξη –ισμός, που εξαιρούν από τις διακηρύξεις τους, από τις σκέψεις τους την αγάπη και την πίστη στην ύπαρξη του Θεού. Με αβάσταχτη επιπολαιότητα, παρά το θεωρούμενο βαθύ τους στοχασμό, δηλώνουν άθεοι. Και καμαρώνουν για την κενότητα της ύπαρξής τους. Το δυστύχημα είναι ότι αυτά που πρεσβεύουν βρίσκουν απήχηση στο μεγαλύτερο πληθυσμό της ανθρωπότητας. Οι ίδιοι, με τις απόψεις τους και τα πιστεύω τους απαλλάσουν τον εαυτό τους από οποιονδήποτε έλεγχο και ιδίως από την συνείδησή τους, ενώ χαϊδεύουν ευχάριστα τα αυτιά των ανθρώπων και οδηγούν τον άνθρωπο ως τον άσωτο υιό να ζει ασώτως με όλες τις συνέπειες.

Ίσως είναι καιρός, στο διάστημα αυτό της πορείας προς τον Γολγοθά και την Ανάσταση, να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο να ακολουθήσει τα βήματα του Χριστού, και να Τον παρακαλέσουμε από καρδίας να καθαρίσει τις καρδιές μας ώστε να αισθανθούμε τις ενέργειες τις Άκτιστης Τριαδικής Θεότητας στις οποίες προεξάρχει η πληρότητα της εν Χριστώ αγάπης. Τι προσφέρει και τι ζητά ο Χριστός από τον άνθρωπο; Αγάπη, θυσιαστική αγάπη, αγάπη που δεν επιβάλλεται αλλά προσφέρεται. Αγάπη που εκδηλώνεται στην πράξη. Αγάπη που ξεκινά από τον Εσταυρωμένο Κύριο και αναφέρεται σε όλους τους ανθρώπους, σε όλη την Κτίση, που την δημιούργησε ο ίδιος. Αγάπη, που για παράξενο λόγο, προκαλεί ενόχληση σε μερίδα ανθρώπων οι οποίοι προτιμούν να τους φοβούνται αντί να τους αγαπούν. Αγάπη που αγιάζει τον άνθρωπο. Ο Κύριος δεν προσωποληπτεί. Όλοι μας μπορούμε να αγιάσουμε. Δίνουμε με ειλικρίνεια την καρδιά μας στον Χριστό, ταπεινά, αναγνωρίζοντες τις αδυναμίες μας, εμπιστευόμενοι απόλυτα τον Κύριο, ο Οποίος αναλαμβάνει τον υπόλοιπο αγώνα προς αγιασμόν. Κανείς άνθρωπος, που στηρίζεται εγωιστικά μόνο στις δικές του δυνάμεις, δεν μπόρεσε να αγιάσει. Ο αγιασμός μας είναι το αντίδωρο της αγάπης του Χριστού στην δική μας ανυπόκριτη αγάπη προς το Πρόσωπόν Του.

Ας τον ανταμώσουμε, λοιπόν στην φετεινή πορεία της Μ. Τεσσαρακοστής και να τον αφήσουμε να γεμίσει την καρδιά μας με τον χαρακτήρα της δικής του θυσιαστικής αγάπης. Αμήν.

Διαβάστε ολόκληρη τη μελέτη εδώ